ตอนที่ 86 แยกกันนอนดีกว่า

เช่นนั้นข้าจึงรู้สึกว่าท่านอ๋องหาห้องที่เงียบสงบพักดีกว่า”

หลินหมื้นชิงตั้งใจแสดงสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย เธอมองตาของเซียวชี่จือ แล้วพูดจาจริงจัง

“เจ้ากำลังไล่ข้าหรือ? ถ้าจะให้ข้าไปก็ได้ เอาของในมือเจ้าออกมา เอาออกมาให้ข้าดู”

เซียวชี่จือส่งเสียงดัง ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความบังคับ

วันนี้เขาไม่มีทางออกไปจากที่นี่แน่ๆ เลยใช้ของในมือของหลินหมื้นชิงมาต่อรองกับเธอ

เมื่อครู่หลินหมื้นชิงตื่นตัวกับของในมือเธอขนาดนั้น แสดงว่าต้องสำคัญมาก ในเมื่อเธอไม่อยากให้เขาดู เพราะงั้นต้องเลือกที่จะยอมแน่นอน

“ไม่ได้ เมื่อครู่เจ้าบอกว่าไม่ดูแล้วไม่ใช่หรือ? หรือเจ้าจะผิดคำพูด?”

ความสนใจของเซียวชี่จือจดจ่อที่ภาพนั้นอีกครั้ง หลินหมื้นชิงรีบลุกขึ้นด้วยความตื่นตัว ภาพนี้ต้องห้ามให้เขาเห็นโดยเด็ดขาด

“ในเมื่อไม่ให้ข้าดู แล้วยังยืนงงอะไรอยู่ตรงนั้น ยังไม่รีบมาถอดเสื้อให้ข้า”

เซียวชี่จือทำสีหน้าแย่ แววตาที่มองเธอแฝงไปด้วยความโมโห

ของในมือของหลินหมื้นชิงไม่ยอมให้เขาดู ก็แสดงให้เห็นว่าระแวงเขาอยู่!

หลินหมื้นชิงโกรธจนสั่นไปทั้งตัว เซียวชี่จือสั่งเธอเยี่ยงนี้ ทำให้ความโกรธในใจของเธอทีวีคูณมากขึ้น ตอนนี้มีความคิดถึงขั้นอยากจะฆ่าคนด้วยซ้ำ

แต่ว่าในใจของเธอก็รู้ดี เธอลงมือกับเซียวชี่จือ ก็คือการรนหาที่ตาย เพราะงั้นเธอไม่มีทางเลือก เลยจำต้องยอม

หลินหมื้นชิงแอบภาพไว้ใต้หมอน จากนั้นก็เดินไปตรงหน้าเซียวชี่จือ แล้วถอดเสื้อคลุมของเขาออก

ถึงพวกเขาทั้งสองจะเป็นสามีภรรยากันแล้ว และเมื่อคืนก็ทำเรื่องเขินๆเช่นนั้นไปแล้ว แต่ตอนนี้มาช่วยเซียวชี่จือถอดเสื้อ ในใจของหลินหมื้นชิงรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

การถอดเสื้อให้ผู้ชาย เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลย

“เจ้าอายอะไร? ข้ายังไม่ทำอะไรเจ้าเลย!”

เซียวชี่จือมองใบหน้าที่เขินอายของหลินหมื้นชิงจากที่สูง ในน้ำเสียงมีความกลั่นแกล้งเล็กน้อย

“ข้าอายตอนไหน เจ้าอย่าพูดไปเรื่อยสิ?”

โดนเซียวชี่จือรู้ทัน หลินหมื้นชิงก็รู้สึกเสียหน้า เธอหน้าแดง แล้วตามด้วยปฏิเสธ

“ข้าเห็นอย่างชัดเจน จะพูดมั่วได้ไง? หลินหมื้นชิง เจ้าหลงรักข้าเข้าแล้ว”

ผู้หญิงจะแสดงสีหน้าเขินอายเมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่รักเท่านั้น เซียวชี่จือรู้สึกว่าเขาจะไม่มีทางชอบผู้หญิงคนไหนอย่างจริงใจหรอก แต่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่า ถ้าโดนหลินหมื้นชิงหลงรัก น่าจะเป็นเรื่องที่ไม่เลวนัก ต้องเป็นเรื่องที่รู้สึกดีแน่เลย

ฟังคำพูดของเซียวชี่จือแล้ว มือของหลินหมื้นชิงที่ถอดเสื้อให้เขาอยู่ก็ค้าง ในใจมีความรนเล็กน้อย หลังจากที่ได้สติ สีหน้าที่เขินอายก็หายไป

“ฉันว่าท่านอ๋องไม่เพียงแต่เจ้าอำนาจ อีกทั้งยังหลงตัวเองอีก! ตาข้างไหนของเจ้าเห็นว่าข้าชอบเจ้าหรือ?”

