หนูอินพาร์ท

หลังจากเรื่องแย่ๆผ่านไปมันก็ต้องมีเรื่องดีใช่มะตอนนี้ผมใกล้จะอายุ3ขวบแล้วครับอีก2วันผมแก่ขึ้นอีกปีแล้วมีความสุขแต่อยากโตเร็วกว่านี้สักนิดง่ะ-0-ตลอดเวลาที่ผ่านมาป๊าดูแลผมดีมากติดผมมากๆมากจนขนลุกอะครับผมว่าอีกนิดป๊าก็คงให้ผมไปโรงเรียนแล้วเพราะเฟยเริ่มจะพูดถึงโรงเรียนให้ผมฟังเอาจริงๆเลยมั้ยไม่อยากไปอยากนอนอยู่บ้านไม่อยากตื่นเช้าใครมันจะชอบตื่นเช้ากันต้องตื่นสายๆสิถึงจะเท่ แต่ก็นะยังไงก็ต้องไปผมที่มีความรู้มากอยู่แล้ว(?)เรียนแปปๆก็จบอย่าไปพูดถึงเรื่องนั้นเลยดีกว่าตอนนี้ผมกำลังนั่งมองเฟยอยู่ครับคือก็พยายามไม่คิดแล้วแต่ก็ไม่ได้จริงๆช่วงนี้กันต์กับเฟยชอบหายไปด้วยกันที่สำคัญตอนกลับมาดันมีไอรอยแดงๆตามซอกคอนี้คืออะไรถ้าผมเป็นเด็กทั่วไปคงไม่รู้แต่ไอผมที่อายุจริงๆไม่ใช่น้อยๆแล้วเนี่ยมาเห็นมันก็ต้องรู้อยู่แล้ว

“เฟยคอเป็นไรเยอ”ผมเอื้อมมือไปจิ้มๆที่คอของเฟยอย่างงนะว่าทำไมผมจิ้มถึงก็เพราะที่ผมนั่งคือตักเฟยพอหันไปหามันก็จิ้มถึงอะ

“คะคอ?”

“ช่ายยเป็นสีแดงๆยุงกัดเยอ”ผมแกล้งทำหน้าจริงจังปนขำใส่

“อะอ่อใช่ครับคุณหนูอย่าสนใจเลย”เฟยพูดไปก็หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆเขิลอะเด้

“อือๆแล้วปะป๊าไปไหนเยอ”ผมถามเพราะไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วพอไม่เห็นหน้าก็กลัวว่าจะทิ้งไปอีก

“คุณคริสออกไปเคลียร์งานที่คาสิโนครับอีกเดี๋ยวคงกลับ”

“อ่ออ”อีกเดี๋ยวคงกลับจริงๆใช่มั้ยไม่หายไปอีกจริงๆใช่มั้ยทำไมกลายเป็นคนคิดมากแบบนี้ไปได้ล่ะมู่หลาน!

“หรือคุณหนูจะให้ผมโทรบอกกันต์ว่าคุณหนูคิดถึงคุณคริสดีครับ”

“ไม่ๆ”

“แน่ใจนะครับ”

“ครับ”ไม่อยากดูเป็นเด็กดื้อขี้แงแล้ว..ถึงจะคิดถึงจริงๆก็เถอะ

ป๊าคริสพาร์ท ณ คาสิโน

“คุณคริสครับให้เวลาผมหน่อยนะครับ”เสียงของชายวัยทำงานที่กำลังนั่งขอร้องอยู่ภายในห้องมืดสีดำของคาสิโน

“กูให้เวลามึงมาเท่าไรแล้ว?เงินสักก้อนยังไม่ได้เลย”เสียงกดต่ำของคริสดังขึ้นทำให้ภายในห้องยิ่งมืดดำไปใหญ่

“รอบนี้ผมให้ได้แน่นอนครับ..แต่ผมขอยืมเพิ่มอีกสัก2ล้านนะครับพอผมเล่นได้จะเอามาคืนแน่ๆ”

“ยังมีหน้ามาเอาเพิ่มอีกหรอ!!!คุณรู้มั้ยว่าติดหนี้ผมอยู่เท่าไรแล้วห้ะ!!”

“...”ชายวัยทำงานส่ายหัวไปมา

“เหอะ!คุณติดหนี้ผมอยู่50,000,000!!!”

