ตอนที่ 382 ไม่กล้าคิดลึก

แม้ว่าในตอนนี้จะเป็นเวลาเที่ยงคืน ห้องนอนของทวิติยาก็ไม่ได้เปิดไฟ แต่แสงไฟด้านนอกที่ไม่เคยปิดนั้นได้สาดเข้ามา ดังนั้น ด้วยแสงไฟของข้างนอก ปาลียังคงมองเห็นทุกสิ่งในห้องของทวิติยา และเมื่อเธอเดินไปถึงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ก็เห็นขวดเครื่องสำอาง เครื่องแต่งหน้าต่างๆวางเรียงเต็มโต๊ะไปหมด

ปาลีหยิบขวดยาเมื่อกี้ที่ทวิติยาเพิ่งกินเข้าไปขึ้นมาดูอย่างละเอียด มันคือยานอนหลับ

ปาลีมองไปยังทวิติยาที่นอนหลับเป็นตายไปแล้วอย่างไม่สามารถห้ามได้ ใบหน้าเธอยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ภายในใจก็เกิดความสงสัย สุขภาพของทวิติยานั้นแข็งแรงดีมาโดยตลอด ถ้าไม่อย่างนั้นก็จะไม่สามารถโวยวายเสียงดังได้ ไม่คิดเลยว่าเธอจะต้องใช้ยานอนหลับข่มตานอนในแต่ละวัน มันทำให้ปาลีรู้สึกว่าทวิติยานั้นแปลกไป แต่อะไรที่แปลกไปตรงไหนกันแน่นั้นในตอนนี้เธอก็คิดไม่ออกเหมือนกัน

ปาลีไม่ได้หยุดอยู่นานเท่าไหร่ จากนั้นก็ออกจากห้องของทวิติยาอย่างรวดเร็ว ถ้าหากมีใครเห็นว่าในตอนกลางดึกนี้เธออยู่ที่ห้องของทวิติยาล่ะก็ ถึงตอนนั้นเธอจะอธิบายยาก

วันที่สอง !

ปาลีให้ความสนใจกับทวิติยาเป็นพิเศษ วันนี้ทวิติยาออกมาพบเจอผู้คนแล้ว และยังแต่งหน้าอย่างตั้งใจอีกด้วย รองพื้นที่ละเอียดอ่อนนั้นปกคลุมสีผิวที่คล้ำหมอง บลัชออนสีกุหลาบทำให้ใบหน้าของเธอดูเปล่งประกาย ร่างกายแค่ดูผอมลงไปแค่นั้น ดูแล้วราวกับว่าแข็งแรงดีมาก

แต่ถ้ามองให้ดีๆก็ยังพอดูออก ว่าดวงตาของเธอนั้นไร้จิตวิญญาณเอามากๆ ไม่มีชีวิตชีวา การเดิน หลัง เอวก็บิดเบี้ยวไม่ได้ตรงเหมือนกับแต่ก่อน มันเหมือนกับมะเขือม่วง

ทันทีที่ไอริณเห็นทวิติยาออกมา ก็รีบเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเธอ จากนั้นก็เรียกคุณยายคุณยาย หลายวันมานี้ทวิติยาไม่ได้ออกจากห้องเลย ไอริณก็จะถูกคนรับใช้อุ้มอยู่ตลอด ปาลีใช้ใจเข้าใกล้เธอ เด็กคนหนึ่งที่ไม่มีแม่ช่างน่าสงสารมาก แต่ไอริณดูเหมือนว่าจะกลัวปาลี อาจเป็นเพราะครั้งก่อนที่เกิดเรื่องแล้วดนุพลอารมณ์เสียใส่เธอมากทำให้เธอกลัวและไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ปาลีอีก

หลังจากที่ทวิติยากินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ก็ออกไปรดน้ำต้นไม้ และก็ไปอาบแดดสักพัก จากนั้นยังไม่ถึงตอนเที่ยงก็เดินหาวกลับไปที่ห้องของตัวเอง มันไม่ง่ายเลยที่ไอริณจะเจอยายอีก และก็ไม่อยากจะอยู่กับพวกคนรับใช้อีกแล้ว พูดอะไรก็จะไปแต่กับทวิติยา ทวิติยาไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงพาเธอกลับห้องไปพร้อมกัน จากนั้นก็นอนกลางวันด้วยกัน

และเมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน จิรนาถก็ได้เข็นจิรเมธมาถึงหน้าโต๊ะอาหาร หลังจากที่สถานการณ์ของจิรเมธดีขึ้น เขาก็เริ่มมากินข้าวพร้อมกันกับทุกคนที่ห้องอาหาร

