ถังเฉากัดฟันแน่น พยายามใช้แรงทั้งหมดขัดขวางเลื่อยไฟฟ้าที่กำลังจะหั่นลงไปเอาไว้

บรื้น ๆ ๆ...

เสียงเลื่อยไฟฟ้าหมุนด้วยความเร็วห่างจากหน้าของถังเฉาอยู่ไม่กี่เซนติเมตร... ถึงขั้นที่เขาสามารถมองเห็นฟันเลื่อยหมุนอย่างรวดเร็วไปอย่างชัดเจน

“...”

เห็นได้ชัดว่ามนุษย์โคลนคิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะมาขวางเขาได้รวดเร็วถึงเพียงนี้

ตอนนี้เขาออกแรงอย่างต่อเนื่อง ดันลงไปข้างล่าง คิดจะกดจนเลื่อยไฟฟ้าไปให้ถึงร่างของถังเฉา

เส้นเลือดดำบนหน้าผากของถังเฉาปูดโปนขึ้นมา ดวงตาทั้งคู่เข้มครึ้มจนสามารถคั้นน้ำออกมา น้ำเสียงหนาวยะเยือกราวกับมาจากนรกอเวจี

“คนที่คุณต้องการฆ่าคือใคร ทำไมถึง...ต้องลงมือกับพวกเธอด้วย?”

ฝ่ามือของถังเฉาออกแรงทีละส่วน ๆ

เลื่อยไฟฟ้าค่อย ๆ ถูกถังเฉาแยกห่างออกมา

จากนั้นก็โยนขึ้นไปข้างบนอย่างโหดเหี้ยม

เลื่อยไฟฟ้าถูกโยนขึ้นไปในอากาศในทันที ถูกถังเฉาแย่งเอาไป

ถังเฉาที่ได้เลื่อยไฟฟ้ามาแล้วก็มีสีหน้าที่ปรากฏความดุร้ายอย่างคลุมเครือ ความคิดที่จะฆ่าได้เกิดขึ้นแล้ว

“ฆ่า!”

ถังเฉาตะโกนเสียงดังขึ้นมาครั้งหนึ่ง เลื่อยไฟฟ้าที่อยู่ในมือฟันลงบนมนุษย์โคลนอย่างโหดเหี้ยมในทันที

กร๊อบ...

เลื่อยไฟฟ้าที่แหลมคมฟันลงบนศีรษะของมนุษย์โคลนในทันที

ฉัวะ ๆ!

แทบจะในชั่วพริบตา ทั้งศีรษะก็ถูกเลื่อยไฟฟ้าหั่นจนเศษเล็กเศษน้อย

เหลือเพียงศพไร้หัวของมนุษย์โคลนที่ยังยืนทื่อ ๆ อยู่ที่เดิม

ถังเฉาผลักเบา ๆ ก็ร่วงลงไปดังตุ้บ

สังหารมนุษย์โคลนเสร็จถังเฉาก็หันกลับมาทันที มองไปยังหลินชิงเสว่กับหลินจ้าวหยูนที่ตกใจกลัวจนเอ๋อไปแล้ว ความไร้ความรู้สึกบนใบหน้าค่อย ๆ หายไป เอ่ยถามขึ้นว่า “พวกคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”

“ไม่... ไม่เป็นไรค่ะ...”

หลินชิงเสว่พยักหน้าอย่างอกสั่นขวัญแขวน ยังนับว่าสามารถพูดได้ แต่ว่าหลินจ้าวหยูนไม่ไหวแล้ว สายตาไร้จิตวิญญาณ สายตาไม่โฟกัส

เป็นครั้งแรกที่เธอมองเห็นเลื่อยไฟฟ้าชูขึ้นมาทางพวกเธอ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่มองเห็นศีรษะของคนถูกหั่นจนเป็นชิ้นละเอียด นี่ทำให้เธอยากที่จะยอมรับได้ในเวลาสั้น ๆ

“แหวะ!”

หลินจ้าวหยูนหันกลับไปอย่างรวดเร็ว อาเจียนออกมาอย่างหนัก

อาเจียนเสร็จถึงจะดีขึ้นมาบ้าง

ถังเฉามองหลินจ้าวหยูนที่อาเจียนอย่างเงียบ ๆ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างสงบว่า “หลังจากที่ผมฆ่าคนครั้งแรกในสงครามก็อาเจียนไปสามชั่วโมงเต็ม ๆ ฝันร้ายติดต่อกันไปสามคืน”

หลินชิงเสว่มองดูอย่างเงียบ ๆ ใจลอยอยู่ในตอนนี้ ถ้าหากไม่ใช่ถังเฉา เธอกับหลินจ้าวหยูนในตอนนี้ก็ได้เป็นศพไปแล้ว

เป็นเขาที่ปกป้องตนเองมาโดยตลอด

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว หลินชิงเสว่ก็ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป ไม่พูดไม่จาอะไร เพียงแค่กอดถังเฉาเอาไว้

ถังเฉาเองก็กอดหลินชิงเสว่เบา ๆ ไม่ว่าใครได้เจอเรื่องแบบนี้ก็ต้องตกใจกลัว

“เอ่อ.copy right hot novel pub