ตอนที่ 81 ให้ท่านอ๋องหมิงมาขอโทษ

“เรื่องบางอย่างเจ้าไม่ต้องมาซักถามหรอก เจ้าแค่ดูแลเรื่องของตนเองให้ดีก็เพียงพอแล้ว”

หลังจากที่เซียวชี่จือได้ยินเรื่องปัญหาของหลินหมื้นชิงแล้ว ใบหน้าที่ได้รูปของเขาก็ตรึงเครียดเล็กน้อย เขาลืมตากว้างอย่างแรง สายตาที่มองไปหาเธอแอบแฝงไปด้วยความเย็นชา

ตอนนี้ยังไม่สามารถเชื่อใจหลินหมื้นชิงได้อย่างเต็มที่ เพราะเช่นนั้นเรื่องบางเรื่องเซียวชี่จื่อไม่คิดที่จะบอกเธอเลยด้วยซ้ำ

ไม่คิดว่าเขาจะพูดจาเย็นชาเช่นนี้ หลินหมื้นชิงรู้สึกแย่ในใจขึ้นมาทันทีทันใด แต่กลับไม่แสดงออกมาให้เขาเห็น

หลินหมื้นชิงก้มหน้า ไม่พูดอะไรเพิ่ม เธอหันหน้ามองออกไปทางด้านนอกรถม้า เป็นเพราะว่าเรื่องเมื่อสักครู่นี้ ในใจของเธอรู้สึกแย่มาก

เห็นหลินหมื้นชิงไม่พูดจาอยู่พักใหญ่ เซียวชี่จือเลยขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยปากพูดด้วยเสียงที่เฉยชา

“เมื่อสักครู่ตอนอยู่ในวังทำไมไม่รู้จักต่อต้าน ปกติเก่งนักไม่ใช่หรือ?”

พอนึกถึงเรื่องที่หลินหมื้นชิงเกือบจะโดนเฆี่ยนตีเมื่อตอนอยู่ในวัง เซียวชี่จือก็รู้สึกแย่มาก

ผู้หญิงคนนี้ปกติดูแล้วร้ายกาจนัก แต่ทำไมพอถึงในวังกลับไม่กล้าซะงั้น?

“หากข้าลงมือแล้ว ฮวงเฮาต้องหาวิธีหาเรื่องท่านแน่เลย?”

ฟังน้ำเสียงที่กล่าวโทษของเขา หลินหมื้นชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเอ่ยปากพูดอย่างเฉยเมย

ตอนที่อยู่ในวังเธออุส่ากังวลว่าจะทำให้เซียวชี่จือต้องลำบาก แต่ผู้ชายคนนี้กลับไม่ให้ความสำคัญกับเธอเลย เธอเพียงแค่ถามเรื่องของท่านแม่เธอเล็กน้อย เขาก็พูดจาเย็นชากับเธอซะงั้น

เมื่อครู่ตอนอยู่ในวังเธอไม่น่าคิดอะไรเยอะขนาดนั้นเลย ควรจะฆ่านางในวังของฮวงเฮาไปเลย ทำให้เขามีปัญหา

เซียวชี่จื่อฟังคำอธิบายของหลินหมื้นชิงแล้ว ในใจก็สั่นเล็กน้อย สายตาที่มองไปหาเธอแฝงด้วยความรู้สึกแปลกๆ

“คราวหลังถ้าเจอเรื่องเช่นนี้ ต้องปกป้องตนเองก่อน ฮวงเฮาจะหาเรื่องข้า ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”

หลินหมื้นชิงตอนนี้เป็นผู้หญิงของเขา ไม่ว่าตอนนี้เธอจะเชื่อถือได้หรือไม่นั้น เขาก็ไม่ยอมให้เธอโดนทำร้าย นอกจากเขาแล้ว ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนทำร้ายเธอทั้งนั้น

หลินหมื้นชิงไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้เธอไม่อยากสนใจเซียวชี่จือ

เซียวชี่จือไม่ได้สนใจอารมณ์ของหลินหมื้นชิงเลย เขาเดินเข้าไปข้างๆเธอ แล้วกอดเธอเข้ามาในอ้อมกอด

เป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ หลินหมื้นชิงยังคงรู้สึกแย่ในใจ เพราะงั้นเวลาที่สัมผัสโดนเซียวชี่จือ เธอจึงต่อต้าน ไม่อยากเข้าใกล้เขามากนัก

แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน ก็ไม่มีทางหลุดพ้นออกมาได้

“เซียวชี่จือ เจ้าปล่อยข้านะ?”

