ตอนที่ 67 เห็นแก่หน้าพี่ใหญ่

“หลินไอ้ชิว วาจาทั้งหมดของข้าเจ้าล้วนยึดถือเป็นหูทวนลมไปหมดแล้วหรือ?”

ใบหน้าหล่อเหลาหลินหลิงเชียวทะมึนหม่นหมองทันที เขาเดินเข้าไปหาหลินไอ้ชิวทีละก้าว ๆ เพลิงโกรธในแววตาลุกโชน

เขาได้เตือนนางก่อนหน้านี้ไปแล้ว ไม่อนุญาตให้นางทำเรื่องที่ทำร้ายหลินหมื้นชิงอีก แต่คิดไม่ถึงว่านางไม่ฟัง คราวนี้ยังกลับทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ออกมา

ถ้าไม่ใช่หลินหมื้นชิงฉลาดพบว่าซุปไก่นี้มีปัญหาแล้ว ถ้าบังเอิญดื่มลงไป ตอนนี้ที่เขาได้เห็น เกรงว่าก็เป็นซากศพของหลินหมื้นชิงแล้ว

ไม่เคยเห็นลักษณะพี่ใหญ่โกรธมากเช่นนี้มาก่อน หลินไอ้ชิวตกตะลึงแล้วทันที ดวงตาคู่งามของนางมองดูหลินหลิงเชียวด้วยความตกใจกลัว

ตั้งแต่เล็กจนใหญ่ พี่ใหญ่ไม่เคยโกรธเช่นนี้ด้วยเรื่องใด ๆ มาก่อน แต่ในวันนี้กลับเพื่อหลินหมื้นชิงแล้ว ได้โกรธใส่นางมากขนาดนี้

“พี่ใหญ่ เจ้ากำลังตะโกนใส่ข้า เจ้ากำลังซักถามข้าเพื่อที่จะรู้คนนอกหรือ? ตอนนี้ข้าถูกหลินหมื้นชิงจับไว้ นางคิดจะฆ่าข้าแล้ว เจ้าไม่เพียงแต่ไม่ช่วยข้าในเวลาแบบนี้กลับยังซักถามข้า เจ้าได้พิจารณาปัญหาความปลอดภัยของข้าไหม!”

ตอนนี้หลินหลิงเชียวกำลังเป้นห่วงหลินหมื้นชิง ในใจหลินไอ้ชิวยิ่งไม่สามารถยอมรับ นางมองดูหลินหลิงเชียวอย่างผิดหวังทั่วหน้า ดวงตางามเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ตอนนี้นางถูกหลินหมื้นชิงขนาบไว้แล้ว แต่ปัญหาที่พี่ใหญ่กังวลไม่ใช่ปัญหาเรื่องความปลอดภัยของนางอย่างสิ้นเชิง ที่เขาห่วงใยกลับเป็นหลินหมื้นชิงแทน

“ถ้าเจ้าทำเรื่องต่ำทรามเช่นนี้ออกมา ก็ต่อให้ชิงเอ๋อฆ่าเจ้าแล้ว เจ้าก็เรียกร้องความยุติธรรมไม่ได้ทั้งสิ้น!”

หลินหลิงเชียวมองดูท่าทีไม่ยินยอมของหลินไอ้ชิว หว่างคิ้วเจือความเย็นเยือก อย่าว่าแต่หลินหมื้นชิง ตอนนี้กระทั่งเขายังอดไม่ไหวคิดจะฆ่านางแล้ว

“ที่แท้เจ้าเป็นพี่ใหญ่ของข้าไหม ตอนนี้ข้าได้กลายเป็นแบบนี้แล้ว เจ้ากลับยังต่อว่าข้าแบบนี้ ในใจเจ้าที่แท้มีความห่วงใยข้าสักเล็กน้อยไหม ที่แท้เจ้าได้ยึดถือข้าเป็นน้องสาวของเจ้าไหม ถ้าพ่อรู้แล้ว เจ้ช่วยคนนอกรังแกข้า ต้องโกรธแน่ ๆ !”

