ตอนที่ 90 ออกนอกตำหนักไปยืมเงิน

หลินหมื้นชิงยกมือขึ้นมา แล้วพูดกับชายตรงหน้า

ทหานนั้นมองดูหลินหมื้นชิง เห็นเธอดูไม่ธรรมดา ไม่เหมือนนักต้มตุ๋น เลยไม่ได้ปฏิเสธ “เจ้าคอยอยู่ตรงนี้ ข้าจะรีบไปรายงานคุณชายให้ทราบ”

พูดจบ ทหารนายนั้นก็รีบเข้าไปในตำหนักทันที

ณ ละแวกสระน้ำ ซือหม่าชิงเฟิงกำลังมีความสุขกับการอ่อยปลาอยู่

ผ่านไปตั้งเดือนนึงแล้ว หันชิงก็ยังคงไม่มาหาเขา ทำไมตอนนั้นถึงไม่ขอที่อยู่เขาไว้นะ

หลังจากที่พบกันครั้งก่อน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีโอกาสได้พบใหม่ ซือหม่าชิงเฟิงก็ไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไร ตั้งแต่ตอนนั้นที่เจอกันครั้งแรก มักจะอดที่จะคิดถึงภาพที่อยู่กับหันชิงไม่ได้

แต่ไม่มีข่าวมานานเช่นนี้ สืบหาไปทั่วก็ไม่พบคนคนนี้ เขาชักจะสงสัยแล้ว ว่าคนนี้ระเหยหายไปกับอากาศแล้วหรือ ทำไมไม่มีร่องรอยใดๆเลย

ในขณะที่ซือหม่าชิงเฟิงยิ่งคิดยิ่งเครียดอยู่นั้น ทหารนายนั้นก็วิ่งมาอยู่ตรงหน้าซือหม่าชิงเฟิง

“คุณชายครับ ด้านนอกมีคนมาขอพบครับ”

ทหารนายนั้นคารวะก่อน จากนั้นก็พูดด้วยความเคารพ

“ใครมาพบข้า บอกเขาไปว่าไม่อยากพบ!”

ซือหม่าชิงเฟิงส่ายมือไปมา ตอนนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก ตอนนี้นอกจากหันชิงแล้วเขาไม่อยากพบใครทั้งนั้น

“เหมือนจะเป็นหนุ่มที่ชื่อหันชิง หากคุณชายไม่อยากพบ ข้าน้อยจะไปไล่เขาตอนนี้เลยครับ!”

หลังจากที่ทหารตอบคำถามของซือหม่าชิงเฟิงแล้ว ก็พูดขึ้นอีกครั้ง

“เจ้าว่าใครนะ? หันชิง? เจ้าแน่ใจนะว่าไม่ได้พูดผิด?”

ได้ยินชื่อของหันชิง ซือหม่าชิงเฟิงก็เบิกตากว้าง มองทหารด้วยแววตาที่ดีใจ

ไม่เคยเห็นคุณชายดีใจขนาดนี้เลย ทหารนายนั้นไม่เข้าใจเลยพยักหน้า ไม่รู้ว่าคุณชายเป็นอะไร ทำไมเหมือนเปลี่ยนไปคนละคนเลย

มั่นใจแล้วว่าคนที่มาพบคือหันชิง ซือหม่าชิงเฟิงก็รู้สึกตื่นเต้นในใจอย่างบอกไม่ถูก เขายื่นอาหารปลาในมือให้ทหาร จากนั้นก็รีบก้าวใหญ่ไปทางประตูเลย

หลินหมื้นชิงและเสี่ยวซิ้วยืนอยู่ที่ประตู รอไปสักพักก็ไม่เห็นซือหม่าชิงเฟิงออกมาสักที

“คุณ.......ชายเล็ก ท่านว่าคุณชายซือหม่าคนนี้ไม่อยากพบพวกข้าหรือเปล่า พวกข้าก็รอตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่ออกมาอีก?”