“ห้ะ!50,000,000ผมยืมคุณไปขนาดนั้นเลยหรอ”ชายวัยทำงานเริ่มตัวสั่น

“อีก2วันถ้ายังไม่ได้เงินตามจำนวนคงรู้สินะว่าเกิดอะไรขึ้น”

“...ไม่นะผมไม่อยากตาย”

“ไม่อยากตายก็หาเงินมาคืน!”

“ผมขอเวลามากกว่านี้ได้มั้ย”

“คุณมีสิทธิ์ต่อรองด้วย?”

“แต่เงินตั้ง50,000,000ผมจะเอามาจากไหนแค่2วัน”

“นั้นมันเรื่องของคุณ กันต์ส่งแขก”

“ครับ”

“เดี๋ยวก่อน!!!ผมมีลูกชายคุณเอาลูกชายผมไปทำงานใช่หนี้แล้วปลอยผมไปหาเงินมาคืน”

“ลูกชาย?”

“ลูกชายผมอายุ7ขวบเค้าค่อนข้างหัวดีแล้วก็เก่งเรื่องต่อยตีผมคิดว่าคงทำงานให้คุณคริสได้บ้าง”

“....”

“คุณคริสครับผมว่ารับไว้ก็ดีนะครับ”เสียงกันต์ดังขึ้น

“เด็กคนนั้นแค่7ขวบจะเอามาทำอะไร”

“ปกป้องคุณหนูไงครับผมว่านำมาฝึกไว้น่าจะดีครับเป็นทั้งเพื่อนเล่นแล้วก็คนคอยดูแล”กันต์พูดขึ้นอีกครั้ง

“...”คริสทำท่าทางนิ่งเงียบไปพักใหญ่

“ตอนนี้ลูกคุณอยู่ไหน”

“โรงเรียนครับ”ชายวัยทำงานรีบตอบทันที

“ไปพาตัวลูกคุณมา..ก่อนไปเซ็นสัญญานี้ด้วย”

“ครับๆขอบคุณมากครับคุณคริส”

————-

ณ โรงเรียนxxxx

“เด็กชายภาคินทร์ มีผู้ปกครองมาขอพบ”เสียงคุณครูดังขึ้น

“ครับ”ผมที่ได้ยินว่ามีคนมาหาก็เดินออกจากห้องไปทันที

“ไอคินๆๆทางนี้”

“พ่อ มีไรหรอครับ”

“ไปกับกู”

“ไปไหนอะพ่อผมกำลังเรียนอยู่นะ”

“กูบอกให้ไปก็ไปดิว่ะ เกี่ยวกับความเป็นความตายพ่อมึงเลยนะ!” “เงียบๆแล้วตามมา”

“ครับ”ถ้าให้ทายพ่อคงไปติดหนี้มาเฟียที่ไหนอีกแล้ว..พ่อพาผมออกจากโรงเรียนก็เรียกแท็กซี่พุ่งตรงมายังคาสิโนแห่งนึง

“พ่อ ที่นี้มันผมเข้าไม่ได้”

“ทำไมจะไม่ได้ หุบปากเลิกถามสักทีรำคาญ!”

พอเดินเข้ามาภายในคาสิโนก็มีกลุ่มคนชุดดำเข้ามายืนล้อมหน้าล้อมหลังผมกับพ่อจนคนในคาสิโนต่างหันมามอง พวกเค้ามาผมกับพ่อเข้ามาภายในห้องสีดำที่มีคนๆนึงกำลังยืนหันหลังให้อยู่

“คุณคริสผมพามาแล้วครับ”

“อื้อ”คริสหันตัวมาช้าๆจ้องลึกไปในตาของเด็กตรงหน้า

“พ่อ...”

“เงียบ!”

“คุณไปได้ปล่อยเด็กนี้ไว้กับผม”

“ครับได้ครับ อยู่ดีๆแล้วเดี๋ยวกูมารับ”

“...”หลังจากพ่อผมออกไปภายในห้องก็เกิดความเงียบ

“ชื่ออะไร”

“ผมชื่อภาคินทร์ครับ..คือ..”

“พ่อนายขายนายให้ฉันนั้นใบสัญญา”

“ไม่จริง”ผมหยิบใบสัญญาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู ตอนนี้โลกของผมกำลังเปลี่ยนไป..copy right hot novel pub