บทที่ 243 เรื่องที่น่าสนุก

“พูดมากไปแล้ว ไปป้าจะพาไปดูทีวี” อวี๋ซือซือกลัวว่าหลี่จื่อเชียนจะรู้เข้า จึงปิดปากเล็กๆของรุ่ยรุ่ยเอาไว้ อุ้มหลานไปนั่งบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น เปิดทีวีแล้วปล่อยให้หลานดูคนเดียว

รุ่ยรุ่ยมองรีโมทกับของว่างที่วางอยู่ตรงหน้า จากนั้นก็มองอวี๋ซือซือที่เดินลับๆล่อๆไปทางห้องครัว ยักไหล่เล็กๆของตัวเองขึ้น ไม่สนแล้วว่าคุณป้าจะทำไร หยิบรีโมทขึ้นมากดเปลี่ยนช่อง

ภายในห้องครัวที่เปิดอยู่ หลี่จื่อเชียนมองเป้ยฉ่ายเวยที่สวมผ้ากันเปื้อนสีขาว บนผ้ากันเปื้อนยังมีลายลูกไม้น่ารักๆประดับอยู่ด้วย รวมถึงผมยาวที่มัดไว้ลวกๆอยู่กลางหลัง และปรอยผมเล็กๆที่ละอยู่ข้างใบหูทั้งสองข้าง

ภาพของเธอที่ดูขะมักเขม้นในตอนนี้ดูเหมือนภรรยาที่กำลังเตรียมทำซุปให้สามีและลูกทาน คิดมาถึงตรงนี้ในใจก็สั่นไหวไปด้วย เพียงแค่คิดว่าถ้านี่เป็นเรื่องจริงก็คงดี

สายตาของหลี่จื่อเชียนละไปมองต้นคอของเป้ยฉ่ายเวยโดยไม่รู้ตัว ผิวของเธอขาวมาก ขาวใสไร้ที่ติเหมือนหิมะที่ตกลงมาในฤดูหนาว ไฟห้องครัวสีส้มๆที่สาดส่องอยู่บนร่างกายของเธอ ยิ่งทำให้เธอดูเปล่งประกาย

เขายกยิ้มขึ้นโดยไม่รู้ตัว แก้มทั้งสองข้างปรากฏลักยิ้มขึ้นจางๆ นัยน์ตาทอประสานแวววาว ราวกับบอกความในใจผ่านทางแววตาออกมาหมดแล้ว

เขายืนมองโง่ๆอยู่หน้าประตู ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าความรักที่อยู่ในแววตาของตัวเองกำลังเผยออกมา

ฉากที่ดูเข้ากันทำให้คนดูอินไปตามๆกันถูกอวี๋ซือซือถ่ายแชะๆเก็บไว้ในโทรศัพท์หมดแล้ว เมื่อมองภาพในมือถือ ก็คิดว่าน่าจะส่งรูปได้แล้ว แต่ลองคิดดูดีๆก็รู้สึกเหมือนจะขาดอะไรไปสักอย่าง เธอกดอะไรยิกๆลงบนหน้าจอ แล้วก็ก็ยิ้มพอใจออกมา

จากนั้นก็กดปุ่มส่งรูปภาพ พูดประโยคหนึ่งออกมาว่า “เรียบร้อย”

อีกด้านผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังถกเถียงกันเรื่องสำคัญอยู่ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นติ้งๆ

ดึงดูดสายตาของทุกคนให้มองตามไป ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโบกไปมา “ไม่มีอะไร ข้อความของภรรยาฉันเอง”

เจี่ยงเสี่ยวเล่อทนมองท่าทางน่าหมั่นไส้ของถังฉีตงไม่ได้ เอ่ยขึ้นว่า “ชิ นายไม่ต้องอวดมากหรอก ฉันจำได้ว่าซือซือยังไม่ได้ตอบรับแต่งงานกับนายเลย”

“นายไม่เข้าใจความรู้สึกแบบนี้หรอก” ถังฉีตงเหลือบมองเจี่ยงเสี่ยวเล่ออย่างเห็นอกเห็นใจ ในเมื่อเขาเปิดตัวเรื่องรสนิยมทางเพศแล้วจะมาเข้าใจความรู้สึกของพวกเขาที่มีภรรยาแสนสวยได้อย่างไร

เสียงเตือนข้อความนี้ยังเป็นเสียงที่เขาตั้งไว้ให้เฉพาะเธอเป็นพิเศษ เพราะกลัวว่าถ้าตัวเองพลาดข้อความอะไรไป กลับไปก็อาจจะโดนบ่นจู้จี้อีก

