ตอนที่143ช่วยท่านอ๋องหมิงทำแผล

แต่ว่าเธอคิดไม่ถึงสุดท้ายกลับเป็นเช่นนี้ความห่วงใยของเธอเขากลับเห็นมันเป็นเรื่องไม่ดีซะงั้น

ความเป็นห่วงของเธอนั้นเซียวชี่จือไม่ใส่ใจเลยแต่กลับทำสีหน้าราวกับว่ารำคาญ

หลินหมื้นชิงเดินมาถึงประตูกำลังจะเปิดประตูออกไปแต่เธอกลับหยุดเดินเงียบอยู่สักพักจากนั้นก็เดินกลับมาเธอมองหน้าเซียวชี่จืออย่างละเอียดดูแล้วมีความซีดเล็กน้อยบนหน้าผ้าก็มีเหงื่อออกในใจเธอเลยเริ่มสงสัย

“เจ้ากลับมาทำไม?ข้าพึ่งสั่งให้เจ้าไปเจ้าไม่ได้ยินหรือ?”

เห็นหลินหมื้นชิงกลับมาเซียวชี่จือก็มองเธอด้วยความโมโหในแววตามีความไม่พอใจ

“เจ้าบาดเจ็บหรือ?”

หลินหมื้นชิงมองไปมาบนตัวเซียวชี่จือแล้วถามด้วยความลองใจ

พึ่งพูดจบสายตาที่เย็นชาของเซียวชี่จือก็จ้องเธอในแววตามีความเฉยชา

“สิ่งที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม!ถึงเจ้าจะเป็นชายาของข้าแต่เรื่องบางเรื่องไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะซักถามได้!”

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเซียวชี่จือแสดงสีหน้าแย่ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความตักเตือน

เขาดูแล้วช่างอ่อนแอนักแต่กลับต้องแกล้งทำเป็นไม่เป็นไรถึงในใจหลินหมื้นชิงจะโกรธแต่เธอก็เดินเข้าไปหาเขา

ในขณะที่เธอเดินไปถึงข้างกายเซียวชี่จือนั้นเธอพึ่งจะเห็นที่หน้าอกของเขานั้นเต็มไปด้วยเลือดเพราะเขาใส่เสื้อสีดำหากไม่สังเกตดูก็ไม่มีทางดูออก

“เจ้าบาดเจ็บจริงด้วย?สาหัสมากไหม?”

หลินหมื้นชิงดูรอยเลือดบนอกของเซียวชี่จือในใจของเธอเจ็บอย่างบอกไม่ถูกวินาทีนั้นในใจของเธอกำลังอึดอัดอยู่

“ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าไปพูดเรื่องนี้กับใครทั้งนั้นออกไป”

เซียวชี่จือมองตาของหลินหมื้นชิงในตามีแสงว๊าบผ่านแต่วินาทีต่อมากลับเป็นสีหน้าที่ตักเตือน

“ตอนนี้เจ้าถึงขั้นนี้แล้วหากยังไม่รีบรักษาและยังไม่ให้บอกใครเซียวชี่จือเจ้าเคยใส่ใจกับบาดแผลของตนเองบ้างไหม”คำพูดของเซียวชี่จือทำให้หลินหมื้นชิงทำอะไรไม่ได้คนปกติหากบาดเจ็บแล้วในสมองก็ต้องคิดหาแต่วิธีรักษาบาดแผลแต่เขานี่สิกลับกลัวว่าผู้อื่นจะรู้ว่าตนบาดเจ็บช่างแตกต่างกับคนปกตินัก!“แผลของข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาเป็นห่วงไม่มีอไรก็อย่ามาพบข้าอีก”

copy right hot novel pub