เสี่ยวซิ้วยืนอยู่ด้านหลังหลินหมื้นชิง บ่นด้วยเสียงเบา

“รออีกสักพัก ไม่แน่เดียวก็ออกมาแล้ว”

หลินหมื้นชิงขมวดคิ้วเบาๆ ในใจก็ไม่ค่อยมั่นใจ ถึงแม้ว่าคราวก่อนจะคุยเพลินกับซือหม่าชิงเฟิง ตอนนั้นบอกว่าจะเป็นเพื่อนกัน แต่ยังไงก็ไม่ใช่คนชนชั้นเดียวกัน ไม่แน่เขาอาจจะลืมเธอตั้งนานแล้วก็เป็นได้

“คุณชายหันชิง บังเอิญจัง? เจ้าก็มาพบเฟิงหรือ?”

เวลานี้ ข้างหลังก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น หลังจากที่ได้ยินเสียงนี้ ใจของหลินหมื้นชิงก็กระตุก เธอรีบหันหลัง พอเห็นเซียวชี่จือยืนอยู่หลังเธอ ก็ตกใจจนพูดไม่ออก

และหลังจากที่เสี่ยวซิ้วเห็นเซียวชี่จือแล้ว ยิ่งรนไปใหญ่ ไม่กล้ามองเขา

“ท่าน......อ๋องหมิง ท่านอยู่นี่ได้ไง?”

หลินหมื้นชิงไอไปสองที เปลี่ยนเสียงของตนเอง จากนั้นค่อยพูด

“ข้ามาที่นี่ไม่ปกติหรือ? ชิงเฟิงเป็นเพื่อนของข้า ทำไมข้ามาที่นี่ไม่ได้หรือ?”

สายตาของเซียวชี่จือหยุดอยู่ที่หลินหมื้นชิง แล้วถามกลับอย่างเฉยเมย

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหลินหมื้นชิงปลอมตัวเป็นผู้ชาย เขาก็เริ่มสงสัยแล้ว เพียงแต่ว่าตอนนั้นยังไม่แน่ใจ ตอนนี้มาดูดีๆ หันชิงคนนี้คือหลินหมื้นชิงปลอมตัวจริงๆ

พอนึกถึงผู้หญิงคนนี้ปลอมตัวต่อหน้าเขา และยังใช้สถานะอื่นอยู่กับเขา เซียวชี่จือก็โกรธมาก ผู้หญิงคนนี้หลอกลวงเขาราวกับว่าเขาเป็นลิงหรือ?

……

คำตอบของเซียวชี่จือ ทำให้หลินหมื้นชิงพูดไม่ออก ถึงจะรู้สึกว่าอยู่ดีๆเขาคงไม่มาที่นี่หรอก แต่ก็ดูไม่ออกว่าแปลกตรงไหน

“หันชิง!”

ในตอนที่หลินหมื้นชิงไม่รู้จะพูดอะไรต่อนั้น ก็มีเสียงของซือหม่าชิงเฟิงดังออกมาจากประตู

“ท่านพี่ชิงเฟิง ท่านออกมาสักที ข้าคิดว่าท่านไม่อยากพบข้าแล้ว”

เห็นซือหม่าชิงเฟิงออกมา ใบหน้าของหลินหมื้นชิงก็เผยให้เห็นรอยยิ้ม ในใจก็รู้สึกโล่งอกมากขึ้นไม่น้อย

ก่อนหน้านี้ซือหม่าชิงเฟิงไม่ออกมาสักที เธอคิดว่าเขาจะลืมเธอเสียแล้ว ไม่คิดที่จะพบเธอแล้ว

“จะป็นไปได้ยังไง ผ่านไปนานเช่นนี้แล้ว ข้ารอเจ้าติดต่อมาหาข้าทุกวันเลยนะ ข้าคิดว่าเจ้าจะไม่มาหาข้าซะแล้ว ไม่คิดว่าวันนี้จะมาจริงๆ”

