ตอนที่ 65 ภายใต้ความมุทะลุพลุกพล่าน

“โอ้ มิน่าพี่ใหญ่ไม่ชอบเจ้า ก็กลายเป็นข้าใช้ฝีมืออะไรแล้ว? ถ้าข้าเป็นใหญ่ ข้าก็ไม่ชอบเจ้าผู้หญิงที่มีความคิดชั่วร้ายสารพิษด้วย!”

หลินหมื้นชิงส่งเสียงฮึ่มเย็นชาทันที แววตามองไปยังหลินไอ้ชิวฉายรอยยิ้มเยาะเย้ยเย็นชา

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วสนทนากับพี่ใหญ่ หลินหมื้นชิงมั่นใจมาก พี่ใหญ่ไม่ได้ชอบหลินไอ้ชิวจริง ๆ แม้ว่านางไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ด้วยอุปนิสัยของนาง ถ้าเปลี่ยนเป็นตัวเอง ก็จะไม่ชอบนางเหมือนกัน

“หลินหมื้นชิง เจ้ากลับกล้าพูดวาจาเขื่องโขไร้ยางอายแบบนี้ เจ้าอย่าคิดว่าข้าไม่มีปัญญาจัดการเจ้า ข้าคิดฆ่าเจ้าที่มีก็คือวิธี!”

หลินหมื้นชิงโกรธจัดแล้ว หลินหมื้นชิงตบโต๊ะดังปังทันที เอ่ยปากอย่างโกรธเคือง

ไอ้หลินหมื้นชิงนี่ยังทำตัวเองกลายเป็นไอ้ซื่อบื้อคนหนึ่งแล้วจริง ๆ กลับพูดกับนางด้วยน้ำเสียงแบบนี้

“หลินไอ้ชิว เจ้าเห่ามั่ว ๆ เหมือนสุนัขตัวหนึ่งในที่นี่ของข้าอีก เชื่อหรือไม่ว่าข้าก็ฆ่าเจ้าแล้วตอนนี้!”

หลินหมื้นชิงจ้องดูหลินไอ้ชิวอย่างเย็นชา ขณะพูดคำเหล่านี้ ในแววตาแผ่กระจายความเย็นยะเยือก

“เจ้าคิดฆ่าข้า? หลินหมื้นชิงเจ้ายังคิดว่าเจ้าเป็นซื่อบื้อคนหนึ่งแล้ว ข้าเป็นคุณหนูของตำหนักเฉิงเชี่ยง เจ้าฆ่าข้าแล้ว เจ้าอย่าหมายคิดมีชีวิตไปจากที่นี่?”

หลินไอ้ชิวส่งเสียงฮึ่มเย็นชาคราหนึ่ง ในแววตามองไปยังหลินหมื้นชิงฉายเพลิงโกรธลุกโชน นางจึงไม่เชื่อ หลินหมื้นชิงกล้ามีขวัญกล้าขนาดนี้!

“รีบไสหัวออกไปจากที่นี่ ก่อนที่ข้าจะฆ่าเจ้า”

หลินหมื้นชิงหน้าเย็นชาทันที นิ้วของนางชี้ไปทางปากประตู เอ่ยปากอย่างเย็นชา

“ทำไมข้าต้องไป เจ้าไม่ใช่คิดฆ่าข้าหรือ ข้าก็อยู่ที่นี่ ข้าดูว่าที่แท้เจ้ามีขวัญกล้าดังกล่าวหรือไม่ ฆ่าข้าแล้ว เจ้าก็อย่าคิดมีชีวิตแล้ว!”

ก่อนที่เสียงวาจาของหลินไอ้ชิวพูดจบลง หลินหมื้นชิงรีบวิ่งพุ่งมาข้างกายหลินไอ้ชิว ดึงปิ่นปักผมอันหนึ่งออกมาจากศีรษะของนาง หลังจากนั้นจ่อไว้ที่คอของนาง

“หลินไอ้ชิว อย่าคิดว่าเจ้าเองสำคัญมากเกินไปแล้ว เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้าจริง ๆ หรือ?”

