โหมดมืด
ภาษา arrow_icon

พลิกชะตาจอมนางข้ามภพ

ตอนที่ 92 หั้นตั้นคือองค์ชายหก

เมื่อชำเลืองไปทางรูปลักษณ์ภายนอกของหั้นตั้น คุณสมบัตินี้ ล้วนแล้วแต่โดดเด่นทั้งนั้น ขนาดใส่เสื้อผ้าของผู้หญิง ก็ยังดูโดดเด่นงดงามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้เลย

หั้นตั้นอึ้งงันไป “เจ้าพูดอะไรนะ?”

คังเสว่มี่ ชำเลืองมองไปทางแววตาของเขา ก่อนจะคิดอย่างเงียบๆว่า ที่ตัวเองพูดจาเช่นนี้ตรงใจเลยใช่ไหม?

บางทีหั้นตั้นกับองค์ชายหกคงจะรักจริงๆ บางทีอาจเป็นเพราะว่าเหตุผลเรื่องเพศ จึงไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นนางจึงตบไปบนไหล่ของเขา แล้วพูดปลอบโยนว่า :

“ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ที่ข้าพูดคือชีวิตของเจ้านั้นดีมาก องค์ชายหกก็เป็นหนึ่งในองค์ชายของจักรพรรดิที่สาม น่าจะเติบโตขึ้นมาอย่างงดงาม พวกเจ้าทั้งสองคนเหมาะสมกันมาก ไม่ต้องเสียใจไป และไม่ต้องเศร้าใจไป..………."

ในที่สุดดวงตาดุจลูกท้อของหั้นตั้นก็กลั้นไว้ไม่อยู่อีก ต่อไป

แววตาที่อยากรู้อยากเห็นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของนางคิด ว่าเขาเป็น..........

สายตามองไปทางใบหน้าอันงดงามของคังเสว่มี่ มุมปากคลี่ยิ้ม จากนั้นก็ทอดถอนหานใจออกมายาวๆ ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำอย่างจนปัญญาว่า

“มีหัวสมองที่สามารถบุกทะลวงกระดานหมากรุกมังกร ได้ แต่ทำไมด้านนี้ถึงได้โง่เขวาเช่นนี้ล่ะ สวรรค์ช่างยุติธรรมแล้วอย่างนั้นหรือ?”

ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจก็ตาม แต่คำหลัง คังเสว่มี่รู้ว่าเขากำลังด่าตัวเอง “เจ้าหาว่าข้าโง่หรือ! เจ้านั่นแล่ะที่โง่!

ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นคนรักขององค์ชายหกก็ตาม แต่ก็ไม่สมควรมาด่าข้าว่าโง่นะ"

เมื่อหั้นตั้นเห็นมุมปากน้อยๆที่เบะขึ้นของนาง ริมฝีปากจึงอ้าออกเล็กน้อย ราวกับต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าดจากประตูดังขึ้นมาอีกครั้ง ก็รู้ว่าเป็นคนที่ไล่ตามคังเสว่มี่มาจากด้านนอกสองคนนั้น จึงได้เงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมอง

พวกเขาทั้งสองคนกล่าวขอโทษโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้น มามองว่า

“องค์ชายหก ขอประทานอภัยจริงๆพะย่ะค่ะ ที่ต้องรบกวน

พวกเราเข้ามาเพื่อมาตามโจรเด็ดบุปผาที่บุกเข้ามาที่นี่ เมื่อหม่อมฉันรู้ว่าได้ถลันเข้ามาในห้องที่ท่านประทับอยู่ จึงได้นำพวกเรามาขอประทานอภัยอีกครั้ง

เพื่อแสดงความจริงใจ หวังว่าท่านจะให้อภัยในความทุ่มบ่ามของเรานะพะย่ะค่ะ!"

