ตอนที่ 85 แยกกันนอนดีกว่า

หลินหมื้นชิงสะบัดศีรษะอย่างแรง อยากจะสะบัดความฝันนั้นออกไป

ความฝันที่ราวกับความจริงนั้น ทำให้ในใจเธอรู้สึกไม่ปลอดภัย เธอไม่ชอบความรู้สึกนี้ปกคลุมหัวใจของเธอ

มาถึงข้างๆโต๊ะ เทน้ำให้ตนเองหนึ่งแก้ว จากนั้นหลินหมื้นชิงก็เอาภาพวาดออกมาอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้เธอออกแบบภาพปืนพกพา ชาติก่อนเธอที่เป็นนักฆ่า สนิทและเชี่ยวชาญปืนที่สุดแล้ว

อยู่สมัยโบราณไม่มีอาวุธที่ทันสมัยเช่นนี้ ความเร็วของกระสุนยังไม่เร็วเท่าความเร็วของคนเลย

ถ้าเกิดไม่ใช่เจอกับคนที่มีกำลังมาก การใช้ปืนมาปกป้องตนเองนั้นไม่ใช่ปัญหาอะไร

เพียงแต่ว่าสมัยโบราณเทียบกับสมัยนี้ไม่ได้ อยากจะสร้างปืนออกมา ต้องเป็นเรื่องที่ยากพอสมควร หลินหมื้นชิงรู้สึกกังวลในใจ ตามความสามารถของตอนนี้ ไม่รู้จะทำสำเร็จไหม

อีกอย่างถึงจะสร้างออกมาได้ ก็ต้องใช้เงินเยอะมากแน่นอน

ตอนนี้เธอก็คือคนที่จนมาก ในตัวไม่มีเงินแม้แต่น้อย เพราะงั้นถ้าอยากสร้างปืน ยากยิ่งกว่าขึ้นสววค์เสียอีก

ในขณะที่หลินหมื้นชิงกำลังเคร่งเครียดอยู่นั้น ก็มีเงาของใครบางคนโผล่ขึ้นมาในหัว——ซือหม่าชิงเฟิง

ถ้าเกิดขอยืมเงินกับเขา เขาน่าจะให้ยืมนะ? อีกอย่างถ้าเธอมีเงินแล้ว จะคืนให้เขาสองเท่าแน่นอน

คิดอยู่แบบนี้ หลินหมื้นชิงก็ตัดสินใจในใจ รอให้พรุ่งนี้ฟ้าสว่าง เธอก็จะหาทางไปตำหนักซือหม่าไปหาซือหม่าชิงเฟิง ไปขอยืมเงินกับเขา

หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว หลินหมื้นชิงก็รู้สึกโล่งในใจมากขึ้น เธอลุกขึ้นกำลังจะเก็บภาพออกแบบ แต่เวลานี้ ประตูของห้องกลับถูกเปิดออก

เงาของเซียวชี่จือเข้ามาในสายตา หลินหมื้นชิงรนในใจ วินาทีต่อมาก็ซ่อนภาพนั้นไว้ข้างหลัง

ของชิ้นนี้ของเธอต้องห้ามให้เซียวชี่จือเห็น ถ้าเกิดเขาเห็นแล้ว ไม่แน่ต้องสงสัยอะไรเธออีก

แต่การกระทำของเธอเมื่อครู่นั้นเซียวชี่จือรู้เห็นทุกอย่าง เห็นเธอซ่อนของ เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่ชอบใจ

“มือของเจ้าถืออะไรอยู่?”

สายตาของเซียวชี่จือหยุดอยู่ที่มือของหลินหมื้นชิงที่อยู่ด้านหลัง แล้วถามด้วยความเย็นชา

“ไม่.......ไม่มีอะไร”

โดนเขาถามเช่นนี้ สีหน้าของหลินหมื้นชิงก็รน รีบตอบทันที

“ไม่มีอะไร? ข้าเห็นทุกอย่าง เอาออกมาให้ข้าดูสิ”

ได้ยนิคำตอบของหลินหมื้นชิง สีหน้าของเซียวชี่จือก็แย่กว่าเดิม เธอจ้องหลินหมื้นชิงด้วยความเย็นชา ในน้ำเสียงแอบแฝงไปด้วยกลิ่นไอของความบ้าอำนาจ

“อันนี้เป็นของข้า ทำไมต้องให้เจ้าดู?”

