บทที่ 250 อายุสั้นเพราะมาผิดห้อง

แล้วเป้ยฉ่ายเวยจะพูดอะไรได้? เธอทำได้เสี่ยงไปกับเพื่อน แต่เธอก็รู้สึกว่ามันทะแม่งๆ ไม่ใช่ว่าเธอต้องมาคิดบัญชีกับซือซือไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมถึงถูกลากเข้ามาในเรื่องรักๆใคร่ๆอย่างงงๆเนี่ย

ถังฉีตงก็กว่าจะจีบซือซือติด ไม่น่าโง่มาทำเรื่องอะไรแบบนี้หรอกมั้ง? แต่ก็นะผู้ชายกับเรื่องใต้สะดือ มันก็ไม่แน่อยู่แล้ว

อย่างฉูเจ๋อหยางเป็นต้น......

ไม่รู้ทำไม เป้ยฉ่ายเวยถึงได้แอบหัวร้อนนิดๆ ถ้าถังฉีตงเป็นผู้ชายแบบนั้นจริงๆ เธอจะช่วยซือซือสั่งสอนเขาให้สาสมเลย

ผู้หญิงสองคนที่เนืองแน่งไปด้วยอารมณ์กรุ่นๆ มุ่งหน้าเข้าไปในไนท์ซิตี้คลับ

เมื่อเข้ามาข้างในก็เจอเข้ากับแสงไฟมากมายหลากสีกับเสียงดนตรีดังสนั่นหู จนแก้วหูแทบจะสั่นไปกับเสียงดนตรี ชายหนุ่มหญิงสาวหลายคนที่ใส่เสื้อผ้าแปลกแหวกแนวโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามเสียงเพลง

”

ข้างในเสียงเพลงดังมากๆ เป้ยฉ่ายเวยจึงต้องตะโกนถาม“ซือซือ ถังฉีตงอยู่ตรงไหน แล้วเราต้องไปทางไหมเนี่ย”

。

“ชั้นบน นายนั่นไม่น่าจะอยู่ในที่แบบนี้” อวี๋ซือซือหันมาตะโกนตอบเธอ เดินแทรกผู้คนที่ขวางทางอยู่เข้าไปข้างในโดยไม่มีการหยุดฝีเท้า

เป้ยฉ่ายเวยไม่มีทางเลือกอื่นใดจึงต้องเดินตามไปด้วย

ยิ่งเดินเข้ามาลึกเท่าไหร่ เสียงเพลงในตอนแรกก็เริ่มเบาไปบ้างแล้ว เมื่อเปิดบานประตูอีกบานเข้าไป ก็เหมือนเข้าสู่โลกใหม่ที่ไร้เสียงดังใดๆ อวี๋ซือซือพาเป้ยฉ่ายเวยขึ้นลิฟท์ จากนั้นก็กดที่หมายไปยังชั้นแปด

“ซือซือ ไนท์ซิตี้คลับไม่ได้มีแค่ชั้นเดียวหรอ?” เป้ยฉ่ายเวยก็คิดว่าที่นี่เป็นแค่คลับทั่วๆไปซะอีก

“ใครบอก สถานที่สังสรรค์ยามค่ำคืนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจิ่นอัน จะมีแค่ชั้นเดียวได้ยังไง ทั้งตึกเนี่ยเป็นไนท์ซิตี้คลับทั้งหมดนั่นแหละ แค่แต่ละชั้นมีของให้เล่นไม่เหมือนกันเท่านั้นเอง ที่นี่มีแต่เรื่องดำมืดทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวแกก็จะรู้เอง”

ความคิดของอวี๋ซือซือตอนนี้มีแต่เรื่องของถังฉีตง จึงแค่อธิบายเกี่ยวกับที่นี่คร่าวๆ

ถ้าไม่ใช่ว่าต้องมาที่นี่เป็นเพื่อนซือซือ เธอก็ไม่อยากจะรู้อะไรเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้เลยสักนิด

ลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้นแปดในเวลาอันรวดเร็ว เมื่อเดินออกมาจากลิฟท์ก็จะเจอพรมผืนหนาที่ปูทอดยาวตามทางเดิน แต่ละห้องทั้งสองข้างทางปิดประตูไว้มิดชิด เงียบจนไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา

“ซือซือ แน่ใจนะว่าใช่ที่นี่?” ที่เที่ยวกลางคืนมีสถานที่ที่เงียบแบบนี้ด้วยหรอ? เงียบจนเป้ยฉ่ายเวยต้องผ่อนเสียงพูดลงไปด้วยเลย

