ตอนที่ 10 คุณยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเราไหม

เสียงถอนหายใจดังขึ้นในระหว่างกลุ่มเพื่อนๆ

“ขอโทษนะ เราขอตัวไปห้องน้ำก่อน” เธอกลัวว่าจะถูกซักไซ้ไล่เลียงต่อ เป้ยฉ่ายเวยจึงหาข้ออ้างเพื่อหลบเลี่ยง

หลังจากเดินผ่านระเบียงไปยังห้องน้ำ เป้ยฉ่ายเวยก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เมื่อเธอก้าวเข้าห้องน้ำไป แขนของเธอถูกใครบางคนดึงเอาไว้ ทำเอาเธอใจหายใจคว่ำ หลังของเธอพิงไว้ที่ประตู ฉูเจ๋อหยางยกมือขึ้นวางลงตรงข้างๆศีรษะของเธอ สายตาจ้องเขม็ง “คุณเอาเบอร์โทรของผมใส่ไว้ในบัญชีดำงั้นหรือ?”

“สงสัยมือไปโดนเข้าน่ะคะ” เป้ยฉ่ายเวยแก้ตัวน้ำขุ่นๆ อยากจะหลบออกไปทางข้างๆเขา ฉูเจ๋อหยางกลับจับมือเธอแน่น “เอาเบอร์โทรของผมใส่ไว้ในบัญชีดำไม่พอ ยังลบwe chatของผมทิ้งด้วย เป้ยฉ่ายเวยคุณคิดว่าผมเป็นเด็กอมมือหรือยังไง?”

เป้ยฉ่ายเวยเงยหน้าขึ้น จ้องมองลึกเข้าไปยังสายตาคู่นั้นที่เธอหลงใหลมานานหลายปี เธอเก็บซ่อนความรู้สึกในใจมานาน ไม่กล้าเอ่ยถาม ครั้งนี้เธอจึงได้โอกาส “ฉูเจ๋อหยาง คุณชอบฉันบ้างไหมคะ?”

หลังจากเอ่ยถามออกไปแล้ว เธอเห็นในสายตาเขาแสดงความตกตะลึง ราวกับว่าคำถามนี้ของเธอช่างกะทันหันเหลือเกิน

คิ้วของฉูเจ๋อหยางขมวดเข้าหากัน สักพักหนึ่งเขาจึงเอ่ยปาก “เป้ยฉ่ายเวย พวกเราอยู่ด้วยกันมานานแล้ว คุณยังต้องการให้ผมพูดอีกหรือ?”

อยู่ด้วยกันมานานแล้วยังไงล่ะ คุณยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเราไหม?

เป้ยฉ่ายเวยสงสัยอยู่ในใจ

ดูเอาเถอะ ผู้ชายคนนี้นอกจากตอนที่ทำกิจกรรมร่วมกันก็เรียกเธอ เวยเวย แต่เวลาอื่นเรียกชื่อนามสกุลซะเต็มยศ ขนาดเพื่อนร่วมชั้นเรียนมาด้วยกัน ยังไม่รู้ชื่อเต็มขนาดนี้เลย

“ฉูเจ๋อหยาง ฉันเหนื่อยหน่ายกับความสัมพันธ์แบบนี้มากพอแล้วคะ” เป้ยฉ่ายเวยขัดขืนปัดมือของเขาออก พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ถ้าคุณไม่ยอมตอบฉัน ฉันก็จะไม่ทนอยู่ต่อไปอีกแล้วคะ”

ฉูเจ๋อหยางเป็นคนที่ใจเย็นและมีเหตุผลมาก แต่เพราะเรื่องเป็นอย่างนี้ ถึงจะเก่งในเรื่องตัวบทกฎหมายแค่ไหน สำหรับคำที่เป้ยฉ่ายเวยพูด เขาได้แต่เงียบขรึมอยู่สักครู่ แล้วจึงตอบว่า “ได้ แล้วแต่คุณละกัน”

เขาเปิดประตูออก เดินหายไปอย่างรวดเร็ว หายวับไปราวกับว่าเขาไม่ได้มาที่นี่

เป้ยฉ่ายเวยลากขาตัวเองที่ยืนทื่ออยู่เดินไปที่อ่างล้างหน้า เปิดก๊อกออก รองน้ำสาดเข้าหน้าอย่างไม่คิดชีวิต แล้วเงยหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจก ใบหน้าเธอขาวซีดเปียกปอนไปหมด

