โหมดมืด
ภาษา arrow_icon

หลงรักทนายคนเลว

บทที่ 244 หาเรื่องตายเองจะถอยกลับก็ไม่ได้แล้ว

บทที่ 244 หาเรื่องตายเองจะถอยกลับก็ไม่ได้แล้ว

เมื่อฉูเจ๋อหยางมองมา ถังฉีตงจึงทำท่ายอมจำนน “อย่ามองแบบนั้น จางเจิ้งกวางคงกำลังสร้างเรื่องอีกแน่”

เฮ้อ เมื่อคิดไปถึงหญิงสาวที่คอยแต่จะหาเรื่อง เขาก็ปวดหัวเสียหนึบขึ้นมา เรื่องโทรศัพท์พังมันเรื่องเล็กๆ แต่ทำให้อาเจ๋อโกรธเข้าจริงๆเนี่ย เขาก็ไม่รู้จะสามารถปกป้องเธอได้ไหม

ถึงอย่างไรอาเจ๋อก็มีชื่อเสียงในด้านร้ายลึก ไม่สามารถเอาชนะเขาได้หรอก รอให้เปลี่ยนโทรศัพท์ก่อนคงจะต้องเตือนเธอจริงๆจังๆแล้ว

“นายก็รู้ว่าที่ฉันต้องการ ไม่ใช่แค่ให้มันติดคุก” เสียงเรียบๆของฉูเจ๋อหยางลอยเข้ามาในหูของพวกเขา จนทำให้ขนลุกซู่ในทันที

เวทนาก็แต่จางเจิ้งกวางที่งานเข้าอีกครั้ง เพลิงโกรธของอาเจ๋อสุมไปที่เขาทั้งหมด ไม่ต้องเดาเลยว่าชีวิตในตะรางของเขาจะมี ‘สีสัน’ มากแค่ไหนกัน

“ได้ นายต้องการระดับไหน”

นัยน์ตาของฉูเจ๋อหยางลุ่มลึก เสียงทุ้มในลำคอพูดขึ้นด้วยเสียงที่ไม่เบาเกินไปและไม่หนักเกินไป “ไม่ต้องมากเกินไปหรอก แค่ให้มันได้รับโทษจำคุกตลอดชีวิตก็พอแล้ว”

ข้างในนั้นมีแต่พวกหัวไม้ป่าเถื่อน ถึงอย่างไรจางเจิ้งกวางก็ถือว่าเป็นคุณชายที่ผิวพรรณดี ถ้าถูกส่งเข้าไปในนั้น คาดว่าไม่กี่วันคงถูกทารุณจนไม่เหลือชิ้นดี ยิ่งในนั้นไม่มีผู้หญิง ผู้ชายผิวขาวอีกทั้งหุ่นแบบบางอย่างจางเจิ้งกวางก็คงไม่รอดแน่

แบบนั้นจางเจิ้งกวางคงเป็นที่ต้องการของคนพวกนั้นมากแน่ๆ เมื่อลองคิดภาพเหล่านั้นดู ช่องทางตรงนั้นของเจี่ยงเสี่ยวเล่อก็ขมิบไปด้วย ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าแบบนี้มันไม่ถูก เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็สบเข้ากับสายตาที่มองมาพอดี ใบหน้าของเขาแดงเถือกทั้งยังพูดขึ้นเสียงดังว่า “มองอะไร อยากมีเรื่องหรอ!”

“คนดี อย่าเสียงดัง” เฉียวเจิ้นหลีลูบผมเขาเหมือนลูบขนแมว

“............” เจี่ยงเสี่ยวเล่อตัวแข็งทื่อ แยกเขี้ยวใส่เฉียวเจิ้นหลี “ไอ้บ้าตาย อยากตายหรือไงถึงได้กล้าเอามือมาแตะต้องฉัน ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอ ว่าถ้ายังมาแตะต้องฉันอีกฉันจะฆ่านาย!”

ยังไม่ทันที่เจี่ยงเสี่ยวเล่อจะได้ประทุษร้ายเฉียวเจิ้นหลี เสียงเย็นยะเยือกก็ทำให้เขากลัวจนยอมกลับไปนั่งนิ่งๆแต่โดยดี

“เจี่ยงรอง นายอยากกลับไปฝึกใหม่ที่กองทัพไหม”

“ไม่” เจี่ยงเสี่ยวเล่อไม่กล้างอแงแล้ว ใครใช้ให้เอาอำนาจหน้าที่มาข่มขู่กันล่ะ ตำแหน่งของฉูเจ๋อหยางสูงกว่าเขาอีก ถ้าสั่งให้เขากลับไปจริงๆ เขาต้องถูกจับตัวกลับไปแน่ๆ ถึงตอนนั้นก็คงถูกจับฝึกเอาเป็นเอาตายแน่ ทนรอให้คลื่นลมสงบกว่านี้ดีกว่า