ขณะที่หลินไอ้ชิวกำลังกล่าววาจานี้ ปิ่นปักในมือยิ่งจ่อเข้ามาใกล้คอของนางแล้วหลายส่วน

“หลินหมื้นชิง เจ้ากำลังข่มขู่ข้า? หรือเจ้าไม่กลัวฆ่าข้าแล้ว เจ้าเองก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้แล้ว?”

รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของหลินหมื้นชิง ในใจหลินไอ้ชิวลนลานบ้างแล้ว แต่ยังทำใจกล้าเอ่ยปาก

นางคิดไม่ถึงว่าหลินหมื้นชิงกลับกล้าทำแบบนี้กับนาง นางต้องเพียงข่มขู่นางเท่านั้น ไม่กล้าฆ่านางเด็ดขาด

“งั้นเจ้าก็ลองดู ที่แท้ข้ากล้าฆ่าเจ้าไหม!”

พละกำลังในมือหลินหมื้นชิงยิ่งมายิ่งหนัก และแล้วบนลำคอของหลินไอ้ชิวคอก็มีรอยเลือดซึม ๆ ออกมาบ้างแล้ว

แต่หลินหมื้นชิงกลับไม่ได้หยุดพลังของมือลง ในดวงตาที่สวยงามของนางสาดส่องเจตนาสังหารออกมา

รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แพร่มาจากคอ ในใจหลินไอ้ชิวยิ่งลนลานแล้ว ในดวงตาที่สวยงามของนางฉายความตกใจกลัวออกมา

ตอนนี้นางเริ่มที่จะเชื่อว่าหลินหมื้นชิงจะฆ่านางแล้วจริง ๆ ล่ะ

“หลินหมื้นชิง ข้าเตือนเจ้าอย่าทำเหลวไหล ถ้าต้องการฆ่าข้า เจ้าต้องคิดให้ดีถึงผลบั้นปลายซะก่อน!”

ร่างของหลินไอ้ชิวสั่นเล็กน้อย ขณะที่กล่าววาจานี้ ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวแล้ว

นางได้สำนึกเสียใจบ้างที่ได้พูดคำเหล่านั้นที่กระตุ้นให้หลินหมื้นชิงโกรธในก่อนหน้านี้แล้ว

บังเอิญนางโกรธขึ้นมาจริง ๆ วูบเดียวฆ่านางแล้ว ต้องทำอย่างไร?

“ทำอย่างไร? ตอนนี้เจ้ารู้จักกลัวแล้ว เมื่อครู่ไม่ใช่เจ้าให้ข้าฆ่าเจ้าแล้วหรือ?”

มุมปากหลินหมื้นชิงหยักรอยยิ้มเยาะเย้ยเย็นชาขึ้นมาปาดเดียว ในใจดูแคลนหลินไอ้ชิวบ้าง

เมื่อครู่ขณะอยู่ตรงหน้านาง ยังเป็นลักษณะยโสคุยโตโอ้อวด เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ก็กลัวจนกลายเป็นแบบนี้แล้ว แตกต่างจากเมื่อสักพักราวกับเป็นสองคนอย่างสมบูรณ์

“หลินหมื้นชิง ก่อนหน้านี้เจ้าไม่ใช่บอกว่าเห็นแก่หน้าพี่ใหญ่ไม่ฆ่าข้าหรอกหรือ? ถ้าตอนนี้เจ้าฆ่าข้าทิ้งไปแล้ว เจ้าคิดว่าพี่ใหญ่จะโทษเจ้าไหม! ต่อให้พี่ใหญ่ไม่ชอบข้า ข้าก็เป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเขา น้องสาวแท้ ๆ ของตนถูกฆ่าแล้ว เจ้าคิดว่าเขาจะงอมืองอเท้าไม่แยแสหรือ?”