ธนัทและดนุพลต่างก็ทำงานอยู่ ตอนเที่ยงจึงไม่ได้มีเวลาที่จะกลับมากินข้าว และทวิติยาก็พาไอริณไปนอนกลางวัน ดังนั้นบนโต๊ะอาหารจึงมีเพียงแค่ปาลีกับจิรเมธสองคนนั่งอยู่ สำหรับคนอื่นๆพวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะมาร่วมโต๊ะนั่งกินข้าวกับตระกูลกันต์พัฒน์ คนรับใช้เหล่านั้นก็มีห้องอาหารของตัวเอง

“ นาถ เธอ ก็นั่งลงกิน ด้วย ”

จิรเมธออกเสียงพูดไม่กี่คำนี้ออกมาอย่างยากลำบาก การออกเสียงก็ยังไม่ชัดเจน และยังพูดๆหยุดๆ ช้ามาก

“ อย่างนี้ ……. ไม่ดีมั้งคะ คุณหญิงทวิติยามีกฎไว้แล้ว ว่าคนตระกูลกันต์พัฒน์ไม่สามารถร่วมโต๊ะกับคนอื่นได้ นาถไม่กล้าหรอกค่ะ ”

จิรนาถพูดขึ้นมาด้วยความเกรงใจ แต่สายตากลับมองไปที่ปาลีอย่างมีความหวังเล็กน้อย

ในความเป็นจริงแล้วคือเธออยากจะนั่งลง หลายปีมานี้เป็นคนตระกูลกันต์พัฒน์ตลอดที่นั่งกินอยู่และเธอยืนรออยู่ข้างๆ จากนั้นก็รอรับคำสั่ง ถ้าหากว่าเธอเป็นคนรับใช้เธอก็จะไม่อะไร เธอจะไม่มีจิตใจที่กระสับกระส่าย แต่ว่าเธอนั้นเป็นคนรักของจิรเมธ คนตระกูลกันต์พัฒน์ทำกับเธอเหมือนเธอเป็นคนรับใช้ ไม่เคยให้ความเคารพกัน และเธอจะไม่มีความคับแค้นใจได้อย่างไรกัน

แต่ในตอนนี้ปาลีอยู่ที่นี่ ถ้าปาลีไม่เอ่ยปากเธอจะกล้าไม่เกรงใจได้ที่ไหน เธอรู้เรื่องราวของตระกูลกันต์พัฒน์ในตอนนี้ดีกว่าอะไร คำพูดที่ออกมาจากปากปาลีนั้นยังมีประสิทธิภาพมากกว่าจิรเมธชายชราผู้น่าสงสารคนนี้

ปาลีมองลึกไปที่จิรนาถสักพัก จากนั้นจึงยิ้มและพูดขึ้นมาว่า : “ คุณปู่บอกให้เธอนั่งก็นั่งเถอะ ยิ่งไปกว่านั้นในใจของเขาไม่เคยคิดว่าเธอเป็นคนรับใช้เลย ไม่ต้องไปสนใจกฎพวกนั้นของตระกูลกันตพัฒน์หรอก ”

เดิมทีเป็นเพราะจิรนาถคิว่าตัวเองเป็นคนรับใช้ ได้ยินปาลีพูดดังนั้น สีหน้าก็เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของความพอใจ ภรรยาสาวคนนี้นั้นมีเหตุผล อีกทั้งยังเคารพเธอมาก และก็ไม่ได้ดูถูกคนรักของเขา

และเมื่อจิรนาถเห็นว่าปาลีเอ่ยปากแล้ว ก็รีบพยักหน้าด้วยความดีใจ จากนั้น ก็นั่งลงข้างจิรเมธท่ามกลางสายตาที่อิจฉาริษยาของเหล่าคนรับใช้คนอื่น ในที่สุดเธอก็ได้นั่งร่วมโต๊ะสมความปรารถนา

ปาลีค่อยๆกินข้าวไป พลางมองไปยังใบหน้าของจิรนาถที่เต็มไปด้วยความสุข จากนั้น ก็ถามขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจว่า : “ นาถ ทำไมช่วงนี้ใต้ตาเธอดูคล้ำจัง นอนไม่พอหรอ ? ”อีกทั้งสีหน้าก็ซีดขาวอีกด้วย เหมือนกับว่านอนไม่พอยังไงอย่างนั้นปาลีอดสงสัยไม่ได้ ก่อนหน้านั้นจิรนาถทำตัวเองให้ร่าเริ่งอยู่มาก มันไม่มีเหตุผล และจู่ๆปาลีก็นึกขึ้นถึงทวิติยาที่ช่วงนี้อยู่ในสถานการณ์ที่แย่เอามาก มิน่าล่ะ……ปาลีตกตะลึง ไม่กล้าคิดลึกลงไปกว่านี้อีก ……..

copy right hot novel pub