อวีซือซือพยักหน้าอย่างแรง “อือ ที่นี่แหละ ห้องส่วนตัวพวกนี้เป็นห้องที่พวกนั้นเอาไว้คุยธุรกิจกัน หึ ผู้ชายพวกนี้ก็ถือโอกาสนี้แหละมาใช้ชีวิตสำมะเลเทเมาข้างนอก”

“ไปกัน ห้องที่นายนั่นอยู่ต้องเดินเข้าไปอีก” อวี๋ซือซือลากเป้ยฉ่ายเวยเดินไปข้างใน

เป้ยฉ่ายเวยพบว่าประตูของแต่ละห้องต่างถูกปิดเอาไว้ แม้แต่ร่องเล็กๆสักนิดก็ไม่มีแง้มไว้ อย่าคิดว่าจะมีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาเลย ถ้าไม่ใช่เพราะโคมไฟระย้าตรงทางเดินยังส่องสว่างอยู่ เธอก็คงคิดว่าชั้นนี้ไม่มีคนอยู่แน่ๆ

หรือถ้ามีคนอยู่จริงๆ ที่นี่ก็คงเก็บเสียงได้ดีเกินไปแล้ว เหมือนแค่ปิดประตูก็ราวกับเป็นอีกโลกหนึ่งไปเลย แม้แต่เสียงลางๆไม่ว่าจะของพนักงานหรือลูกค้าก็ไม่มีให้ได้ยินเลย

ในตอนที่เธอกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย อวี๋ซือซือก็หยุดเดิน ชี้ไปยังประตูที่อยู่ตรงหน้า พูดขึ้นด้วยเสียงเบาๆว่า “ถึงแล้ว ที่นี่แหละ เวยเวยแกรีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมถ่ายคลิปเลยนะ”

“อ่าๆ รู้แล้วๆ” เป้ยฉ่ายเวยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างเชื่อฟัง จากนั้นก็กดเปิดแอปถ่ายวิดีโอ กลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว มองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของเพื่อนสนิท ถังฉีตงคงไม่ทำเรื่องอะไรแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่นหรอกมั้ง

“เวยเวย แกถอยไปหน่อย ฉันจะถีบประตู”อวี๋ซือซือดันเป้ยฉ่ายเวยไปทางด้านข้าง เพื่อหลีกเลี่ยงลูกหลง จากนั้นก็ก้าวถอยหลังสองก้าว สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ค่อยๆออกตัวช้าๆ จากนั้นก็ยกเท้าขึ้นถีบเข้าที่ประตูอย่างแรง

โชคดีที่ข้างในไม่ได้ล็อกประตู ไม่อย่างนั้นขาของอวี๋ซือซือคงหัไปแล้ว

เมื่อเสียง ‘เปิ้ง’ ดังขึ้น

เสียงครื้นเครงที่ดังอยู่ในห้องส่วนตัวตั้งแต่แรกก็เงียบลงทันที สายตาสิบกว่าสายตามองมาทางเดียวกันโดยพร้อมเพรียง

อวี๋ซือซือยืดคอมอง ไม่มีประหม่าแม้แต่นิด แต่ว่าในห้องมันมืดมากจริงๆ เธอจึงมองไม่เห็นว่าถังฉีตงอยู่ตรงส่วนไหน จึงทำได้แค่ตะโกนออกไป “ไอระยำไสหน้าออกมาให้ฉันเห็นเดี๋ยวนี้”

เป้ยฉ่ายเวยรีบยกมือถือขึ้นถ่ายทันที

ราวกับปฏิกิริยาของคนในห้องกลับมาแล้ว ชายหนุ่มร่างสูงกำยำย่างกายออกมาด้วยมาดราวกับผีห่าซาตาน ยื่นมือออกไปจับพวกเธอเอาไว้ “ผู้หญิงบ้าที่ไหนมามาอาละวาดแถวนี้ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง”

อวี๋ซือซือที่นิสัยรุนแรงเป็นทุเดิม ก็ยกเท้าขึ้นถีบหน้าอกของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นคิดว่าเธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป ประเมินทักษะการต่อสู้ของเธอต่ำไปจึงโดนถีบเข้าที่อกอย่างจัง เขาจุกที่หน้าอกเข้าอย่างจัง งอตัวกุมอกตามสัญชาตญาณ อวี๋ซือซือรอโอกาสนี้แหละ ฝ่ามือของเธอรีบตวัดเข้าที่หน้าชายคนนั้นอย่างจัง

