หลินหมื้นชิงหลับตา กำลังคิดอะไรอยู่นั้น เซียวชี่จือรู้อยู่แก่ใจ ผู้หญิงคนนี้จงใจไม่มองเขาชัดๆ

เซียวชี่จือที่บ้าอำนาจมาโดยตลอดนั้น ไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก เขาทำหน้าเย็นชา แล้วสั่งด้วยความโอหัง

“ข้าง่วงแล้ว อยากนอนหลับ! ”

หลินหมื้นชิงไม่แม้แต่จะกระพริบตาแล้วเอ่ยปากพูดด้วยความเย็นชา

“อย่าให้ข้าพูดซ้ำรอบสอง ความอดทนของข้ามีขีดจำกัด!”

เห็นหลิ้นหมื้นชิงไม่ฟังตนเองเลย สีหน้าของเซียวชี่จือก็แย่ทันที ในแววตาเผยให้เห็นความเย็นชา ผู้หญิงคนนี้ทำไมล้ำเส้นตลอดเลยเนี่ย

อากาศในรถม้าราวกับว่าลดลงหลายองศา หลินหมื้นชิงรู้สึกแค่ว่าเหมือนความหนาวเย็นกำลังปกคลุมรอบๆเธออยู่

ตอนแรกจะไม่ยอมลืมตาด้วยศักดิ์ศรี แต่สุดท้ายโดนเซียวชี่จือบังคับ จำใจต้องลืมตา

“เมื่อคืนข้าหลับไม่พอ ตอนนี้อยากพักหน่อยไม่ได้หรือไง? ท่านอ๋องสดชื่นมีกำลัง แต่ไม่ได้หมายความว่าผู้อื่นเขาจะไม่เหนื่อยกัน”

เมื่อวันเป็นวันเข้าหอ โดนเซียวชี่จือวุ่นวายจนถึงกลางดึก หลินหมื้นชิงรู้สึกว่ากระดูกทั้งร่างกายเหมือนจะหักแล้ว ตอนนี้เธอง่วงจริงๆ อยากรีบนอนลงแล้วหลับเลย

แต่ข้างๆกลับมีเซียวชี่จืออยู่ เธอไม่มีแม้แต่สิทธิที่จะนอน ไม่พูดไม่ได้ว่า ผู้ชายคนนี้บ้าอำนาจเกินไปแล้ว

“เมื่อคืนหลับไม่พอ? เจ้ากำลังโทษข้าที่เมื่อคืนออกกำลังกายนานไปหรือ?”

พอนึกถึงเมื่อคืน นึกถึงเรื่องของเมื่อคืน เซียวชี่จือก็ยิ้มที่มุมปาก นึกถึงหลินหมื้นชิงที่หลงใหลอยู่ภายใต้ร่างกายของเขา ในใจของเขาก็กระตุก

ความรู้สึกที่อดทนไปเมื่อกี้ ก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง ต่อหน้าหลินหมื้นชิง ความสามารถในการควบคุมตนเองของเขานั้นไม่รู้หายไปไหนหมด

……

หัวข้อสนทนาที่อ่อนไหวขนาดนี้ ทำไมเซียวชี่จือถึงพูดออกมาได้ง่ายดายเช่นนี้ หลินหมื้นชิงสงสัยมาก หนังหน้าของเขาต้องด้านแค่ไหนหัวข้อแบบนี้ถึงเอามาพูดคุยกันง่ายๆเลยหรือ?

คนโบราณรักนวลสงวนตัวไม่ใช่หรือ แต่ทำไมดูจากเซียวชี่จือแล้ว เธอดูไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

“ท่านอ๋อง เจ้าไม่รู้สึกหรือ การพูดคุยเรื่องเช่นนี้กับผู้หญิงบนรถม้า ก็คือการลวนลามหรือ?”

มองดูเซียวชี่จือด้วยความโมโห หลินหมื้นชิงตอบกลับโดยไม่ยอมแพ้

“การลวนลาม? หรือเจ้าลืมฐานะของตนเองแล้ว เจ้าเป็นชายาของข้า ข้าพูดคุยเรื่องเมื่อคืนกับเจ้า เป็นการลวนลาม? ขนาดตัวเจ้าก็เป็นของข้าแล้ว จะอะไรกับแค่การพูดคุยเรื่องอย่างว่าล่ะ”

เซียวชี่จือตั้งใจพูดเรื่องนี้ ถึงผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ดูแล้วไม่ใส่ใจทุกอย่าง แต่ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องอ่อนไหวเช่นนี้ เธอมักจะหน้าแดงตลอด ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ปล่อยวางอะไรง่ายๆเหมือนกับภายนอกของเธอเลย

……

ตอนนี้หลินหมื้นชิงอยากเอาหัวชนกับรถม้ามาก ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรกันแน่เนี่ย!