สายตาของซือหม่าชิงเฟิงหยุดอยู่ที่ใบหน้าของหลิ้นหมื้นชิง ในแววตาเต็มไปด้วยความดีใจ

เมื่อครู้ตอนที่ได้ยินบ่าวรายงาน คิดว่าพวกเขาฟังผิด พอมาดูที่ประตู กลับเป็นหันชิงตัวจริง

เซียวชี่จือที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นซือหม่าชิงและหลินหมื้นชิงสนิทกันเช่นนี้ ในใจก็รู้สึกแย่

หันชิงคนนี้เป็นผู้หญิงของเขา แต่ว่าทำไมสายตาที่ซือหม่าชิงเฟิงมองเธอถึงได้ตื่นตระหนกเช่นนั้น แทงตาเขามาก

“เฟิง เจ้าไม่เห็นข้าอยู่ตรงนี้หรือ?”

เซียวชี่จือไอไปสองที ในน้ำเสียงแฝงด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

หลังจากที่ได้ยินเสียงของเขา ซือหม่าชิงถึงสังเกตเห็นเซียวชี่จือ เมื่อสักครู่นี้ ในสายตาของเขามีเพียงหันชิง ถึงขั้นลืมท่านอ๋องหมิงไปแล้ว “ท่านอ๋อง วันนี้ท่านมาได้อย่างไร ทำไมถึงมาพบข้าพร้อมกับน้องหันชิงล่ะ?” พอนึกถึงเมื่อครู่ที่เซียวชี่จือยืนอยู่ที่ประตูกับหันชิง ซือหม่าชิงเฟิงก็ถามด้วยความสงสัย“วันนี้ข้าว่างไม่มีงานทำ เลยมาดื่มกับเจ้า แล้วพบกับหันชิงนอกตำหนักพอดี” เซียวชี่จือเห็นสายตาของซือหม่าชิงเฟิงไม่ได้มองหลินหมื้นชิงแล้ว สีหน้าถึงดีขึ้นมาหน่อย แต่ว่าหลินหมื้นชิงปลอมตัวเป็นผู้ชายก็เพื่อจะมาพบซือหม่าชิงเฟิง ในใจของเซียวชี่จือก็โกรธมากขึ้น แต่ก็ยังคงอดทนไม่แสดงออกมา ผู้หญิงคนนี้ปลอมตัวเป็นผู้ชายมาพบซือหม่าชิงเฟิงมีจุดประสงค์อะไรกัน? พวกเขาทั้งสองเคยเจอกันเพียงครั้งเดียว เธอกลับจงใจมาหาเขา! “ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง วันนี้น้องหันชิงก็อยู่พอดี พวกข้าไปดื่มกันที่โรงสุราเป็นไง?” สายตาของซือหม่าชิงเฟิงหยุดที่ใบหน้าของหลินหมื้นชิงอีกครั้ง แววตามีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก “ข้า....เรื่องดื่มสุราเอาไว้ก่อนละกัน ท่านก็รู้ว่าข้าดื่มไม่เก่งนัก อีกอย่างวันนี้ที่ข้ามาหาท่านนั้นข้ามีเรื่องให้ช่วย ในเมื่อวันนี้ท่านอ๋องหมิงมาดื่มกับท่าน งั้นข้าค่อยมาวันหลังละกัน”เซียวชื่จืออยู่ตรงนี้ หลินหมื้นชิงก็ไม่อยากใกล้ชิดเขามาก ผู้ชายคนนี้ฉลาดมาก ถ้าเกิดจับผิดเธอได้จะทำอย่างไร? เธอยังต้องการใช้ชื่อนี้เพื่อทำเรื่องอีกมากมาย เพราะเช่นนั้นจะให้เซียวชี่จือจับผิดไม่ได้

copy right hot novel pub