“เรื่องที่เหลือค่อยคุยกันทางโทรศัพท์ก็แล้วกัน” เฉียวเจิ้นหลี่รู้ว่าฉูเจ๋อหยางในเวลานี้อารมณ์ไม่ดี คนตัวเล็กข้างกายนี่ยังปากหาเรื่องอีก เขาพากลับไปก่อนดีกว่า ไม่อย่างนั้นคงได้พ่นอะไรออกมาอีกแน่

เขายังไม่อยากไปหาอีกคนที่กองทัพหรอกนะ มันต้องไม่สะดวกมากแน่ๆ

ถังฉีตงมองสองคนนั้นเดินออกไป ที่ตัวเองยังอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ว่าจะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวหรอ แบบนั้นเขาจึงลุกขึ้นยืนเตรียมที่จะเดินออกไปด้วย

“อาเจ๋อ ฉันมีธุระที่ต้องทำงั้นฉันไปก่อนแล้วกัน”

เขาเดินออกมาได้ไม่นาน ก็มีเสียงเย็นๆลอยตามมาจากด้านหลัง “ดูแลผู้หญิงของนายให้ดี อย่าให้ฉันต้องจัดการแทน”

คงจะโกรธจริงๆ ถังฉีตงเชื่อว่าฉูเจ๋อหยางจะทำเรื่องพวกนั้นแน่ๆ อย่างไรซะครั้งนี้เธอก็ทำเกินไปจริงๆ เขาถอนหายใจออกมาหนักๆ “ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะดูเธอดีๆ”

ฉูเจ๋อหยางไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ถือว่าเขายอมรับกับคำพูดของถังฉีตง

หลังจากที่อวี๋ซือซือส่งรูปพวกนั้นไปก็หัวเราะอย่างสะใจอยู่เบาๆ แค่ลองคิดภาพฉูเจ๋อหยางเห็นภาพพวกนั้น เธอก็รู้สึกดีสุดๆไปเลย

ไม่รู้ว่าถังฉีตงจะให้เขาเห็นรูปเมื่อไหร่ อย่างเดียวที่เสียดายก็คืออดได้เห็นฉูเจ๋อหยางระเบิดอารมณ์กับตาตัวเอง

รุ่ยรุ่ยดูทีวีอยู่ แต่หางตาก็เหลือบมองอวี๋ซือซือที่เหมือนผู้ป่วยทางจิตอาการกำเริบ หัวเราะกุมท้องจนตัวโยนอยู่คนเดียว “คุณป้า เป็นอะไรไปครับ?”

“เปล่า ไม่มีอะไร ป้าก็แค่ผดุงความยุติธรรมแทนสวรรค์ก็แค่นั้น” อวีซือซือหัวเราะจนน้ำตาซึมออกมา เธอจึงเช็ดน้ำตาไปพลาง ขยับมานั่งบนโซฟาไปพลาง

รุ่ยรุ่ยเท้าคางเล็กๆพร้อมพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “คุณป้าครับ ท่าทางแบบนี้มันทำให้ภาพลักษณ์ดูไม่ดีนะครับ”

“หนูน้อยนี่ไม่เข้าใจอะไรเลย แบบนี้เขาเรียกว่าไม่ยึดติดเรื่องเล็กเรื่องน้องต่างหากล่ะหลานรัก”เธอชินกับการไม่ยี่หระกับเรื่องอะไรแบบนี้มาตลอด จะให้เธอไปมีภาพลักษณ์เป็น ‘หญิงสาวผู้เลอโฉม’ ที่ต้องมีท่าทางเอียงอายแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ ชีวิตคนเรามันสั้นนัก ดังนั้นใช้ชีวิตให้มีความสุขยังจะดีกว่า

รุ่ยรุ่ยขยับก้นเล็กๆเข้าไปหาอวี๋ซือซือ “ว่าแต่ทำไมคุณป้าหัวเราะชอบใจแบบนี้ล่ะครับ”

“อยากรู้หรอ” อวี๋ซือซือจิ้มจมูกจิ้มลิ้มของเด็กน้อย

รุ่ยรุ่ยลังเลนิดหน่อยแต่ก็พยักหน้า “คุณป้าบอกได้ไหมครับ”

“บอกน่ะบอกได้ แต่ว่าห้ามบอกแม่หนูเด็ดขาดเลยนะ” เธออยากหาคนมาร่วมสนุกกับความสะใจของเธอ ต่อให้จะเป็นแค่เด็กที่อายุยังไม่ถึงสี่ขวบดีก็เถอะ เธอก็พอรับได้ละนะ

รุ่ยรุ่ยพยักหน้ายืนยัน “ครับ”

อวี๋ซือซือบอกเรื่อง ‘ผลงานชิ้นเอก’ ที่เธอเพิ่งทำมาเมื่อกี้ให้เด็กน้อยฟัง

แต่ลุ่ยลุ่ยกลับไม่ได้สะใจไปด้วยเลย มองอวี๋ซือซือด้วยสายตาสงสาร พูดขึ้นด้วยเสียงเล็กๆว่า “คุณป้าลืมว่านิสัยคุณพ่อเป็นยังไงไปแล้วหรอครับ คุณป้าทำแบบนี้มันจะดีจริงๆหรอครับ?”