ตลอดทางมานี้ เซียวชี่จือจงใจแกล้งเธอ ทำให้เธอโมโหจนคันเหงือก แต่ก็ไม่มีวิธีเอาคืน ทำได้แค่ยอมรับว่าตนเองถูกเซียวชี่จือกลั่นแกล้ง

อุส่ากลับมาถึงตำหนักแล้ว สิ่งแรกที่หลินหมื้นชิงทำก็คือรักษาระยะห่างกับเขา ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่ร่วมกับเขาแม้แต่วินาทีเดียว

หลังจากที่กลับถึงห้องแล้ว เสี่ยวซิ้วก็เดินมา ดูคุณหนูของตนเองกำลังโมโหอยู่ เลยอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเป็นห่วง

“คุณหนูคะ วันนี้ไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้กับฮวงเฮาไม่ราบรื่นหรือคะ? ทำไมสีหน้าของท่านแย่เช่นนี้?”

หลังจากวันนี้ที่คุณหนูไปวังมา เสี่ยวซิ้วก็เป็นห่วงตลอด ยังไงราชวังก็เป็นสถานที่ที่เคร่ง ถ้าเกิดคุณหนูของเธอเกิดไปทำอะไรใครเข้า ต้องมีเรื่องแน่ๆ

“ไม่มีอะไร นอกจากโดนฮวงเฮาต่อว่าไปหน่อย ก็ไม่ได้มีอะไรแล้ว”

หลินหมื้นชิงไม่มีอารมณ์ไปคิดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ในราชวัง ตอนนี้เธอโมโหมาก โมโหเพราะเซียวชี่จืออย่างเดียวเลย

“งั้นทำไมคุณหนูดูแล้วไม่ค่อยดีนัก? หรือร่างกายไม่ค่อยสบายหรือ?”

คำตอบของหลินหมื้นชิง ทำให้เสี่ยวซิ้วยิ่งสงสัยมากขึ้น ในเมื่อในราชวังไม่ได้มีเรื่องอะไร แล้วทำไมคุณหนูของเธอสีหน้าถึงได้แย่เช่นนี้ล่ะ

“เอาเถอะ เจ้าไม่ต้องถามแล้ว ตอนนี้ข้าเหนื่อยมาก ข้าจะพักสักหน่อย”

เรื่องระหว่างเซียวชี่จือ ไม่ใช่หลินหมื้นชิงไม่อยากบอกเสี่ยวซิ้ว แต่มันเป็นเพียงแค่เรื่องอย่างว่าของหญิงชาย เธอจะพูดออกมาได้อย่างไร อีกอย่างเสี่ยวซิ้วก็ไม่เคยผ่านเรื่องเช่นนี้ด้วย

“งั้นคุณหนูพักผ่อนดีๆนะคะ เสี่ยวซิ้วขอตัวก่อนค่ะ ข้าน้อยจะเฝ้าอยู่นอกห้อง ถ้าคุณหนูต้องการอะไร ก็เรียกข้าได้ตลอดนะคะ”

ในใจของเสี่ยวซิ้วรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย คุณหนูของเธอน้อยมากที่จะใช้น้ำเสียงที่รำคาญเช่นนี้พูดคุยกับเธอ แต่เธอก็ยังคงไม่แสดงออกมา

คุณหนูอารมณ์ไม่ดีต้องมีเหตุผลสิ ในเมื่อคุณหนูไม่อยากพูด งั้นเธอก็จะไม่ถามมาก หลังจากที่เสี่ยวซิ้วออกไป หลินหมื้นชิงก็ยืดตัวบิดขี้เกียจ จากนั้นก็ล้มลงนอนบนเตียงเลย เมื่อคืนโดนเซียวชี่จือวุ่นวายทั้งคืน วันนี้เธอเหนื่อยจริงๆ เพราะงั้นเลยหลับง่ายมากอย่างรวดเร็ว ในความฝัน เธอฝันถึงผู้ชายใส่หน้ากากนั้นอีกแล้ว และฝันเหมือนเดิมด้วย พอตื่นมา บนหน้าผากของเธอก็มีเหงื่อออกไม่น้อย จริงๆแล้วไม่เคยพบเจอผู้ชายใส่หน้ากากเลย แต่ทำไมนี่เป็นครั้งที่สองที่ฝันเหมือนเดิมเลย อีกอย่างเป็นฝันอย่างว่าด้วย เมื่อวานที่เข้าเรือนหอกับเซียวชี่จือ เป็นครั้งแรกของเธอแท้ๆ แต่ในความฝัน ทำไมถึงเหมือนจริงเยี่ยงนี้ ราวกับว่าเคยเกิดขึ้นมาก่อน หลินหมื้นชิงขมวดคิ้ว รู้สึกกวนใจอย่างบอกไม่ถูก ฝันนั้นดูจริงมากสำหรับเธอ ราวกับว่าเคยเกิดขึ้นมาก่อนจริงๆ ทำให้เธอไม่สามรถมองข้ามได้ ตั้งแต่กลับมาจากราชวัง ก็ไม่เห็นเงาของเซียวชี่จืออีกเลย นี่ทำให้หลินหมื้นชิงรู้สึกโล่งใจ หวังว่าคืนนี้เขาจะไม่มาค้างด้วยนะ

copy right hot novel pub