หลินหมื้นชิงมองเซียวชี่จือด้วยความประชด สีหน้าไร้คำพูด

เธอเกลียดก็เพียงพอแล้ว จะไปชอบเขาได้อย่างไร เขาหลงตัวเองเกินไปหน่อยแล้วล่ะ?

“ถ้าหากไม่ชอบข้า แล้วทำไมเจ้าหน้าแดง? หลินหมึ้นชิง เจ้าได้แต่งงานกับข้านั้น เจ้าควรจะดีใจนะ ยังไงในโลกนี้มีผู้หญิงเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเข้ามาในสายตาของข้าได้!”

การปฏิเสธของหลินหมื้นชิง ไม่ได้ทำให้เซียวชี่จือหยุดคิด เขามองหลินหมื้นชิงด้วยสีหน้าเฉยเมย ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความได้ใจ

……

เมื่อเผชิญหน้ากับคำพูดของเขา หลินหมื้นชิงสามารถใช้ได้แค่ประโยคเดียวในการแสดงความรู้สึกในตอนนี้——หมดคำพูด

ผู้ชายคนนี้หลงตัวเองถึงที่สุดเลย หรือเธอควรจะดีใจกันแน่ เธอรู้สึกว่าตนเองน่าจะโชคร้าย ถึงได้แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้

ถ้าเกิดไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเขา ตอนนี้เธอต้องเป็นอิสระแน่ และไม่โดนฮวงเฮาต่อว่าด้วย

ชีวิตของเธอหลังจากนี้คงลำบากน่าดู

พอนึกถึงชีวิตที่ตนเองต้องการ โดนเซียวชี่จือทำร้ายจนสิ้นซาก หลินหมื้นชิงเลยเต็มไปด้วยความโกรธ

“ท่านอ๋อง นั่นเป็นเพียงเพราะว่าเจ้าคิดไปเอง ข้าไม่เคยคิดเลยว่าการแต่งงานกับท่านเป็นสิ่งที่ควรยินดี มีเวลาไม่มากแล้ว ท่านอ๋องเหนื่อยไม่ใช่หรือ งั้นพักผ่อนเร็วๆละกัน ข้าไปนอนห้องข้างๆ” ไม่อยากมีเวลาส่วนตัวกับเซียวชี่จือ หลังจากที่หลินหมื้นชิงพูดเรื่องนี้จบ ก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไป เมื่อคืนมีความสัมพันธ์กับเซียวชี่จือ หลังจากวันนี้ที่เธอได้สติ ก็รู้สึกเสียใจมาก เพรางั้นหลังจากนี้เธอต้องป้องกันเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก เห็นหลินหมื้นชิงกำลังจะไป เซียวชี่จือสีหน้าเริ่มแย่ วินาทีต่อมาก็ดึงแขนของเขาไว้เลยทันที “ที่นี่เป็นห้องของเจ้า เจ้าไปห้องข้างๆทำไม?” คืนนี้เขามาที่นี่ ก็เพราะหลินหมื้นชิงอยู่ที่นี่ ถ้าผู้หญิงคนนี้ไปนอนห้องอื่น แล้วจะเหลือเขาคนเดียวไว้ทำไม? “ข้ากลัวจะรบกวนเวลานอนของท่านอ๋อง เพราะงั้นข้าคิดว่าข้าไปนอนห้องอื่นดีกว่า แบบนี้พวกข้าทั้งสองถึงจะได้พักผ่อนได้เต็มที่” สีหน้าของหลิ้นหมื้นชิงมีรอยยิ้มที่ไม่ค่อยธรรมชาติ เธอมองตาของเซียวชี่จือ และมีความรู้สึกผิดเล็กน้อย “แต่ตอนนี้ข้าไม่อยากนอนเร็วแล้ว ข้าอยากทำเรื่องอื่นก่อน”

copy right hot novel pub