รอยยิ้มบนหน้าของอวี๋ซือซือพลันหายไป ภาพของฉูเจ๋อหยางที่ดูเย็นชาและอึมครึมน่ากลัวผุดขึ้นมาในหัว ชั่วขณะเธอก็รู้สึกถึงไอเย็นๆที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย จนร่างกายสั่นขึ้นมานิดๆ

ใช่แล้ว เธอลืมไปได้ยังไงว่าไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์จิตใจคับแคบคนนั้นมันร้ายลึกชอบเอาคืนขนาดไหน ถ้าถังฉีตงเอารูปพวกนั้นให้นายนั่นดู เขาก็จะไม่รู้ว่าคนถ่ายรูปคือเธอเอาหรอกหรอ

เมื่อคิดๆดูแล้วที่เธอต้องเจอต่อจากนี้อาจเป็นเดินออกไปข้างนอกแล้วโดนกระถางดอกไม้หล่นใส่หัว หรือจะเป็นรถคันโปรดของเธอที่จอดไว้แล้วมีคนมาขูดขีดไม่อย่างนั้นก็อาจจะเป็นคนแก่โรคจิตจับตัวเธอไปเดท

แต่ดูจากนิสัยฉูเจ๋อหยางแล้ว สิ่งเหล่านี้คงเป็นแค่น้ำย่อยแน่ๆ

อวี๋ซือซือรู้สึกได้เลยว่าชีวิตต่อจากนี้ต้องมืดมนแน่ๆ ดังนั้นจึงรีบหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาถังฉีตง ถ้ายังเหลือความโชคดีเอาไว้สักนิด ถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็อาจจะมีโอกาสได้กู้รูปพวกนั้นคืนกลับมาใช่ไหม?

แต่เมื่อเธอโทรไป เสียงที่ตอบกลับมาดันเป็นเสียงข้อความตอบกลับอัตโนมัติ

‘หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่ในภายหลัง’ปกติถังฉีตงไม่ปิดเครื่องหนิ เธอเพิ่งจะส่งรูปไปเองนะทำไมปิดเครื่องไปล่ะ นี่แปลว่าฉูเจ๋อหยางเห็นรูปพวกนั้นแล้วหรือเปล่า อาจจะโกรธจนเขวี้ยงโทรศัพท์ถังฉีตงทิ้งแบบนี้หรอ ยิ่งอวี๋ซือซือคิดก็ยิ่งไม่นิ่งนอนใจ เมื่อเป้ยฉ่ายเวยออกมาจากครัวก็เห็นสีหน้าหมดอาลัยตายอยากของอวี๋ซือซือ จึงถามรุ่ยรุ่ยที่อยู่ข้างๆด้วยความสงสัย “คุณป้าเป็นอะไรไป”รุ่ยรุ่ยกระพริบตาปริบๆอย่างไม่รู้ไม่ชี้พูดว่า “ผมก็ไม่รู้ครับ คุณป้านั่งเหม่ออยู่แบบนั้นได้สักพักแล้ว” เขาช่วยเท่าที่ช่วยได้เหมือนกัน ใครให้คุณป้าทำอะไรโดยไม่คิดกัน ใช้โทรศัพท์ของคุณแม่ส่งรูปไปก็ได้นี่นา “ซือซือเธอเป็นอะไรไป” เป้ยฉ่ายเวยคิดว่าเธอมีเรื่องอะไร จึงถามด้วยความเป็นห่วงอวี๋ซือซือมีสติขึ้นมาทันที จับมือของเป้ยฉ่ายเวยเขย่าแรงๆพูดว่า “เวยเวย ฉันจะตายแล้ว ต้องตายแน่ๆ”เธอดีใจแค่ช่วงเวลาหนึ่ง แต่ผลที่ได้มันช่างหนักหนาเหลือเกินเป้ยฉ่ายเวยที่ถูกเขย่าแรงๆก็รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย มึนงงไปหมด “ซือซือตกลงมีเรื่องอะไร เธอบอกมาก่อนฉันถึงจะหาทางช่วยได้”

copy right hot novel pub

แสดงความคิดเห็น / รายงานปัญหาเว็บไซต์