ตอนที่ 107 อย่ามาคิดแทนหรือว่าเดาความคิดข้า

หลินหมื้นชิงเดิมก็ไม่ชอบการใช้ชีวิตในจวนเสนาบดีอยู่แล้ว หลังจากได้ยินเซียวชี่จือพูดแล้ว นางก็มองไปที่เขาด้วยความโกรธ น้ำเสียงของนางดูร้อนใจมาก

“วันนี้เป็นวันที่สามที่เจ้าต้องกลับมาบ้าน วันข้างหน้าหากจะกลับมาอยู่ที่จวนอีกอาจไม่ง่ายแบบนี้ วันนี้ข้าอนุญาตให้เจ้าอยู่ค้างคืนที่นี่หนึ่งวัน เจ้าควรจะขอบคุณข้ามากกว่าจริงไหม?”

เซียวชี่จือขมวดคิ้วนิดหน่อย สายตาของเขามองมาที่หลินหมื้นชิงอย่างเรียบเฉย น้ำเสียงฟังไม่ออกว่ามาอารมณ์ไหน

“ขอบคุณเจ้า? เซียวชี่จือ เจ้าตั้งใจใช่ไหม เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ชอบอยู่ที่นี่ เจ้ายังตั้งใจไปรับปากพวกเขาอีก เจ้าตั้งใจแกล้งข้าชัด ๆ ?”

ในจวนเสนา อยู่แค่วันเดียวก็อาจจะมีเรื่องอะไรขึ้นมาได้อีก หลินหมื้นชิงรู้ว่าเซียวชี่จือตั้งใจทำแบบนี้

นางเคยใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เขาก็รู้ว่ามันเป็นยังไง วันนี้เขาทำแบบนี้ ตั้งใจหาเรื่องนางชัด ๆ

“ข้าไม่ได้ไม่มีอะไรทำขนาดนั้นนะ จะแกล้งเจ้าข้าว่าเสียเวลาเปล่า”

พอได้ยินน้ำเสียงถามหาความของหลินหมื้นชิง เซียวชี่จือก็มองไปที่นาง แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ข้าจะกลับ ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่”

นางมองไปที่เซียวชี่จือด้วยความโกรธ หลินหมื้นชิงรู้ว่า ต่อให้ทะเลาะกับเขาไปก็ไม่มีประโยชน์ ดังนั้นก็เลยสงบสติอารมณ์ แล้วก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา

“ข้ารับปากท่านเสนาไปแล้ว วันนี้กลับไปที่จวนอ๋องไม่ได้ คืนนี้เจ้าก็ค้างที่นี่แหละอย่าดื้อ”

สายตาของเซียวชี่จือจ้องไปที่หลินหมื้นชิง น้ำเสียงแกนบังคับแบบปฏิเสธไม่ได้

อะไรที่เขาพูดออกไปแล้วไม่มีใครเปลี่ยนใจเขาได้ ต่อให้เป็นหลินหมื้นชิงก็เช่นกัน นางไม่อยากอยู่ที่จวนเสนาบดี แต่ว่าเขารับปากไปแล้ว คืนนี้ยังไงนางก็ต้องอยู่ที่นี่

“ทำไมต้องทำด้วย? เจ้ามีสิทธิอะไรมาบังคับข้า เจ้าอยากอยู่ เจ้าก็อยู่ไปคนเดียว ทำไมข้าต้องอยู่กับเจ้าดด้วย”

ความบ้าอำนาจของเซียวชี่จือ หากเป็นปกติแล้ว หลินหมื้นชิงไม่ค่อยอยากจะมีปัญหากับเขา แต่ว่าครั้งนี้มันเกินไป เรื่องอะไรที่นางไม่ชอบ เขายิ่งจะทำ เดิมทีนางก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว แต่เขากลับมาหาเรื่องนางในเวลาแบบนี้อีก

“เพราะว่าเจ้าเป็นชายาของข้า อีกทั้งนี่คือการกลับบ้านเดิมของเจ้าตามทำเนียม เข้าใจหรือยัง?”

เซียวชี่จือมองไปที่หลินหมื้นชิงด้วยความเย็นชา เขาไม่ชอบเห็นนางขัดคำสั่งเขา ผู้ชายชอบผู้หญิงที่เชื่อฟัง เขาเองก็เหมือนกัน

หลินหมื้นชิงพยายามข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ผ่านไปสักพักนางก็เงยหน้าขึ้นมามองเซียวชี่จือ

“ข้าว่าที่ท่านอ๋องรับปากค้างคืนที่นี่ น่าจะไม่ใช่เพราะข้าต้องกลับบ้านพ่อแม่ตามทำเนียมหรอกมั้ง?”

หลินหมื้นชิงยิ้มมุมปากแบบเย็นชา ตอนที่กำลังพูด นางเห็นสายตาของเซียวชี่จือที่ไม่พอใจมาก

เหมือนนางจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เซียวชี่จือรับปากค้างที่นี่หนึ่งคืน ด้วยนิสัยของเขาหากต้องการใหนางค้างคืนที่นี่ มันง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ เขาทำแบบนี้ มันเพื่อตัวเองทั้งนั้น

“เจ้าพูดแบบนี้เหมือนความว่ายังไง? เจ้ารู้สึกว่าข้าทำไปเพราะอะไร?”

หากไม่ได้เห็นว่านางเป็นผู้หญิง เขาคงซัดนางไปแล้ว“เมื่อครู่ท่านอ๋องเสวยอาหารที่โต๊ะ จ้องตากับหลินไอ้ชิวไปมาอย่างนั้น ข้าคิดว่าเวลาแค่ครู่เดียวแบบนั้น ท่านอ๋องคงไม่พอ เลยรับปากค้างคืนที่นี่ เป้าหมายก็เพื่ออย่างจะกินอาหารว่างก่อนนอนกับนางคืนนี้อีกใช่ไหมล่ะ?”หลินหมื้นชิงไม่แน่ใจว่าเซียวชี่จือคิดแบบนี้หรือเปล่า แต่ว่าก่อนหน้านี้พวกเขามองตากันไปมา มันทำให้นางรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทงใจ นางไม่พอใจมากจริง ๆ“บังอาจ กล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับข้าหรอ หลินหมื้นชิงเจ้าไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม?”เซียวชี่จือคิดไม่ถึงเลยว่า หลินหมื้นชิงจะกล้าพูดแบบนี้กับเขา

copy right hot novel pub