ตอนที่ 383 งูพิษ

เปลือกตาของจิรนาถกระตุกเล็กน้อยกับคำถามของปาลี จากนั้นก็ยิ้มพร้อมกับพูดว่า : “ ไม่มีอะไร ช่วงนี้ฝันบ่อยนิดหน่อย ”

จิรเมธอดไม่ได้ที่จะเหลียวมองไปยังจิรนาถด้วยความเป็นห่วง หรือเป็นเพราะเหนื่อยเกินไปที่ดูแลเขาหรอ ?

ปาลีตอบรับเบาๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่แน่นอนเธอไม่เชื่อเหตุผลที่จิรนาถบอก

ในขณะที่ทั้งสามคนยังคงกินข้าวอย่างเงียบๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องไห้ด้วยความกลัวของไอริณดังออกมาจากห้องของทวิติยา จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของทวิติยา

“ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ”

ปาลีสะดุ้งตกใจ รีบวางตะเกียบในมือลง จากนั้นก็บอกกับคนรับใช้ด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบว่า : “ รีบไปดูเร็ว ”

พูดจบ ตัวเองก็รีบลุกขึ้นตรงไปยังห้องของทวิติยาด้วย

ถ้าหากว่าเป็นทวิติยาคนเดียวที่กรีดร้องแบบนี้ ปาลีก็ไม่ได้กังวลอะไรขนาดนี้ แต่ในห้องนั้นยังมีไอริณด้วย ตัวเองที่ก็มีลูกด้วยเหมือนกันคงจะไม่เมินเด็กที่อายุยังไม่ถึงสี่ขวบหรอกนะ

“ เข็นฉันไป ดู ”

จิรเมธที่ก็ได้ยินเสียงร้องของไอริณด้วย จึงรีบเรียกให้จิรนาถเข็นเขาไปทันที ยังไงไอริณก็เป็นหลานสาวคนแรกของเขา ถึงแม้ว่าสองปีนี้เขาจะเป็นอัมพาตนอนอยู่ติดเตียงตลอดและไม่ได้สนิทกับหลานมากนัก

“ เมธ คุณอย่ากังวล หมอบอกว่าคุณความดันโลหิตสูง ตื่นเต้นไม่ได้ ”

จิรนาถเข็นรถของจิรเมธอย่างช่วยไม่ได้ และเข็นช้ามาก

ปาลีและคนรับใช้ก็ได้กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาถึงที่ห้องของทวิติยาแล้ว เสียงร้องไห้ของไอริณในห้องนั้นเริ่มผ่อนลงมาก แต่เสียงกรีดร้องของทวิติยานั้นกลับยิ่งดังขึ้น

“ คุณหญิง คุณหญิงเป็นอะไรคะ พวกเราจะเปิดประตูเข้าไปแล้วนะคะ ! ”

คนรับใช้ตะโกนเข้าไปในห้อง พร้อมกับใช้มือบิดลูกบิดประตูออก

ทันทีที่ประตูเปิดออก คนรับใช้ก็กรีดร้องขึ้นมาเสียงดังด้วยความตกใจ จนขาอ่อนแรง และล้มลงไปกับพื้น

และปาลีที่อยู่ข้างหลังเธอนั้นถึงได้มองเห็นได้ชัด ว่าในห้องนอนของทวิติยานั้นมีงูอยู่ สีสันสดสวย สว่างเป็นพิเศษ ทั้งบางและยาวมาก มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นงูพิษ กำลังแลบลิ้นสีแดง และเลื้อยลงมาจากเตียงของทวิติยา ตกลงบนผ้าห่มสีขาวที่พื้น ทันที่ที่เห็นว่าประตูเปิดออก มันก็รีบเลื้อยไปทางประตูอย่างรวดเร็ว และปาลีตอนนั้นก็ยืนอยู่ที่ประตู

คนรับใช้ที่ตื่นขึ้นหลังจากที่เห็นฉากนี้ ทันใดนั้นก็กรีดร้องเสียงดัง ทั้งกลัวด้วยและก็เป็นห่วงปาลีด้วย

โชคดีที่ปาลีนั้นเติบโตขึ้นมาในชนบท เมื่อตอนที่เธอยังเด็กบ้านเธอจนมาก เธอมักจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อหาผัก หาเห็ดและสมุนไพรต่างๆอยู่บ่อยๆ จึงเป็นเรื่องธรรมดามากๆที่ตอนขึ้นไปบนเขานั้นจะเจองู ดังนั้นสำหรับปาลีแล้ว เธอไม่ได้กลัวงูเหมือนกับคนรับใช้เหล่านั้น อีกทั้งยังรู้วิธีที่จะจัดการกับมันด้วย

ทันทีที่เห็นว่างูกำลังเลื้อยมาทางตัวเองนั้น ปาลีก็เอื้อมมือออกไป และหักดึงกิ่งของต้นบอนไซที่สูงประมาณเท่าหัวคนจากด้านข้างมาหนึ่งก้าน จากนั้นก็ก้มลง เขี่ยงูขึ้นมา และเขวี้ยงมันออกไปนอกหน้าต่างที่อยู่ด้านขวามือ เพื่อไม่ให้มันไปโดนกับคนอื่นที่อยู่ในห้อง