คนอื่นต่างก็มองบนใส่ถังฉีตงอย่างเอือมๆ มีแค่ฉูเจ๋อหยางที่ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา

วันนี้ทุกคนรับรู้ได้ถึงไอเย็นบนตัวของฉูเจ๋อหยางที่แผ่ออกมาจนจะกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว จึงไม่มีใครกล้าไปกวนเขาเท่าไหร่นัก ถึงอย่างไรการไปยั่วโมโหราชสีห์ก็ไม่ใช่เรื่องที่คนฉลาดเขาทำกัน

เมื่อถังฉีตงเห็นคนพวกนี้ดูอิจฉา ก็เปิดข้อความดูอย่างไม่หลีกเลี่ยงใดๆ แต่เมื่อเห็นรูปที่ถูกส่งมา หน้าก็ฉายแววประหลาดใจ ปรายสายตามองชายหนุ่มเย็นชาข้างกาย

ยัยคนนี้คิดจะก่อเรื่องอะไรอีก หรืออยากให้เขาจบชีวิตกัน ถึงได้ถ่ายรูปพวกนี้ส่งมากระตุ้นเพื่อนสนิทเขาแบบนี้ ไม่รู้หรือไงว่าช่วงนี้ที่บริษัทดุเดือดกันขนาดไหน เรื่องแค่นิดเดียวก็สามารถจุดประกายเพลิงได้แล้ว

ช่างเถอะๆ เขาแอบๆลบรูปพวกนี้ดีกว่า

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆมองสีหน้าแปลกๆของถังฉีตัง ยิ่งอยากรู้ว่าถังฉีตงได้รับข้อความอะไรมา เจี่ยงเสี่ยวเล่อที่อยู่ใกล้ๆ ถือโอกาสช่วงที่ถังฉีตังไม่ทันได้ระวังตัวแย่งโทรศัพท์มา

พูดจ้อไปเรื่อยว่า “คงไม่ใช่ว่าเป็นหนังโป๊นะ ถึงต้องซ่อนไว้ดูคนเดียว”

เขาละสายตามามองบนหน้าจอ ตาก็เบิกกว้างจนแทบจะถลนออกมานอกเบ้า โยนโทรศัพท์ไปทางผู้ชายอีกคน นั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟา สองขาเรียวยาวสั่นอย่างบ้าคลั่ง ตากลมโตแอบลอบมองฉูเจ๋อหยางอย่างระแวง

มัน จะให้ว่ายังไงดี มันคงจะดูน่าเวทนาจนไม่อาจจะมองดูได้ รู้สึกเห็นอกเห็นใจอาเจ๋อจริงๆ

ถังฉีตงส่งสายตาหาเรื่องไปให้เจี่ยงเสี่ยวเล่อ ดูเอาเถอะ หาเรื่องให้ตัวเองจนได้ ต่อจากนี้นายก็อย่าหนีแล้วกัน

เฉียวเจิ้นหลีที่จับโทรศัพท์ได้ก็หยิบขึ้นมาดูด้วยสีหน้าแปลกๆอีกคน คิ้วเริ่มขมวดขึ้นมานิดๆ กดเปิดหน้าจอดูอีกครั้งอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ส่งโทรศัพท์ไปโดยที่ไม่ได้กดปิดหน้าจอ มองไปทางฉูเจ๋อหยางพูดขึ้นว่า

“ถ้าเห็นนายอาจจะโมโห แต่ถ้าไม่ให้นายดูนายก็คงจะหงุดหงิด”

ดังนั้นเขาจึงเลือกวิธีที่ปลอดภัยที่สุด

เจี่ยงเสี่ยวเล่อพูดขึ้นด้วยเสียงดุด่า “ไอ้บ้าตาย นายยังเป็นคนอยู่ไหมเนี่ย นายดูแล้วก็น่าจะเห็นแล้ว ยังจะเอารูปพวกนี้ไปให้อาเจ๋อดูอีกหรอ นายทำแบบนี้ไม่เท่ากับโรยเกลือใส่บาดแผลของเขาหรอ！”

สายตาพิฆาตปรายมาทางเจี่ยงเสี่ยวเล่อ เจี่ยงเสี่ยวเล่อจึงยิ้มแห้งๆ โบกมือไปมาพูดขึ้นว่า “เอ่อคือ ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ แค่ล้อเล่น”