หลินไอ้ชิวจริง ๆ คิดจะตะโกนซักถามหลินหลิงเชียว ที่แท้นางไม่ได้ดีเท่าหลินหมื้นชิงตรงไหน พี่ชายแท้ ๆ ของนาง กลับไม่ได้คำนึงถึงความรักฉันพี่ชายและน้องสาวของพวกเขาสักนิด ในช่วงวิกฤตนี้ กลับยังช่วยให้คนนอกพูดจา

“เจ้าไม่ต้องเอาท่านพ่อมากดดันข้า ! หลินไอ้ชิว เจ้าถึงตอนนี้ยังไม่สำนึกกลับใจเลยหรือ? ถึงตอนนี้เจ้ายังไม่รู้จักยอมรับความผิด?”

สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ คำหนึ่ง หลินหลิงเชียวแข็งขืนฝืนเพลิงโกรธในใจ เขามองดูใบหน้าของหลินไอ้ชิว ถามอย่างเย็นชา

“ข้าไม่ได้ทำผิด ทำไมข้าต้องสำนึกกลับใจ? ที่ผิดคือหลินหมื้นชิง นังสารเลวนี่ไม่เพียงชิงอ๋องหมิงที่ข้ารักเทิดทูนมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ก็กระทั่งพี่ใหญ่ล้วนถูกเขาครอบงำหลงใหลจนตัวเป็นเกลียว ตอนนี้ข้าแทบอยากสับนางเป็นหมื่นเป็นพันชิ้น! ไม่ช้าก็เร็วสักวันข้าจะให้นางตายในมือของข้า!”

พลั่ว!

วาจาของหลินไอ้ชิวยังไม่ได้พูดจบ หลินหลิงเชียวหันไปตบอย่างหนักคราหนึ่งบนใบหน้าของนางโดยตรงแล้ว เมื่อครู่เขาตบแรงมาก หน้าของหลินไอ้ชิวพลันถูกตบหันไปด้านข้างแล้วทันที มุมปากคราบเลือดซึมออกมาเล็กน้อย

หลินหลิงเชียวมองดูหลินไอ้ชิวอย่างเย็นชา ตอนนี้มีความพลุกพล่านแค้นจนแทบฆ่านางแล้ว ตอนนี้ต่อหน้าเขา กลับยังสามารถพูดคำเหล่านี้ออกมา

หลินไอ้ชิวเบิ่งตาทั้งคู่โตตกใจกลัว ผ่านไปเป็นเวลานานจึงได้สติกลับมา นางได้รับบาดเจ็บทั่วหน้ามองดูหลินหลิงเชียว ในแววตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ นางไม่กล้าเชื่อว่าเพื่อหลินหมื้นชิงนังสารเลวคนนี้ พี่ใหญ่กลับลงมือตีนางแล้ว

ตั้งแต่เด็กจนโต พี่ใหญ่เป็นคนที่มีนิสัยเฉยเมย ถึงแม้ไม่ได้สนิทกับนางขนาดนั้น แต่ไม่เคยตบตีทำร้ายนางมาก่อนเด็ดขาด แม้แต่คำที่รุนแรงไม่เคยว่ามาก่อน แต่ตอนนี้ เพื่อหลินหมื้นชิงนังสารเลวคนนี้ นางดูเหมือนกลายเป็นศัตรูของเขาแล้วปานนั้น ไม่ว่าเขาทำเรื่องอะไรล้วนคิดเผื่อหลินหมื้นชิง ไม่เคยคำนึงถึงความรู้สึกของนาง น้องสาวคนนี้โดยสิ้นเชิง

“พี่ใหญ่ เจ้าตีข้า? เพื่อหลินหมื้นชิงแล้วเจ้าตีข้า? ตั้งแต่เด็กจนโต เจ้าไม่เคยทำร้ายตีข้ามาก่อน?”

หลินไอ้ชิวตัวเสียงสั่น ไอหมอกปกคลุมในขอบดวงตา ในใจนางทุกข์ยากทนได้จริง ๆ หลินหลิงเชียวเป็นพี่ชายของนาง ควรยืนอยู่ข้างนางไม่ใช่หรือ แต่ทำไม เขาไม่เคยพูดมากหนึ่งประโยคเพื่อนางมาก่อน ทำไมในใจเขา หลินหมื้นชิงสำคัญกว่าตนเองน้องสาวแท้ ๆ คนนี้ได้!

“ข้าทำเช่นนี้เพื่อตีปลุกให้เจ้าตื่น ให้เจ้ารู้ว่าอะไรถูก อะไรผิด ตอนนี้เจ้ายิ่งบินสูงขึ้นล้ำเส้นไปแล้วจริง ๆ ไหนยังมีลักษณธของกุลสตรีตระกูลใหญ่สักนิด เจ้าเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายสารพิษคนหนึ่ง!”