และเมื่อคนอื่นเห็นอย่างนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะประทับใจในความสงบนิ่งของปาลี

แต่ทวิติยานั้น ดูเหมือนว่าจะตกใจมาก และก็ไม่รู้เลยว่างูตัวนั้นถูกปาลีจัดการไปเรียบร้อยแล้ว เธอถือหมอนไว้ และยังคงกระโดดพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องอยู่บนเตียง มันดูราวกับเป็นผู้หญิงบ้าคลั่ง ไม่เหลือเค้าโครงของคุณหญิงผู้สูงศักดิ์เลย ด้านข้างของเตียงนั้นมีไอริณกำลังนอนร้องไห้อยู่ ร้องแบบไม่มีเสียงมานานแล้ว ใบหน้าเล็กๆและทั้งตัวนั้นสั่นไหว

ทันทีที่ปาลีเห็นดังนั้น ก็รู้สึกได้เลยว่าไอริณนั้นดูผิดปกติ จึงรีบเดินเข้าไปดู และตรวจสอบเพียงไม่นาน ก็เห็นว่าที่น่องขาข้างซ้ายของไอริณนั้นมีรูแผลเลือดออกเล็กๆ ดูก็รู้ได้ทันทีเลยว่าถูกงูกัดเข้าแล้ว

“ แม่บ้าน รีบไปเตรียมรถ ไอริณถูกงูกัด ต้องรีบไปโรงพยาบาลด่วน ”

ปาลีรีบอุ้มไอริณออกไปทางประตูอย่างรีบร้อน และเมื่อมองไปยังใบหน้าเล็กๆที่อยู่ในอ้อมแขนนั้น ปาลีก็รู้สึกกังวลใจ

ถึงแม้ว่าใบหน้าเล็กๆนั้นมันจะดูเหมือนกับโสรจก็ตาม พูดง่ายๆก็คือโสรจในเวอรชั่นเล็ก แต่ในเวลานี้ ในสายตาของปาลีนั้นเห็นเป็นเพียงเด็กไร้เดียงสาคนหนึ่งที่ถูกงูพิษกัดและต้องรีบได้รับการรักษาในทันที

ความคับแค้นใจของคนรุ่นก่อน ไม่ควรจะส่งต่อไปถึงคนรุ่นต่อไป

ทวิติยาที่ตกใจกลัวจนร้องโวยวาย เมื่อได้ยินคำพูดของปาลี จึงได้สติขึ้นมาทันทีในตอนนั้น และโยนหมอนในมือของตัวเองลง จากนั้นก็รีบวิ่งเท้าเปล่าตามหลังปาลีไป ปากก็ไม่หยุดตะโกนว่า : “ ไอริณ ไอริณของยาย หัวใจของยาย หนูจะต้องไม่เป็นอะไรเด็ดขาดนะ ….. ”

ในตอนนี้ จิรนาถเข็นจิรเมธขึ้นมาถึงแล้ว และทันทีที่เห็นว่าคนที่ถูกกัดนั้นกลายเป็นไอริณ สีหน้าของเธอก็ซีดขาวในทันที และมีแววตาที่รู้สึกผิดปาลีอุ้มไอริณวิ่งผ่านเธอไป และเหลือบมองด้วยสายตาที่เย็นชา จิรนาถถูกปาลีมองดังนั้นหัวใจจึงสะดุ้งเต้น จากนั้นก็ก้มหน้าลงไม่กล้าเผชิญหน้ากับปาลีทันทีที่จิรเมธรู้ว่าไอริณนั้นถูกงูกัด เขาก็รู้สึกกังวลขึ้นมาในทันที และไม่สามารถควบคุมมันได้เลยทำให้อาการเขากำเริบ จิรนาถจึงรีบเข็นเขาไปที่ห้อง จากนั้นก็รีบหายาให้จิรเมธ พร้อมกับพูดปลอบเขาไปว่าไอริณจะต้องไม่เป็นอะไรและทางด้านนี้ ปาลีอุ้มไอริณออกไปทางประตูใหญ่ แม่บ้านก็ได้บอกให้คนขับรถส่วนตัวของตระกูลกันต์พัฒน์นั้นขับมารออยู่ที่หน้าประตูเรียบร้อยแล้ว ทวิติยาอดเป็นห่วงไอริณไม่ได้ จึงได้ขึ้นรถไปด้วยพร้อมกัน“ ไปที่โรงพยาบาลนภา ไปหานัฐพงษ์ เร็วๆสิ รีบๆ ! ”ทันทีที่ขึ้นรถมา ทวิติยาก็กลับคืนสภาพคุณหญิงของตระกูลกันต์พัฒน์พร้อมกับออกคำสั่งขึ้นมา …….

copy right hot novel pub