ตอนที่ 91 คงไม่ใช่นักต้มตุ๋มใช่ไหม

“ไม่เป็นไร ยังไงข้ากับหันก็แค่ดื่มสุราและพูดคุยกัน ไม่มีอะไรสำคัญหรอก เจ้าไปกับพวกข้าเถอะ ไม่ดื่มสุราก็ยังสามารถพูดคุยกันได้”

กว่าจะเจอหันชิงไม่ใช่เรื่องง่าย ซือหม่าชิงเฟิงไม่ยอมให้เธอไปง่ายๆเช่นนี้หรอก ตั้งแต่เจอกันคราวก่อน ผ่านไปเดือนกว่า ถึงได้พบเขา หลังจากที่พบกันครั้งนี้ ยังไม่รู้เลยว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ เพราะงั้นเขาเลยไม่อยากให้หลินหมื้นชิงไปง่ายเช่นนี้

ไม่เคยเห็นซือหม่าชิงเฟิงกระตือรือร้นในการยื้อคนขนาดนี้มาก่อน เซียวชี่จือขมวดคิ้ว ในแววตามีความโมโหเล็กน้อย ซือหม่าชิงเฟิงปฏิบัติกับหลินหมื้นชิงแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด

ถึงเขาจะไม่รู้ว่าหันชิงที่อยู่ตรงหน้าเป็นพระชายาของเขา แต่ถึงเป็นเช่นนี้ ในใจของเขาก็ยังคงรู้สึกแย่ ความรู้สึกนั้นราวกับว่าของของตนเองโดนแย่งไปเลย

“ไม่ต้องแล้ว ข้ากลับก่อนดีกว่า”

หลินหมื้นชิงหันไปมองเซียวชี่จือ เห็นสีหน้าหล่อเหล่าที่บึ้งของเขา ก็รู้สึกได้เลย ตอนนี้อารมณ์ต้องแย่มากแน่ๆ เพราะงั้นรีบออกจากตรงนี้ดีกว่า ไม่เช่นนั้นหากเขาโกรธขึ้นมา ก็จะซวยแล้ว

“ไม่ต้องไป ในเมื่อเฟิงพูดขนาดนี้แล้ว ก็ไปด้วยกันเถอะ หรือว่ามีเรื่องอะไรที่ข้ารู้ไม่ได้หรือ?”

ตอนที่หลินหมื้นชิงเดินผ่านเขาไป เซียวชี่จือก็จับแขนของเขาไว้ เขาพูดด้วยเสียงที่เย็นชา

รู้สึกถึงแรงที่ส่งมาจากมือของเขา หลินหมื้นชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ในแววตามีความรำคาญ เธออุส่าตั้งใจไม่ไปก่อกวนเขาแล้ว แต่เซียวชี่จือทำราวกับว่ามีความแค้นกับเธอ ทำไมถึงต้องหาเรื่องเธอตลอดเลย

“ใช่แล้วใช่แล้ว อ๋องหมิงพูดขนาดนี้แล้ว เจ้าไปกับพวกข้าเถอะ พวกข้าก็ไม่เจอกันตั้งนานแสนนาน ข้ามีเรื่องจะพูดคุยด้วยมากมาย”

ได้ยินเซียวชี่จือพูดว่าไม่ให้หลินหมื้นชิงไป ซือหม่าชิงเฟิงเลยรีบรั้งไว้

พวกเขาทั้งสองพูดเช่นนี้แล้ว หลินหมื้นชิงทำหน้าลำบากใจ ถ้าเกิดเธอยังคงยืนยันที่จะไป ก็จะหักหน้าพวกเขาเกินไปหน่อย ยังไงพวกเขาทั้งสองก็ไม่ใช่คนธรรมดา

“งั้นก็ได้ ข้าไปดื่มชาเป็นเพื่อนพวกเจ้าละกัน สุราก็ไว้ก่อนเถอะ ข้าไม่ชอบดื่มอยู่แล้ว”

สุดท้ายหลินหมื้นชิงก็ตอบตกลงด้วยความเลือกไม่ได้ ตอนนี้นอกจากตอบตกลงแล้ว ไม่มีทางเลือกอื่นเลย

มาถึงที่โรงสุรา ซือหม่าชิงเฟิงสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ เป็นของที่หลินหมื้นชิงชอบทานหมดเลย ตั้งแต่คราวก่อน หลินหมื้นชิงชอบทานอะไรบ้างนั้นเขาแอบจดจำไว้ในใจทุกอย่าง

“น้องหันชิง อาหารพวกนี้เป็นอาหารที่เจ้าทานมากที่สุดเมื่อครั้งก่อน ข้าเดาว่าเจ้าน่าจะชื่นชอบอาหารพวกนี้ ข้าเลยสั่งมาให้โดยเฉพาะเลย”