ด่าทอด้วยท่าทางถือดี “ไอ้ระยำอย่าต้องให้เล่นถึงพ่อแม่ รีบเรียกไอ้เวรถังฉีตงนั่นออกมาได้แล้ว”

“นังนี่ เธอกล้าตบฉันหรอ！” ชายหนุ่มเซถอยจนชนเข้ากับโต๊ะกลางห้อง แก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะจึงถูกกวาดลงบนพื้นตามไปติดๆ จนเกิดเสียงดังโพล้งเพล้ง

เป้ยฉ่ายเวยเห็นว่านอกจากชายหนุ่มที่ออกมาเอะอะโวยวายแล้ว สิบกว่าคนที่เหลือก็ยังคงนั่งอยู่ท่ามกลางความมืดมองความวุ่นวายตรงหน้าราวกับไม่มีสติ ไม่สิ ถ้าถังฉีตงอยู่ที่นี่จริง ตอนเห็นซือซือเข้ามา ก็น่าจะออกมาตั้งแต่แรกๆแล้ว

ไม่น่าจะปล่อยให้คนอื่นมารับมือกับซือซือหรอก

เป้ยฉ่ายเวยยื่นมืออกไปดึงชายเสื้อของซือซือ พูดเสียงเบาอยู่ข้างหูเธอว่า “ซือซือ ไม่ใช่เธอมาผิดห้องหรอ ถังฉีตงไม่ได้อยู่ในนี้นะ”

“........” อวี๋ซือซือที่พร้อมใส่ในทีแรกก็ค่อยๆเย็นลง จากนั้นก็เข้าใจความหมายที่เป้ยฉ่ายเวยจะสื่อ ตอบกลับเสียงเบา “เวยเวย รีบบอกมา ห้องนี้ห้อง665 ใช่ไหม”

เป้ยฉ่ายเวยกุมขมับพูดขึ้นว่า”ซือซือห้องตรงข้าม665 ส่วนห้องนี้666” ใกล้ขนาดนี้ยังมองผิดอีก เธอก็นึกว่าซือซือจะรู้ดีซะอีก สุดท้ายก็ปล่อยไก่เข้าจนได้แถมยังไปทำร้ายเขาอีกเหมือนคนในห้องก็เริ่มจะเข้าใจอะไรมาบ้าง ทุกคนต่างมองมาที่เธอสองคนอย่างมุ่งร้าย เหมือนพวกเธอทั้งสองเป็นแกะสองตัวที่กำลังจะถูกถลกหนัง ผู้ชายที่ถูกอวี๋ซือซือถีบล้ม ยันตัวขึ้นมาจากโต๊ะ เดินเข้ามาใกล้พวกเธอด้วยใบหน้าอึมครึมน่ากลัว อวี๋ซือซือรีบจับมือเป้ยฉ่ายเวยก้าวถอยหลัง ฝืนยิ้มแห้งๆ พูดขึ้นว่า “คือว่า เข้าใจผิดน่ะค่ะ ฉันเข้าใจผิดเอง ฉันดูเลขห้องผิด งั้นเดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง พวกคุณสนุกกันให้เต็มที่เลย ส่วนคุณ เอ่อ ถ้าเจ็บตรงไหนไปหาหมอเลยนะคะ ค่ายาเอย ค่าเสียเวลาเอย เดี๋ยวฉันชดใช้เอง ฉันจะชดใช้ให้หมดเลย” ถือโอกาสช่วงที่ทุกคนยังคงนิ่งอยู่ อวี๋ซือซือก็ใช้ความเร็วราวสายฟ้าฟาดไม่ฟังสิ่งใดรีบลากเป้ยฉ่ายเวยวิ่งออกมาข้างนอก ประตูอยู่ใกล้แค่เอื้อม ยื่นมือออกไปก็จะถึงแล้ว อีกแค่นิดเดียว แต่ประตูบานใหญ่ปิดลงต่อหน้าพวกเธออย่างใจร้าย อืม หนีไม่ทัน ซวยละ “วิ่งสิ ทำไมไม่วิ่งแล้วล่ะ ไม่ใช่ว่าเก่งมากนักหรือไง ไหนลองตบฉันอีกซิ” ผู้ชายคนนั้นเดินมาถึงข้างหลังพวกเธอแล้ว แม่งเอ้ย ถูกผู้หญิงตบต่อหน้าคนต้องเยอะถ้าวันนี้ไม่ได้เอาผู้หญิงคนนี้ให้กระอักเลือดตาย ครั้งต่อไปเขาคงไม่มีหน้าออกมาเที่ยวข้างนอกแน่

copy right hot novel pub