ตอนที่ 92 คงไม่ใช่นักต้มตุ๋มใช่ไหม

เธอมาหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ ให้เขารู้สึกว่าเขาเป็นเพื่อนที่สำคัญคนนึงในใจของเธอ

“จริงๆแล้ววันนี้ที่ข้ามาหาเจ้า คือ........มายืมเงิน”

ต่อหน้าเซียวชี่จือ หลินหมื่นชิงไม่ค่อยกล้าพูดจุดประสงค์ที่มาหาซือหม่าชิงเฟิง แต่ในเมื่อเขาถามแล้ว เลยกัดฟันพูดออกมา

“ยืมเงิน? น้องหันชิงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

ได้ยินว่าหันชิงมายืมเงิน ซือหม่าชิงเฟิงก็ถามด้วยความเป็นห่วง

ก่อนหน้านี้ที่เจอเขา ก็คือหันชิงขโมยเงินของเขา วันนี้เจอกันครั้งที่สองกลับมายืมเงินอีก ซือหม่าชิงเฟิงอยากรู้จริงๆ ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ ทำไมถึงขาดแคลนเงินเช่นนี้

เงินหลายร้อยเหรียญเมื่อครั้งที่แล้ว ถ้าใช้ชีวิตปกติ สามารถใช้ได้พักใหญ่ๆเลยนะ? แต่ทำไมถึงขาดแคลนเงินเร็วเช่นนี้ล่ะ?

ได้ยินว่าหลินหมื้นชิงขาดแคลนเงิน เซียวชี่จือก็ตกใจมาก เขาไม่เคยทำให้การอยู่การกินของเธอขาดตกบกพร่องอะไร แต่เธอกลับออกมายืมเงินข้างนอก

ถ้าหากว่าขาดเงิน ทำไมถึงไม่ขอเขาล่ะ? กลับออกมายืมเงินผู้ชายคนอื่น หรือเขาไม่สามารถเลี้ยงดูเธอได้หรือ?

หลินหมื้นชิงมาหาซือหม่าชิงเฟิงเพื่อยืมเงิน ในใจของเซียวชี่จือยิ่งโมโหมากขึ้น แววตาที่มองหลินหมื้นชิงแฝงไปด้วยความกดดันและความโมโห

“ทำไมเจ้าขาดเงินเช่นนี้ คราวก่อน เจ้าก็เอาเงินไปจากเฟิงตั้งหลายร้อยเหรียญแล้วไม่ใช่หรือ? หรือว่าใช้จ่ายหมดเร็วขนาดนี้เลยหรือ? เงินพวกนั้นคนธรรมดาใช้เป็นปีก็ไม่หมดนะ?”

ก่อนที่หลินหมื้นชิงจะพูด เซียวชี่จือก็พูดก่อน ในตอนที่เขาพูดอยู่นั้น ในแววตาแฝงไปด้วยความลองใจ

ตอนแรกเอ่ยปากยืมเงินกับซือหม่าชิงเฟิง หลินหมื้นชิงก็รู้สึกเกรงใจแล้ว แต่ตอนนี้เซียวชี่จือกลับพูดเช่นนี้ ยิ่งทำให้ในใจเธอเกลียดผู้ชายคนนี้มากเข้าไปใหญ่เลย

“ท่านอ๋อง ข้ามีความแค้นกับเจ้าแต่ชาติปางก่อนหรือไง ทำไมทุกครั้งหลังจากที่ได้เจอข้า ก็หาเรื่องข้าตลอดเลย วันนี้ข้ามาขอยืมเงินกับท่านพี่เฟิง ไม่ได้ยืมกับเจ้าเสียหน่อย ทำไมเจ้าถึงกระวนกระวายเช่นนี้!”

การกระทำของเซียวชี่จือทำให้หลินหมื้นชิงเริ่มโมโห ตอนที่อยู่ในตำหนัก ผู้ชายคนนี้ก็หาเรื่องเธอตลอด แต่ก็ช่างเถอะ

แต่ว่าตอนนี้อยู่ด้านนอก อีกอย่างเธอยังปลอมตัวเป็นผู้ชายด้วย เขายังจะมาหาเรื่องเธออีก ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้น่าเกลียดเช่นนี้เนี่ย!