ซือหม่าชิงเฟิงหันไปมองหลินหมื้นชิง แววตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม วันนี้อุส่าได้เจอหันชิงอีกครั้ง เขาต้องรักษาเวลาเช่นนี้ไว้

หลังจากที่ซือหม่าชิงเฟิงพูดจบ หลินหมื้นชิงก็รู้สึกรนในใจแปลกๆ ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกว่าบรรยากาศในตอนนี้แปลกๆ

ถึงซือหม่าชิงเฟิงจะเห็นเธอเป็นเพื่อน แต่ทำขนาดนี้ก็เกินไปหน่อยไหม?รู้สึกว่าเกินคำว่าเพื่อนไปหน่อย

และเซียวชี่จือที่นั่งอยู่ข้างๆซือหม่าชิงเฟิง สีหน้ายิ่งแย่ไปใหญ่ ซือหม่าชิงเฟิงคนนี้ กลับจดจำทุกอย่างที่ผู้หญิงของเขาชอบทาน ช่างละเอียดอ่อนจริงๆ!

“เฟิง เจ้ากลายเป็นคนละเอียดอ่อนเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? รู้จักกันมานานขนาดนี้ เจ้ายังไม่รู้เลยว่าข้าชอบทานอะไร!”

เซียวชี่จือมองหน้าซือหม่าเฟิงด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเย็นชา ถึงจะอยู่ต่อหน้าหลินหมื้นชิง ก็ไม่ไว้หน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่ซือหม่าชิงเฟิงได้ยินคำของเซียวชี่จือแล้ว สีหน้าก็ค้าง กลายเป็นไม่ค่อยธรรมชาติ

“อ๋องหมิง พวกข้าสนิทกันมานานหลายปี ยังจำเป็นต้องรู้อีกหรือว่าอีกฝ่ายชอบทานอะไร? น้องหันชิงนั้นเป็นเพื่อนใหม่ของพวกข้า ก็ต้องดูแลดีหน่อยสิ เจ้าว่าไหม?”

หลังจากที่ซือหม่าชิงเฟิงยิ้มแปลกๆ แล้วเอ่ยปากพูด

“ใช่หรือ? หากว่าหันชิงเป็นผู้หญิง ข้าก็คงจะสงสัยแล้วว่าเจ้าหลงรักนางหรือเปล่า”

เซียวชี่จือส่งเสียงเย็นชา ไม่ได้หายโกรธเพราะคำตอบของซือหม่าชิงเฟิงเลย

นิสัยของซือหม่าชิงเฟิงนั้นเขารู้ดี ถึงเขาจะอ่อนโยน แต่ก็ไม่ได้เป็นห่วงใครอย่างง่ายดาย

เซียวชี่จือพูดจาตรงไปตรงมาเช่นนี้ ไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของคนทั้งสองที่อยู่ในเหตุการณ์เลย

หลังจากที่หลินหมื้นชิงได้ยินคำพูดของเซียวชี่จือแล้ว ก็ตกใจจนเบิกตากว้าง จากนั้นก็หันไปมองซือหม่าชิงเฟิง สีหน้าดูแย่มากขึ้น

เซียวชี่จือคนนี้ก็พูดเกินไป ตอนนี้เธอเป็นผู้ชาย กลับพูดเช่นนี้ต่อหน้าเธอและซือหม่าชิงเฟิง นี่เป็นการหยามพวกเขาชัดๆ ถึงตัวจริงเธอจะเป็นผู้หญิง แต่ในสายตาของซือหม่าชิงเฟิงนั้น เธอเป็นผู้ชายนะ

ส่วนซือหม่าชิงเฟิงหลังจากที่ได้ยินเซียวชี่จือแล้ว ในสายตาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย รู้สึกแปลกจนไม่ค่อยกล้ามองเซียวชี่จือ “หัน เจ้าพูดอะไรน่ะ หันชิงเป็นเพื่อนของข้านะ ข้าจะหลงรักเขาได้ยังไง อีกอย่างเขาก็เป็นผู้ชายด้วย!” ซือหม่าชิงเฟิงรีบอธิบาย แต่ไม่รู้ทำไม ประโยคนี้ของเซียวชี่จือ เหมือนแทงใจเขาเลย ยังไงก็ลืมไม่ลง “ใช่หรือ?” หลังจากที่เซียวชี่จือฟังซือหม่าชิงเฟิงแล้ว เลยตอบไปคำเดียว จากนั้นก็ยกน้ำชาข้างๆขึ้นมาดื่มเบาๆ แล้วละสายตาออกจากซือหม่าชิงเฟิง “ใช่แล้ว น้องหันชิงบอกว่าช่วงนี้มาหาข้าเพราะมีเรื่องจะให้ช่วย ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไรหรือ?” ซือหม่าชิงเฟิงนึกได้ว่าวันนี้หันชิงมาหาเขาเพราะมีเรื่องอยากจะให้ช่วย ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

copy right hot novel pub