สิ่งที่หลินหมื้นชิงไม่ชอบที่สุดก็คือสีหน้าที่บ้าอำนาจของเซียวชี่จือ ราวกับว่าคำพูดของเขาก็คือราชองค์การ ทุกคนต้องฟังเขา แต่เธอไม่ฟัง จะรอดูว่าเขาจะทำยังไง

“ของเจ้า? เจ้าเองยังเป็นของข้าเลย ของของเจ้าก็เช่นกัน ทุกอย่างของเจ้าล้วนเป็นของข้า！ ”

เซียวชี่จือส่งเสียงดังไปหนึ่งที น้ำเสียงที่พูดก็บ้าอำนาจยิ่งขึ้น ยิ่งหลินหมื้นชิงไม่อยากให้เขาดู เขาก็ยิ่งอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ทำอะไรอยู่

“เซียวชี่จือ เจ้ามีเหตุผลหน่อยได้ไหม หรือว่าพอข้าแต่งงานกับเจ้าข้าก็ไม่มีอิสระแล้วหรือไง? ข้าจะทำอะไร มีของอะไรก็ต้องรายงานเจ้าทุกอย่างหรือ?”

หลินหมื้นชิงมองเซียวชี่จือ ในแววตาของเขากำลังอดกลั้นความโมโหอยู่

อยู่ต่อหน้าเขา เธอระมัดระวังมามากแล้ว แต่ตอนนี้เซียวชี่จือกลับไม่ให้ความอิสระกับเธอเลยแม้แต่น้อย

อารมณ์ของเธอขึ้นเร็วแบบนี้ เซียวชี่จือรู้สึกแปลกใจ ในมือของเธอถืออะไรไว้กันแน่นะ ผู้หญิงคนนี้ถึงตื่นตัวเช่นนี้ ถึงกลัวว่าเขาจะเห็น?

“ในเมื่อไม่อยากให้ข้าดู งั้นข้าไม่ดูละกัน ยังไงข้าก็ไม่สนใจของของเจ้าหรอก”

เซียวชี่จือมองของที่หลินหมื้นชิงซ่อนไว้ด้านหลัง แล้วพูดด้วยความเย็นชา

ใช่ว่าเขาไม่สนใจของในมือหลินหมื้นชิง แต่ตามนิสัยของเธอแล้ว ถ้าไม่อยากให้เขาดู ถึงไปแย่งก็ไม่มีทางแย่งได้

ตอนแรกคิดว่าเขาจะดูให้ได้ แต่ไม่คิดว่าจะปล่อยไปง่ายดายเช่นนี้ นี่ไม่เหมือนนิสัยของเขาเลยนะ

แต่ว่าในใจของหลินหมื้นชิงก็โล่งเหมือนกัน

“ข้าเหนื่อยแล้ว อยากพักผ่อน”

ในเวลาที่หลินหมื้ชิงแอบดีใจอยู่นั้น เสียงของเซียวชี่จือก็ผ่านเข้ามาในหูของเธอ “ท่านอ๋องอยากพักผ่อน ก็กลับไปที่ห้องนอนของเจ้าสิ” หลินหมื้นชิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเฉยเมย เขาเหนื่อยแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ? “ที่นี่ก็คือห้องนอนของข้า เจ้าคือชายาของข้า ไม่ควรปรนนิบัติข้านอนหรือ?” รู้ว่าหลินหมื้นชิงตั้งใจไล่เขาไป เซียวชี่จือทำสีหน้าเย็นชา สายตาที่มองหลินหมื้นชิงนั้นยิ่งไม่พอใจไปใหญ่ ตอนนี้พวกเขาเป็นสามีภรรยากัน ก็ย่อมต้องนอนด้วยกัน หรือจะให้แยกกันนอนตั้งแต่เพิ่งแต่งานใหม่หรือ? หลินหมื้นชิงฟังคำพูดของเซียวชี่จือแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะด่าเขาในใจจนถึงบรรพบุรุษ เขารู้แต่ว่าใช้ฐานะมาต่อรองกับเธอตลอด “ข้ารู้สึกว่าท่านอ๋องอยู่ที่นี่ต้องหลับไม่สบายแน่เลย ท่านอ๋องมีเรื่องให้ต้องจัดการทั้งวัน ยามค่ำคืนก็ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ เพราะ

copy right hot novel pub