“เจ้า! ที่ข้าพูดนั้นไม่ใช่ความจริงหรือ? เจ้าคงไม่ใช่นักต้มตุ๋มใช่ไหม? เฟิงเห็นเจ้าเป็นเพื่อน เจ้าก็จะหลอกเงินเขาตลอดเลยหรือ?”

เซียวชี่จือมองหลินหมื้นชิงด้วยความเย็นชา แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง

เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ยืมเงินนั้นเพราะต้องการใช้แน่ๆ เขาเลยตั้งใจพูดเช่นนี้ ใครให้ผู้หญิงคนนี้ขาดเงินแล้วไม่บอกเขาล่ะ กล้าดียังไงไปยืมเงินผู้ชายคนอื่น

“เจ้า！ท่านอ๋องหมิง เจ้าพูดเช่นนี้เกินไปหน่อยไหม ข้าเป็นนักต้มตุ๋มหรือไม่นั้นไม่ต้องการให้เจ้ามาตัดสิน เรื่องยืมเงินวันนี้ถือว่าข้าไม่ได้พูดละกัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หลังจากนี้ข้าจะไม่มาพัวพันกับผู้คนที่มีอำนาจอย่างพวกเจ้าอีก!”

คำพูดของเซียวชี่จือ ทำให้หลินหมื้นชิงรู้สึกเสียศักดิ์ศรี เธอคิดไม่ถึง เธอก็แค่ยืมเงิน แต่คิดไม่ถึงในสายตาผู้อื่นกลับเป็นนักต้มตุ๋ม

เซียวชี่จือคิดเช่นนี้ ไม่แน่ซือหม่าชิงเฟิงก็อาจจะเริ่มสงสัยแล้วว่าเธอคือนักต้มตุ๋น

หลินหมื้นชิงรู้สึกว่า วันนี้เธอออกมายืมเงิน เป็นการตัดสินใจที่ไม่ฉลาดเลย ก็ถูกที่ระหว่างพวกเขาก็แค่เคยกินข้าวด้วยกันครั้งเดียว ไม่ได้สนิทอะไรกันมากนัก พวกเขาไม่ให้ยืมก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ถึงจะไม่อยากให้ยืม ก็ไม่ถึงขั้นว่ากันว่าเป็นนักต้มตุ๋นสิ

“น้องหันชิง เจ้ารอสักครู่ เจ้าไม่ต้องกริ้วโกรธ หันเขาเป็นคนที่พูดจาตรงๆเช่นนี้อยู่แล้ว ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของผู้อื่น เจ้าอย่าเก็บไว้ในใจเลยนะ พวกข้าไม่ได้คิดว่าเจ้าเป็นนักต้มตุ๋นเลย”

เห็นหลินหมื้นชิงยืนเตรียมจะไป ซือหม่าชิงเฟิงก็รีบไปขวางเขาไว้ แล้วอธิบายด้วยความรีบ “ท่านพี่ชิงเฟิง เรื่องวันนี้ที่มายืมเงิน ท่านคิดซะว่าข้าไม่เคยพูดละกัน ข้ายังมีธุระ ข้าไปก่อนแล้วนะ” หลินหมื้นชิงพูดประโยคนี้ด้วยความเย็นชา จากนั้นก็จะหันหลังเดินออกไปเลย “น้องหันชิง เจ้าอย่ารีบไปสิ เจ้าจะยืมเท่าใดบอกข้ามา พวกข้าเป็นสหายกัน เจ้าตกอยู่ในความลำบาก ข้าก็ย่อมช่วยเจ้าแน่นอน เจ้าต้องการเท่าใดนั้นพูดมาได้เลย แค่ข้ามีกำลังพอ ข้าต้องช่วยเจ้าแน่นอน” ซือหม่าชิงเฟิงขวางอยู่หน้าหลินหมื้นชิง พูดด้วยความเร่งรีบซือหม่าชิงเฟิงมีสีหน้าที่จริงจังและมั่นคงมาก เลยทำให้ไฟในใจของหลินหมื้นชิงดับไปบ้าง ตั้งแต่แรกเริ่ม ซื่อหม่าชิงเฟิงเห็นเธอเป็นสหายจริง หลินหมื้นชิงสามารถรู้สึกได้ เพราะงั้นในใจของเธอนั้นซาบซึ้งมาก

copy right hot novel pub