ตอนที่145ช่วยท่านอ๋องหมิงทำแผล

หลินหมื้นชิงวางยาและผ้าลงบนโต๊ะด้วยความแรงในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความไม่พอใจ

เธอมาทำแผลให้เขาด้วยความหวังดีแต่เขากลับทำสีหน้าเฉยชาตนเองนั้นรนหาที่ตายจริงๆเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นห่วงบาดแผลองเขาเธอไม่อยากสนใจเขาหรอก!

พอรู้ว่าหลินหมื้นชิงมาเพื่อทำแผลเซียวชี่จือก็ขมวดคิ้วแต่กลับไม่ได้พูดอะไร

“ถอดเสื้อออก”

เห็นเขานั่งนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับแม้แต่น้อยหลินหมื้นชิงก็เตือนด้วยความไม่ใส่ใจ

เซียวชี่จือเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยแววตาที่ซับซ้อนเขาเหมือนจะรู้สึกได้ถึงความห่วงใยจากแววตาของเธอ

เห็นเขาไม่รู้สึกใดๆหลินหมื้นชิงเลยแกะผ้าพันสีขาวของเขาออกแล้วตามด้วยถอดเสื้อผ้าของเขาออกตาม

พอเห็นบาดแผลบนอกของเขาแล้วนั้นหลินหมื้นชิงก็ขมวดคิ้วในใจรู้สึกแย่ขึ้นมาทันที

บนอกของเขานั้นเป็นแผลที่โดนยิงจากธนูธนูนั้นถูกดึงออกแล้วแต่เลือดยังคงไหลไม่หยุด

หลินหมื้นชิงเกิดเป็นนักฆ่าเรื่องทำแผลนั้นย่อมมีความชำนาญเพราะเช่นนั้นบาดแผลเช่นนี้สำหรับเธอแล้วทำง่ายมาก

แผลบนไหล่ของเซียวชี่จือลึกมากดีที่ธนูนั้นไม่มีพิษ

“เจ้าอดทนหน่อยอาจจะเจ็บเล็กน้อย”

หลินหมื้นชิงมองแผลที่ยังคงมีเลือดไหลไม่หยุดเธอขมวดคิ้วแล้วพูดเตือนด้วยเสียงเบา

เซียวชี่จือยังคงเงียบเขาก้มหน้ามองหลินหมื้นชิงเห็นเธอใส่ยาให้เขาด้วยความใส่ใจในแววตาเขาก็มีแสงว๊าบผ่านเล็กน้อย

ในขณะที่กำลังใส่ยาถึงจะเจ็บแค่ไหนแต่เขากลับไม่ร้องเลยแม้แต่น้อยบนใบหน้านั้นไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดทรมานใดๆ

หลังจากที่ทำแผลให้เขาแล้วหลินหมื้นชิงก็วางขวดยาลงเธอไม่นับถือเขาไม่ได้เลยจริงๆความอดทนของผู้ชายคนนี้ช่างมากนัก

แผลที่ลึกเช่นนั้นมีเลือดไหลตลอดเวลาแต่เขากลับไม่ร้องแม้แต่น้อยหรือเขารู้จักไม่เจ็บหรือ?

“ทำแผลเสร็จแล้วช่วงนี้พยายามอย่าให้โดนน้ำไม่เช่นนั้นแผลอาจจะเน่าได้”

หลินหมื้นชิงพูดอย่างตั้งใจ

“เจ้าทำแผลได้ชำนาญมากในอดีตได้ทำบ่อยหรือ?”

เซียวชี่จือมองแผลตรงอกที่หลินหมื้นชิงทำแล้วเอ่ยปากพูดเบาๆ

เขาถามกะทันหันเช่นนี้หลินหมื้นชิงอึ้งอย่างเห็นได้ชัดหลังจากที่ได้สติก็มองเขาด้วยความโกรธ

“ท่านอ๋องถามเช่นนี้เพราะสงสัยข้าหรือ?ท่านอ๋องสงสัยอะไรสงสัยว่าข้าจะทำร้ายเจ้าหรือ?”