หลินหมื้นชิงจ้องไปทางเซียวชี่จือ ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความโมโหเล็กน้อย

“ทำไมข้าต้องปล่อยเจ้า เจ้าไม่รู้สึกหรือ การที่โดนข้ากอดไว้มันช่างสบายยิ่งนัก”

เซียวชี่จือยักคิ้วเล็กน้อย ไม่คิดที่จะปล่อยหลินหมื้นชิง

“เซียวชี่จือ เจ้าอย่าเจ้าอำนาจเช่นนี้ได้ไหม ทำไมเจ้าไม่นึกถึงความรู้สึกของผู้อื่นบ้าง?”

เขาเป็นคนที่เจ้าอำนาจเช่นนี้มาโดยตลอด หลินหมื้นชิงรู้สึกรำคาญในใจมาก อยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ การต่อต้านทุกอย่างของเธอนั้นไม่มีผลใดๆเลย

ได้ยินเช่นนี้ เซียวชี่จือก็ลืมตา สายตาที่ดำสนิทจ้องมองหลินหมื้นชิงอยู่ เงียบอยู่สักพัก ถึงเอ่ยปากถามขึ้นมา

“เจ้าไม่ชอบที่ข้าใกล้ชิทเจ้าเช่นนี้”

เซียวชี่จือมองหลินหมื้นชิง อาการของเธอ ทำให้เขาไม่ค่อยพอใจนัก

ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงมากแค่ไหน หวังที่จะได้พูดคุยกับเขา และตอนนี้เขากอดผู้หญิงคนนี้ไว้แน่น แต่เธอกลับแสดงอาการราวกับว่ารังเกียจ ทำไมเธอถึงไม่ชอบเขาขนาดนี้เลยหรือ?

ทุกครั้งที่เห็นแววตารังเกียจที่กำลังจะร้องไห้ของหลินหมื้นชิง เซียวชี่จือก็รู้สึกโมโหมาก

เขายอมเธอมามากแล้ว แต่เธอก็ยังคงทำตัวเหมือนไม่พอใจตลอด

“ท่านอ๋องก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่หรือ หรือจะให้ข้าพูดออกมา?”

หลินหมื้นชิงไม่ได้เปลี่ยนอะไรเพราะความไม่พอใจของเซียวชี่จือ เธอมองเซียวชี่จือด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก ในแววตาไม่มีความดิ้นรนเลยแม้แต่น้อย

“หลินหมื้นชิง ทางที่ดีเจ้าอย่ามาลองดีกับความอดทนของข้าเลย ความอดทนของข้านั้นก็มีขีดจำกัด!” เซียวชี่จือทำสีหน้าเย็นชา เขาจ้องหลินหมื้นชิงด้วยความโมโห หลิยหมื้นชิงไม่แม้แต่จะมองเซียวชี่จือ และไม่อยากพูดจากับเขาด้วยเช่นกัน บรรยากาศในรถม้าเริ่มตรึงเครียด หลินหมื้นชิงถูกบังคับให้รับกับความเย็นชาที่เผยออกมาจากตัวของเซียวชี่จือ อยู่ต่อหน้าผู้ชายคนี้ เธอไม่อยากยอมแพ้ แค่อยู่ต่อหน้าเขา เธอก็ต่ำต้อยมามากพอแล้ว “เจ้ารังเกียจข้าขนาดนี้เลยหรือไง?” บรรยากาศในรถม้าตรึงเครียดถึงที่สุด ในเวลาที่หลินหมื้นชิงเริ่มจะทนความเย็นชาของเขาไม่ได้นั้น ในที่สุดเซียวชี่จือก็พูดขึ้นมาน้ำเสียงของเขาเย็นชา แฝงไปด้วยความจริงจัง

copy right hot novel pub