ตอนที่ 100 สามวันกลับบ้าน

“เจ้าเกลียดตำหนักเฉิงเชี่ยงมากหรือ? ตำหนักเฉิงเชี่ยงเป็นที่ที่เจ้าเติบโต เจ้าไม่คิดถึงแม้แต่น้อยเลยหรือ?”

ในเวลาที่หลินหมื้นชิงกำลังจะหลับนั้น เสียงที่เร้าใจของเซียวชี่จือก็ลอยเข้ามาในหู

“หากว่าพวกเขาทำให้ข้ารู้สึกถึงความอบอุ่นและความเป็นห่วง ข้าก็ย่อมคิดถึง แต่กลับไม่ ขอถามท่านอ๋องกลับ เกิดว่าที่นั่นเป็นศัตรูของเจ้าทุกคน ทุกคนล้วนอยากทำให้เจ้าตาย เจ้ายังอยากกลับอยู่ไหม?”

ในตำหนักเฉิงเชี่ยง ไม่ได้มีเพียงแค่คนเดีวที่อยากเอาชีวิตของเธอ ช่วงที่ใช้ชีวิตอยู่ที่ตำหนักเฉิงเชี่ยงนั้น เธอต้องคอยระมัดระวังทุกวัน กลัวว่าจะโดนคนลอบทำร้ายเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้เลย

ตอนนี้เธอก็ย่อมที่จะไม่อยากกลับไป

คิ้วที่ได้รูปของเซียวชี่จือขมวดเล็กน้อย ในตอนที่ได้ยินคำพูดของหลินหมื้นชิงแล้ว ในใจก็รู้สึกเป็นห่วงเธอขึ้นมาเล็กน้อย

ตอนอยู่ในตำหนักเฉิงเชี่ยงหลินหมื้นชิงมีชีวิตอยู่ยังไงกันแน่ ในใจของเขานั้นรู้ดี ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เธอก็คือผู้หญิงของเขา นอกจากเขาแล้ว จะไม่มีใครสามารถทำร้ายเธอได้

“วางใจได้ แค่มีข้าอยู่ ก็ไม่มีใครสามารถทำร้ายเจ้าได้”

เซียวชี่จือมองหน้าของหลินหมื้นชิง แล้วเอ่ยปากพูดด้วยความแน่วแน่

ได้ยินคำพูดที่ราวกับว่าเป็นคำสัญญาของเซียวชี่จือ หลินหมื้นชิงก็รู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อย เธอลืมตา แล้วมองเซียวชี่จือด้วยความแปลกใจ

ผู้ชายคนนี้พูดจาเช่นนี้ ก็ยังคงทำให้เธอรู้สึกสงสัยอยู่ดี

หลินหมื้นชิงไม่ได้พูดอะไร เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ตอนนี้เธอเริ่มจะไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างเซียวชี่จือกับเธอแล้ว

ตอนที่มาถึงตำหนักเฉิงเชี่ยง คนในตำหนักทุกคนมารอต้อนรับอยู่หน้าประตู เซียวชี่จือลงจากรถม้าก่อน จากนั้นก็จูงหลินหมื้นชิงลงมา

“ท่านอ๋อง”

หลังจากที่หลินจิ๋นโจวเห็นเซียวชี่จือ ก็รีบทักทาย

“เฉิงเชี่ยงไม่ต้องคารวะอะไรมาก วันนี้ข้าไม่ได้มาในฐานะของท่านอ๋อง แต่ข้ากลับบ้านเป็นเพื่อนพระชายา”

เซียวชี่จือมองหลินจิ๋นโจว แล้วเอ่ยปากพูดอย่างเฉยเมย

“ขอบคุณครับท่านอ๋อง ท่านอ๋องเชิญด้านในครับ”

ถึงเซียวชี่จือจะพูดเช่นนั้น แต่หลินจิ๋วโจวก็ยังคงมีมารยาท

หลินหมื้นชิงเดินอยู่ด้านหลังของเซียวชี่จือ ในตอนที่พบกับหลินจิ๋วโจวและฮูหยินเฉิงเชี่ยง เธอไม่ได้ทักทายเลยแม้แต่น้อย ก็เดินเข้าไปในตำหนักเลย

หลินไอ้ชิวยืนอยู่ด้านหลังฮูหยินเฉิงเชี่ยง เห็นเซียวชี่จือจูงมือของเธอไว้ ในใจนั้นอิจฉาเธอมาก

แต่ว่าครั้งนี้เธอฉลาดขึ้นแล้ว ครั้งก่อนที่ต้องขอโทษหลินหมื้นชิง สุดท้ายเกือบจะโดนท่านอ๋องหมิงฆ่าเพราะความโมโห ถึงตอนนี้ในใจของเธอจะเกลียดหลินหมื้นชิงแค่ไหน แต่กลับไม่แสดงออกมา

รู้สึกถึงความแค้นของหลินไอ้ชิว หลินหมื้นชิงไม่มองเธอเลย เดินเข้าไปในตำหนักกับเซียวชี่จือโดยตรง

ภายในห้องรับรอง หลินหมื้นชิงกับเซียวชี่จือนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ตอนนี้หลินหมื้นชิงกลายเป็นชายาแล้ว ตามศักดิ์ของเธอ นอกจากเซียวชี่จือ คนทั้งหมดนี้เธอสูงศักดิ์ที่สุด

“ชิงเอ่อ แต่งงานไปตำหนักท่านอ๋องหมิงสามวันแล้ว รู้สึกชินหรือยัง?”