ในท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย หลินไอ้ชิวได้แต่ยกหลินหลิงเชียวขึ้นมา หวังว่านางสามารถเห็นแก่หน้าของพี่ใหญ่ ไว้ชีวิตนางในครั้งนี้

“ตอนนี้รู้จักยกเอาพี่ใหญ่ออกมาเป็นโล่แล้ว หลินไอ้ชิวตอนนี้พูดแบบนี้ไม่คิดว่าสายเกินไปแล้วหรือ?”

หลินหมื้นชิงรู้ว่าหลินไอ้ชิวกลัวแล้ว ดังนั้นในขณะที่พูดวาจานี้ นางจงใจพูดอย่างนี้

“หลินหมื้นชิง ที่ทแท้เจ้าคิดทำอย่างไร? หรือว่าเจ้ายังคิดฆ่าข้าแล้วจริง ๆ เหรอ?”

หลินหมื้นชิงยิ่งกล่าววาจาชนิดนี้ ในใจหลินไอ้ชิวก็ยิ่งกลัว ก่อนหน้านี้เพียงไม่ต้องการที่จะแสดงความอ่อนแอต่อหน้าหลินหมื้นชิง แต่มาถึงหัวเลี้ยวหัวต่อความเป็นความตายจริง ๆ แล้ว ไม่มีใครไม่กลัว

“เจ้าไม่ใช่รู้มาตลอดว่าข้าคิดฆ่าเจ้าแล้วหรือ? ตอนนี้ยังถามวาจาไร้สาระนี้ออกมา”

หลินหมื้นชิงมุมปากหยักขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชา นางก็ชอบที่จะเห็นลักษณะที่หลินไอ้ชิวกลัวแบบนี้ “ข้า...ข้ารู้ว่าผิดแล้ว หลินหมื้นชิงเจ้าฆ่าข้าไม่ได้ ถ้าเจ้าฆ่าข้าแล้ว พ่อและพี่ใหญ่ไม่ปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด ข้าฆ่าเจ้าไม่ได้แล้ว หรือว่าพ่อและพี่ใหญ่ยังไม่มีความสามารถนี้หรือ?”ในใจหลินไอ้ชิวเต็มไปด้วยความหวาดผวา นางอดไม่ได้เอ่ยปากข่มขู่ขึ้นมาตอนนี้สิ่งเดียวที่สามารถทำให้หลินหมื้นชิงกลัวก็คือพ่อและพี่ใหญ่แล้วเถิด“หลินไอ้ชิว หรือว่าเจ้าไม่รู้ ข้านี่เกลียดการถูกผู้อื่นข่มขู่มากที่สุดหรอกหรือ? ถ้าเจ้าขอข้าดี ๆ ไม่แน่ว่าข้าอาจจะยังปล่อยเจ้าไปแล้ว ตอนนี้เจ้าขู่ข้าจริง ๆ ข้ายิ่งต้องฆ่าเจ้าแล้ว วันนี้เป็นเจ้าส่งมาเองถึงประตู เจ้าส่งซุปไก่พิษมาคิดฆ่าข้า ต่อให้ข้าฆ่าเจ้า ก็สามารถพูดได้ว่าเป็นการป้องกันตัวเป็นเจ้าฆ่าข้าก่อน ข้าฆ่าเจ้าแล้ว ก็สมควร!”หลินหมื้นชิงชมดูลักษณะท่าทีหวาดกลัวของหลินไอ้ชิว แววตาที่มองไปยังนางมีรอยยิ้มเยาะเย้ยถ้ารู้ว่าต้องเป็นอย่างนี้แต่เนิ่น ๆ ก่อนหน้านี้ไม่ควรพูดวาจาที่ฆ่านางให้ตายออกมา“หลินหมื้นชิง ที่แท้เจ้าจะเอาอย่างไรจึงยอมปล่อยข้า?” หลินไอ้ชิวก็ร้อนใจแล้วเหมือนกัน เมื่อครู่นางยอมอ่อนผ่อนตามแล้ว แต่หลินหมื้นชิงไม่ได้ต้องการที่จะปล่อยนางไปอย่างสิ้นเชิง ชั่วพริบตาในใจยิ่งกลัวขึ้นมา

copy right hot novel pub