ตีหลินไอ้ชิวไปแล้ว บนหน้าหลินหลิงเชียวไม่ได้แสดงออกถึงความสับสนวุ่นวายใด ๆ ในขณะที่เขากำลังกล่าวคำพูดนี้ แววตาเย็นชาจ้องมองตาของหลินไอ้ชิว

เห็นแก่หน้าของท่านพ่อ เขาไม่คิดฆ่าหลินไอ้ชิวแล้ว แต่ถ้านางยังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาก็ไม่มีปัญญาปล่อยนางแล้ว หลินหมื้นชิงเป็นคนที่เขาห่วงใยมาก เขาจะไม่ปล่อยให้คนที่เขาห่วงใยมากได้รับบาดเจ็บใด ๆ

“ผู้หญิงที่ชั่วร้ายสารพิษ? พี่ใหญ่ พี่กลับว่าข้าแบบนี้ได้ยังไง? หลินหมื้นชิงแย่งเอาผู้ชายที่ข้ารักไปแล้ว ตอนนี้ก็กระทั่งพี่ใหญ่เจ้าก็เปลี่ยนเป็นไม่ชอบข้า เจ้าเพียงห่วงใยนาง หรือว่าในใจข้าไม่ควรอิจฉาหรือ หรือว่าหลังจากข้าเห็นนางยังต้องยิ้มต้อนรับหรือ พวกเจ้าล้วนเห็นว่าข้าเล็งใส่หลินหมื้นชิง แต่เจ้าไม่เห็นขณะที่ข้าเศร้าเสียใจหรือ ข้ารักชอบอ๋องหมิงมาเป็นเวลานานหลายปี กระทั่งฝันข้าล้วนคิดอยากเป็นพระชายาของพระองค์ แต่ในที่สุด กลับเป็นความว่างเปล่า พวกเจ้าเคยคิดใคร่ครวญความรู้สึกในใจของข้าไหม?”เผชิญวาจาของหลินหลิงเชียว น้ำตาในดวงตาของหลินไอ้ชิว อดไม่ได้หยดลงมาตามแก้ม แววตานางมองไปที่หลินหลิงเชียวเต็มไปด้วยความเจ็บปวด นางไหนเลยไม่คิดเป็นผู้หญิงที่เมตตาคนหนึ่ง แต่นางไม่สามารถควบคุมใจของตนเองแล้ว นางรักอ๋องหมิงอย่างลึกซึ้ง เพื่อสามารถคู่ควรอ๋องหมิง นางไม่กล้าเกียจคร้าน ทุกวันฝึกทักษะดนตรีหมากรุกหนังสือภาพวาด ก็เพื่อสามารถคู่ควรอ๋องหมิง แต่ความพยายามของเขาหลายปีนี้ ก็เปลืองแรงเปล่าแล้วเพราะเหตุหลินหมื้นชิงต่อให้นางพยายามอย่างหนักอีก ล้วนไม่มีทางที่กลายเป็นพระชายาอ๋องหมิง ในใจนางมิอาจยอมรับได้จริง ๆ ตอนนี้นางเจ็บปวดมากจริง ๆ แต่กลับไม่มีใครเข้าใจนาง ทุกคนก็เอียงไปทางหลินหมื้นชิงหมด ทำไมไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดในใจนางน่ะมองเห็นลักษระหลินไอ้ชิวเจ็บปวดทั่วหน้า หลินหลิงเชียวหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้นบึ้งดวงตาสาดประกายหงุดหงิดแวบผ่านไป ที่หลินไอ้ชิวกลายเป็นแบบนี้ ล้วนเป็นเพราะอ๋องหมิงเป็นเหตุ จุดนี้ในใจเขาชัดเจนมาก “งานสมรสของชิงเอ๋อกับอ๋องหมิง เป็นฮ่องเต้ทรงพระราชทาน ถ้าเจ้าไม่พอใจ ก็ควรไม่พอใจฮ่องเต้ แต่ตอนนี้เจ้ากลับใส่ความแค้นเคืองทั้งหมดลงไปที่ตัวชิงเอ๋อ หรือว่าไม่รู้สึกว่านี่ไม่ยุติธรรมต่อนางมากหรือ?”

copy right hot novel pub