หั้นตั้นมองไปทางคนทั้งสองที่ถลันเข้ามาอย่างฉับพลัน พร้อมกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความเกลียดชัง นัยน์ตาฉายแววเย้นชาออกมา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด

“ไปบอกเจ้านายของพวกเจ้าด้วย หากเขายังให้พวกเจ้าถลันเข้ามาเช่นนี้อีกครั้ง ข้าไม่สบอารมณ์แน่! ”

เมื่อน้ำเสียงที่ฟังดูเหน็บแนมของเขาดังขยายออกไป ทั้งสองคนที่ได้ยินก็เกิดอาการกระสับกระส่าย แล้วเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวัง

ในที่สุดก็พบว่าในสระน้ำนอกจากองค์ชายหกแล้ว ก็ยังมีเงาของแม่นางสาวร่างบางผู้หนึ่งด้วย

เมื่อมองจากมุมของพวกเขา ก็ดูเหมือนว่าคังเสว่มี่กำลังคลอเคล้าคลอเคลียอยู่ข้าง กายขององค์ชายหกอยู่ ท่ามกลางหมอกที่คละคลุ้ง จึงทำให้มองไม่เห็นใบหน้าของหญิงสาว เห็นแค่เพียงเค้าโครงที่ดูประณีตเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งทำให้คนที่พบเห็นรู้สึกจินตนาการยากที่จะคาดเดาได้

ตายแน่ มิน่าล่ะเมื่อสักครู่ในบทที่พวกเขาเข้ามา ใบหน้าขององค์ชายหกถึงได้แปรเปลี่ยนไปเรื่อยๆราวกับกําลังอดทนกับอะไรบางอย่างอยู่

ที่แท้ในห้องนี้ก็มีหญิงสาวงดงามอยู่ด้วยนั้นเอง พวกเขาเข้ามาขัดจังหวะอารมณ์ขององค์ชายหก ถึงได้ถูกด่ากระเปิง

ทั้งสองคนหน้าชาไปทั้งหน้า ถึงแม้ว่านิสัยขององค์ชายหกจะแสนดี รักอิสระ โน้มไปทางสบายๆก็ตาม แต่บุรุษที่ถูกคนเข้ามาขัดจังหวะเรื่องนี้ถึงสองครา ไม่ว่าจะนิสัยดีแค่ไหนก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาได้ทั้ง นั้น

เมื่อสักครู่ทั้งสองคนก็ไม่ได้สังเกต ถึงผลักประตูเข้ามาอย่างไม่ระวัง เลยนึกไม่ถึงว่าประตูจะไม่ได้ถูกสลักไว้ เลยเปิดออกในชั่วพริบตาเดียว

จึงได้รีบก้มหน้าลง ก่อนกล่าวขอโทษด้วยความประหม่าและหวาดกลัว : “ขอบพระทัยองค์ชายหก ข้าจะรีบนํากลับไปบอกเจ้านายทันที เชิญองค์ชายต่อได้เลยพะย่ะค่ะ”

ในตอนที่ถอยออกไป ก็ยังปิดประตูด้วยความใส่ใจ จนปิดสนิท

เงียบงัน

เสียงในห้องขนาดใหญ่ก็ได้ถูกกำจัดออกไปจนเกลี้ยง มีเพียงแค่หมอกที่ลอยเวียนวนขึ้นมา ดั่งดินแดนสวรงสวรรค์

ตั้งแต่ที่ทั้งสองคนนั้นเข้ามาและส่งเสียงตะโกนร้องออกมา

ใบหน้าและแววตาของคังเสว่มี่ก็แสดงออกถึงความประหลาดใจและแปลกใจฉายออกมาทางแววตา ตั้งแต่ที่ทั้งสองคนนั้นเข้ามาและส่งเสียงตะโกนร้องออกมา

จนกระทั่งทั้งสองคนถอยกลับออกไป ความตกใจที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าก็มลายหายไป จากนั้นก็มองไปทางบุรุษที่อยู่เบื้องหน้า:

“เจ้าคือองค์ชายหก?”

“ไม่ผิด”

“เจ้าคือองค์ชายหกจริงๆหรือ?”

“ใช่”

“เจ้าเป็นองค์ชายหกตัวจริงเสียงจริงใช่ไหม?”

“จะให้ข้าเชิญเชื้อราชวงศ์มาพิสูจน์เลยไหม?”