สีหน้าที่ดูออกได้ง่ายของทั้งสามคน แม้แต่คนโง่ก็ดูออกว่ามีเรื่องอะไร ยิ่งไปกว่านั้นคนฉลาดเกินคนอย่างฉูเจ๋อหยางมีหรอจะดูไม่ออก เขายื่นมือออกไปหยิบโทรศัพท์ที่เฉียวเจิ้นหลีส่งมาให้ ดวงตาเย็นชามองสีหน้าที่แตกต่างกันของเพื่อนสนิท

จากนั้นก็กดเปิดแสงหน้าจอขึ้น บนหน้าจอฉายภาพชายหญิง ที่เหมือนคู่สามีภรรยาดูรักกันเหลือหลาย คนหนึ่งยุ่งอยู่ในครัว อีกคนยืนมองอยู่หน้าประตูด้วยสายตาอบอุ่น

เขาเลื่อนปลายนิ้วดูรูปพวกนั้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย คนถ่ายเลือกมุมถ่ายได้ดี จับทุกๆสีหน้าของผู้หญิงในรูปได้เป็นอย่างดี จนทำให้เขาเห็นว่ารอยยิ้มของหญิงสาวในรูปดูจริงใจแค่ไหน

บรรยากาศคล้ายๆจะถูกแช่แข็งไปแล้ว สามคนที่นั่งอยู่ข้างกันก็อยากจะแสดงออกว่าไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ว่าไอเย็นรอบๆที่โรยตัวอยู่ในอากาศก็เอาแต่แผ่ออกมา

เป็นเจี่ยงเสี่ยวเล่อที่ทนไม่ไหว ขยับเข้าไปใกล้เฉียวเจิ้นหลีโดยไม่รู้ตัว เผลอไปสบเข้ากับสายตาอ่อนโยนของเฉียวเจิ้นหลีโดยบังเอิญ ใบหน้าน่ารักก็แดงขึ้นทันที จึงแกล้งทำเป็นมองค้อนเขาแล้วขยับออกห่าง

ผู้ชายหน้าตายคนนี้ ทำเป็นไม่มีอะไรแล้วมาเติมไฟให้เขาตลอด ให้ตาย ถ้าตกลงจากที่สูงแล้วไม่แบนแต๊ดแต๋เหมือนแพนเค้กล่ะก็ เขาคงเปิดหน้าต่างกระโดดลงไปแล้ว

ฉูเจ๋อหยางเม้มปาก มือออกแรงกำเข้าหากันไม่หยุด โทรศัพท์ในมือเมื่อได้รับแรงนั้นก็ทำให้เกิดเสียงเสียดสีของโลหะดังขึ้น เสียงหยุดไปสักพัก จากนั้นโทรศัพท์ก็ลอยไปกระแทกกับผนัง

——ปัง หลังจากเกิดเสียงดังขึ้น โทรศัพท์ก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ เจี่ยงเสี่ยวเล่อตกใจกลัวจนสั่น จึงขยับเข้าไปใกล้เฉียวเจิ้นหลีอีกครั้งถังฉีตงที่เป็นเจ้าของโทรศัพท์เลิกคิ้วขึ้น สงสารก็แต่โทรศัพท์ตัวเอง ครั้งก่อนเขาก็เคยเห็นอาเจ๋อหลุดการควบคุมแบบนี้ เพียงแต่ครั้งนี้เป็นตาโทรศัพท์ของเขาที่เคราะห์ร้าย ดูเหมือนว่าการยั่วยุในครั้งนี้จะไม่ใช่เรื่องเล็กๆซะแล้วสิ “พูดต่อ” เสียงเย็นๆของฉูเจ๋อหยางไม่สั่นไหวเลยสักนิด ราวกับว่าคนที่เพิ่งปาโทรศัพท์ทิ้งเมื่อกี้ไม่ใช่เขาอย่างนั้นแหละ พูด? จะให้พูดอะไรอีก ในบรรยากาศแบบนี้ถ้าขืนยังพูดอะไรออกไปก็เหมือนเป็นการรนหาที่ตายไปซะหมด เจี่ยงเสี่ยวเล่อดันชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างบ่งบอกว่าให้เขาเป็นคนเอ่ยปากพูด เฉียวเจิ้นหลีที่เห็นท่าทางดูตกใจของเจี่ยงเสี่ยวเล่อ นัยน์ตาก็อ่อนลง ขี้กลัวจังเลยนะ ถ้าบนเตียงยอมทำตัวเป็นเด็กดีแบบนี้ก็คงจะดีไม่น้อย “อาเจ๋อ มีคนจับตามองลิ่วเอ่อร์อยู่ ส่วนเรื่องอื่นๆค่อยทำตามแผนเถอะ”

copy right hot novel pub