หลินหมื้นชิงทำสีหน้าเย็นชาสายตาที่มองเซียวชี่จือเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

เธออุส่าเป็นห่วงเรื่องบาดแผลของเขาแต่เขานี่สิกลับสงสัยเธอถ้ารู้แต่แรกว่าเขาคิดเช่นนี้เธอก็ไม่ควรทำแผลให้เขาเลยปล่อยให้เขาทำเองดีกว่า

“ยังไงตอนนี้ยังไม่!แต่หากเจ้าคิดจะทำร้ายข้าวันนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีแต่เจ้ากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น”

หลังจากทำแผลเสร็จสีหน้าของเซียวชี่จือก็ดีขึ้นไม่น้อยเขาใส่เสื้อพรางพูดอย่างแผ่วเบา

“ในเมื่อท่านอ๋องไม่เชื่อใจข้าเช่นนั้นงั้นข้าขอตัวก่อนละกัน”

ตอนนี้หลินหมื้นชิงโมโหในใจมากและรู้สึกแย่มากสองสามวันนี้เธอเป็นห่วงเซียวชี่จือโดยตลอดแต่พอเขากลับมาเรื่องแรกที่ทำนั้นกลับเป็นการสงสัยเธอหลินหมื้นชิงเลยรู้สึกแย่ในใจ

พอเธอกำลังจะไปก็โดนเซียวชี่จือดึงข้อมือไว้วินาทีต่อมาก็โดนดึงเข้าไปในอ้อมกอดเลย

“เซียวชี่จือเจ้าจะทำอะไรปล่อยข้านะ!”

หลินหมื้นชิงตกไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาเพราะเมื่อครู่เขาสงสัยเธอตอนนี้ในใจของเธอเลยเต็มไปด้วยความโมโห

“อย่าดิ้นถ้าไม่อยากให้แผลของข้าฉีกก็อยู่นิ่งๆห้ามดิ้น”

เซียวชี่จือกอดหลินหมื้นชิงไว้ในอ้อมกอดด้วยความแน่นตอนที่พูดนั้นในน้ำเสียงมีความบ้าอำนาจเล็กน้อย

“เซียวชี่จือเจ้าจะทำอะไรตอนนี้เจ้าไม่อยากพบข้าไม่ใช่หรือข้าก็กำลังจะไปตอนนี้ไง?”

เซียวชี่จือคนนี้เมื่อครู่ยังสงสัยเธออยู่พอเธอจะไปแต่กลับขัดขวางแปลว่าอะไรกันเนี่ย

“แผลของข้าสองสามวันนี้เจ้าต้องเป็นคนมาดูแล”เซียวชี่จือยิ้มที่มุมปากจากนั้นก็พูดจาจิงจังข้างๆใบหูของหลินหมื้นชิง“ทำไม!เจ้ายังกังวลว่าข้าจะทำร้ายเจ้าไม่ใช่หรือทำไมถึงให้ข้ามาทำแผลเจ้าไม่กลัวหรือว่าข้าจะโฉยโอกาสตอนทำแผลนั้นฆ่าเจ้าหรือ?”หลินหมื้นชิงเบ้ปากอดไม่ได้ที่จะเถียงกลับเธอพึ่งตัดสินใจไปหลังจากนี้จะไม่หาเรื่องใส่ตัวอีกวันนี้ความใจดีของเธอผู้นั้นอื่นกลับเห็นเป็นเรื่องไม่ดีไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำให้เซียวชี่จือซาบซึ้งแต่กลับทำให้เขาสงสัยเรื่องที่เสียแรงแต่ไม่เป็นผลดีเช่นนี้เธอไม่อยากทำอีกแร้ว“กำลังแค่นั้นของเจ้าก็อยากฆ่าข้าหรือเจ้าคิดว่าเป็นไปได้หรือ?”เสี่ยวชี่จือยิ้มที่มุมปากด้วยความไม่ใส่ใจสายตาที่มองไปหาหลินหมื้นชิงแฝงไปด้วยความกลั่นแกล้งถึงจะไม่ปฏิเสธว่าผู้หญิงคนนี้ช่างฉลาดแต่กำลังแค่นั้นของเธอเขาไม่เห็นในสายตาด้วยซ้ำถึงเขาจะบาดเจ็บเธอก็ฆ่าเขาไม่ได้อีกอย่างผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้อยากฆ่าเขาถ้าเธออยากฆ่าเขาเมื่อกี้มีโอกาสเยอะมากแต่เธอกลับไม่ฆ่าก็แสดงให้เห็นว่าเธอไม่ใช่ศัตรูของเขา

copy right hot novel pub