นางนึกไม่ถึงจริงๆ พระเจ้า เมื่อสักครู่นางพูดอะไรออกไปเนี่ย พูดว่าเขาเป็นคนรักขององค์ชายหก

คังเสว่มี่เอียงคอด้วยความลำบากใจ ใบหน้าแดงระเรื่อที่เพิ่งจะมลายหายไปได้กลับมาอีก ครั้ง ไม่รู้ว่าการล่วงเกินองค์ชายหกจะได้รับโทษอะไร? ไม่ได้

นางต้องไม่ยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง!

ก่อนที่จะถูกศาลลงโทษ นางต้องเป็นคนที่ควบคุมอีกฝ่ายให้ได้เสียก่อน

เมื่อคิดไปสักพัก ก็กระเอมในสําคอ จากนั้นก็ปลายตาที่แววววาวดุจน้ำไปมององค์ชายหก แล้วพูดด้วยเสียงแข็งว่า :

“ข้าจะไปรู้ได้ยังไงว่าองค์ชายจะแต่งชุดผู้หญิงโดยที่ ไม่มีกิจธุระอะไรอยู่ในร้านอาหารจุ้ยเซียน แถมยังอาบน้ำอยู่ในตึกเล็ก ๆเช่นนี้ ไม่ประทับอยู่ในวัง แต่กลับวิ่งร่าไปทั่วทุกหนทุกแห่ง!"

องค์ชายหกยิ้มออกมาเล็กน้อย รู้สึกว่านางนั้นน่าสนใจมากอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็โก่งคิ้วขึ้น ริมฝีปากเอ่ยขึ้นว่า

“ก่อนหน้านั้นที่เจ้าเข้าใจผิด เป็นความผิดของข้า เช่นนั้นข้าจะแนะนำตัวอีกครั้งละกัน ข้านามว่าป๋ายหลี่เหลียนเป็นบุรุษ”

เมื่อได้ยินประโยคแนะนำตัวสุดท้าย คังเสว่มี่ก็กระตุกยิ้มมุมปากสีชมพูนั้นเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็กลั้นหัวเราะออกมาไม่ได้ ดวงตาแวววาวคู่นั้นได้มองไปทางใบหน้าของป่ายหลี่เหลียน ก่อนจะทอดถอนใจออกมาเงียบๆ

ป่ายหลี่เหลียนเป็นโอรสองค์ที่ หก ของฮ่องเต้แคว้นฉีเทียน โฉมหน้างดงาม นิสัยรักอิสระ ขึ้นชื่อว่าเป็น“องค์ชายเจ้าชู้” หั้นตั้น ไม่ได้หมายความว่าดอกบัวแต่อย่างใดบวกกับที่มีใบหน้าที่งดงามราวกับดอกบัวดอกไห่ถัง ทรงมาตรฐาน หากเป็นผู้อื่น ก็คงจะรู้ในชั่วพริบตาเดียวที่จริงแล้วป่ายหลี่เหลียนก็ไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดนางแต่ อย่างใดแต่ตัวของนางก็ดูจะไม่สนใจเรื่องต่างๆรอบตัวมากเกินไป จึงทำให้นางไม่รู้ แม้กระทั้งชื่อขององค์ชายหกเมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ นางก็นึกถึงเป้าหมายที่ไล่ตามเงาในคืนนี้ เลยถามความลับที่เกี่ยวกับร่างกายนี้ของเขา แต่อุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดระหว่างทาง นางจึงถูกตามแทบจะเอาชีวิตไม่รอด และไม่เห็นแม้แต่เงาดำจะปรากฏตัวออกมาด้วยถึงจะออกไปตอนนี้ น่าจะเป็นไปได้ว่าจะไม่เห็นแล้วในชั่วพริบตาเดียวที่ไม่รู้ว่าทำไมเงานั้นถึงได้รอนาง นางยังสัมผัสได้ถึงความแตกต่างด้วยถึงอย่างไรนางก็เรียนวิชาตัวเบาได้เพียงไม่กี่วัน ซึ่งมันแตกต่างจากร่างบริสุทธิ์เดิมในก่อนหน้านั้นอย่าง แน่นอนแล้วไหนจะกำลังภายในแปลกประหลาดนั้นอีก

copy right hot novel pub

แสดงความคิดเห็น / รายงานปัญหาเว็บไซต์