หลิวซูอวิ๋นมองหลินหมื้นชิงที่สีหน้าไร้อารมณ์ หันหน้าเข้าไปหาแล้วถามด้วยความอ่อนโยน

ตอนหันมามองเธอ หลินหมื้นชิงก็ยังคงมีสีหน้าไร้อารมณ์ ถึงแม้ว่าหลิวซูอวิ๋นจะพูดจาเป็นห่วงเธอ แต่ในใจกลับไม่ได้คิดเช่นนี้

“ดีมาก สบายกว่าอยู่ตำหนักเฉิงเชี่ยงเยอะเลย อย่างน้อยพวกของทานของใช้ ก็เป็นของที่ข้าไม่เคยใช้มาก่อนเลย”

หลินหมื้นชิงมองหลิวซูอวิ๋นด้วยสีหน้าที่เฉยเมย คำพูดนี้เธอตั้งใจพูดให้เธอฟัง

ตอนที่อยู่ตำหนักเฉิงเชี่ยง หลินหมื้นชิงในอดีตนอกจากต้องทานอาหารที่เหลือจากผู้อื่นมาตลอด ซ้ำยังโดนด่าว่าทุบตี ถึงเรื่องพวกนั้นเธอไม่ได้เผชิญกับตัว แต่ตอนนี้เธอใช้ร่างกายนี้ ในใจของเธอก็เต็มไปด้วยความแค้น

คิดไม่ถึงว่าหลินหมื้นชิงจะพูดจาเช่นนี้ หลิวซูอวิ๋นหน้าค้าง สีหน้าเริ่มดูแย่ เธอคิดไม่ถึง ต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ หลินหมื้นชิงกลับพูดจาไม่ไว้หน้าเธอขนาดนี้นี้

“ชิงเอ่อ เจ้ายังเกลียดแม่เพราะเรื่องในอดีตหรือ?”

หลิวซูอวิ๋นมองไปทางเซียวชี่จือ เห็นเขาไม่ตอบสนองใดๆ ในใจเลยโล่งอก

เธอกังวลมาก หากว่าเขาโดนหลินหมื้นชิงเป่าหู ว่าในอดีตใช้ชีวิตในตำหนักเฉิงเชี่ยงอย่างยากลำบาก ถ้าเกิดเซียวชี่จือจะออกหน้าแทนเธอก็แย่แน่เลย

“ฮูหยิน ข้ารู้ว่าในใจของเจ้าคิดอะไรอยู่ เจ้าไม่จำเป็นต้องแสดงว่าเป็นห่วงข้าต่อหน้าท่านอ๋อง”

หลิวซูอวิ๋นเป็นห่วงเธอเช่นนี้ ก็แค่แสดงให้เซียวชี่จือดู หลินหมื้นชิงไม่มีอารมณ์มาแสดงกับเธอ “ชิงเอ่อ เจ้าพูดอะไรกัน แม่เป็นห่วงเจ้าจริงๆ จะตั้งใจเป็นห่วงเจ้าแค่ต่อหน้าท่านอ๋องได้อย่างไร” สีหน้าของฮูเหยินเฉิงเชี่ยงดูแย่ แต่ก็ยังคงอดกลั้น ตอนนี้หลินหมื้นชิงเป็นชายาท่านอ๋องหมิง ถึงในใจเธอจะไม่พอใจเพียงใด ก็ไม่สามารถแสดงออกมาทางสีหน้าได้ “เป็นห่วงข้าจริงๆ? ช่างประชดจริง!” หลินหมื้นชิงยิ้มที่มุมปากด้วยความเย็นชา สายตาที่มองหลิวซูอวิ๋นมีความรำคาญเล็กน้อย เธอเกลียดคนที่ชอบแสดงแบบนี้จริงๆ“น้องสาว ท่านแม่กำลังเป็นห่วงเจ้านะ เจ้าใช้กิริยาเช่นนี้เกินไปหน่อยไหม? เจ้าอย่าคิดว่าตอนนี้เป็นชายาท่านอ๋อง ก็สามารถไม่เห็นพวกข้าในสายตาได้” หลินไอ้ชิวเริ่มทนไม่ไหวแล้ว เธอลุกขึ้น สายตาที่โหดร้ายจ้องมาทางหลินหมื้นชิง ในแววตาเต็มไปด้วยความอิจฉา เธออิจฉาที่หลินหมื้นชิงกลายเป็นชายาท่านอ๋องหมิง อิจฉาที่เขาแย่งผู้ชายที่เธอรักที่สุดไป

copy right hot novel pub