ตอนที่เอ่ยถามออกไปนั้น เธอได้แต่หวังลมๆแล้งๆ ถ้าฉูเจ๋อหยางกล้าตอบออกมาว่าชอบเธอละก็ เพื่อการกระทำที่ผ่านมาของเขา ยินดีที่จะชดใช้ด้วยชีวิตเพื่อแลกกับการอภัยของเพื่อนรักเธอ แต่ว่าเขาเปล่า เขาได้แต่อึ้งไม่ตอบอะไร

ผู้ชายช่างใจร้ายเหลือเกิน เธออยู่กับเขาถึง 3 ปี เขากลับไม่ยอมรับเธอ

ใช่สิ สมน้ำหน้าตัวเองที่ไปหลงรักเขา

เวลาบ่าย 3 โมง งานเลี้ยงของโรงเรียนเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ เริ่มต้นด้วยการแสดงของรุ่นน้องในโรงเรียนบนเวที การเต้นเท้าไฟอย่างร้อนแรงและมายากลชั้นเลิศ ดึงดูดมาซึ่งเสียงปรบมือของบรรดาเพื่อนๆที่นั่งชมอยู่ด้านล่าง ผู้อำนวยการของโรงเรียนที่นั่งอยู่ตรงกลางขึ้นเวทีกล่าวอะไรนิดหน่อย บรรยากาศเต็มไปด้วยความคึกคักสนุกสนาน

หนานฉิงชวนฉูเจ๋อหยางและหลี่จื่อเชียนมานั่งที่โต๊ะนี้ จะว่าไปก็ยังมีที่นั่งเหลืออยู่บ้าง เพื่อนคนอื่นๆเห็นหนานฉิงนั่งติดกับฉูเจ๋อหยาง ก็เข้าใจได้โดยปริยาย กล่าวทักทายเขาด้วยความกะตือรือล้น

เป้ยฉ่ายเวยได้แต่อมยิ้ม ไม่มองหน้าใครทั้งนั้น ก้มหน้าก้มตาตั้งใจจะปอกเปลือกส้มทาน

“มาผมเอง” หลี่จื่อเชียนเอ่ยขึ้น พลางหยิบส้มที่ยังไม่ทันได้ปอกเปลือกออกไปจากมือของเป้ยฉ่ายเวย นิ้วมือยาวเรียวแข็งแรงของเขาค่อยๆปอกเปลือกส้มสีเหลืองอมส้มออก “ถ้าคุณปอกไปเรื่อยๆเล็บจะดำนะครับ คุณทานเถอะเดี๋ยวผมปอกให้”

เป้ยฉ่ายเวยไม่ได้ปฏิเสธอะไร พยักหน้าไปทางเขา “ขอบคุณคะ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ”หลี่จื่อเชียนไม่อยากให้บรรยากาศระหว่างคนทั้งสองน่าอึดอัด จึงหาเรื่องคุยกับเป้ยฉ่ายเวย เขาเล่าเรื่องสนุกๆระหว่างที่อยู่ที่อังกฤษ จนเป้ยฉ่ายเวยต้องหัวเราะออกมา ทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนรู้สึกสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้นสายตาของฉูเจ๋อหยางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามจับจ้องอยู่ที่เป้ยฉ่ายเวยโดยตลอด“อาเจ๋อคุณอยากทานไหมคะ?” หนานฉิงเอาส้มที่ปอกเปลือกเรียบร้อยแล้ว ยื่นให้ฉูเจ๋อหยาง พลางเอ่ยว่า “ครูใหญ่บอกว่าส้มนี้เพิ่งเก็บสดๆมาจากสวนเมื่อเช้าเลยนะคะ หวานมาก”ฉูเจ๋อหยางตอบอืมคำเดียว ก้มหน้าก้มตา หยิบส้มในมือของหนานฉิงมากิน หนานฉิงอึ้งไป ในใจรู้สึกซาบซึ้งขึ้นมาทันที เธอเข้าใจว่าผู้ชายคนนี้ยังชอบเธออยู่ แต่ว่าปากแข็งไม่ยอมรับเท่านั้นเอง”

copy right hot novel pub