ตอนที่ 72 คืนสมรส

“ยังคิดลอบโจมตีเปิ่นหวัง? ก็ไอ้วรยุทธ์แมวสามขาเล็กน้อยของเจ้านี้ เจ้าคิดว่าจะอยู่ในสายตาของเปิ่นหวังหรือ? หรือที่เปิ่นหวังได้สอนเจ้าไปก่อนหน้านี้ยังไม่มากพอ?”

ท่าทีการตอบโต้ของหลินหมื้นชิงทำให้เซียวชี่จือไม่พอใจมาก ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้หญิงอื่น เกรงว่าได้แย่งชิงกันไปนานแล้ว คิดจะปีนมาหาเขากันแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้กลับเป็นตรงข้ามทั้งหมดจริง ๆ ในเมื่อขณะที่เวลาเขากำลังมาสนุก ต่อต้านเขา

“เซียวชี่จือ เจ้าปล่อยข้า เจ้าเป็นอ๋องหมิงชัด ๆ หรือว่าเจ้ายังต้องขืนใจสตรีคนหนึ่งหรือ?”

หลินหมื้นชิงจ้องถลึงตาใส่เซียวชี่จือด้วยความโกรธ ในน้ำเสียงฉายความโกรธ

“ขืนใจสตรีคนหนึ่งหรือ? เจ้าเป็นพระชายาของเปิ่นหวัง หรือว่าการปรนนิบัติเปิ่นหวังไม่ใช่หน้าที่ของเจ้า? ยังกลับกล้าดียังไงมาว่าเปิ่นหวังขืนใจเจ้า? เจ้าเป็นผู้หญิงของเปิ่นหวัง เปิ่นหวังคิดนอนกับเจ้าก็นอนกับเจ้า!”

ได้ยินวาจาของหลินหมื้นชิงพูด ซียวชี่จือส่งเสียนงฮึ่มอย่างเย็นชาครั้งหนึ่ง แววตาที่มองไปยังนางเต็มไปด้วยเพลิงโกรธลุกโชน

ผู้หญิงบ้าคนนี้ กลับกล้าบอกว่าเขาบังคับนาง หรือว่านางก็เกลียดเขามากขนาดนี้หรือ?

แม้ว่าได้เป็นพระชายาของเขาแล้ว ไม่คิดอยากขึ้นเตียงกับเขา?

“เจ้า! ในโลกทำไมจึงมีคนเผด็จการแบบเจ้าอย่างนี้ได้อย่างไร! เรื่องขึ้นเตียงนี้ที่เน้นกันคือการยินยอมสมัครใจของสองฝ่าย ตอนนี้ข้าก็ไม่ต้องการขึ้นเตียงกับเจ้า นี่เจ้าไม่ใช่กำลังบังคับข้า เป็นอะไร?”

ระดับความก้าวร้าวของเซียวชี่จือ แทบเกินกว่าที่หลินหมื้นชิงคาดคิดไว้ได้แล้ว นางคิดไม่ตกจริง ๆ ในโลกนี้ ทำไมจึงมีผู้ชายที่ก้าวร้าวเช่นนี้น่ะ!

“ในโลกนี้ มีคนมากมายที่กล่าวต่อว่าเปิ่นหวังเผด็จการ เจ้าไม่ได้เป็นคนแรกหรือไม่ใช่คนสุดท้าย! เจ้าบอกว่าเรื่องที่เน้นในการขึ้นเตียงเป็นการยินยอมสมัครใจของสองฝ่าย ถ้างั้นเปิ่นหวังจะดูเจ้ายินยอมหรือไม่”

หลังจากที่เซียวชี่จือได้กล่าวประโยคนี้จบลง เขาไม่ได้ให้โอกาสหลินหมื้นชิงที่จะพูดใด ๆ มือหนึ่งเขาจับคุมมือทั้งคู่ของนางไว้ อีกมือข้างหนึ่งได้สอดเข้าไปในเอวของนางแล้ว ปลดสายรัดเอวของนางออก

“เซียวชี่จือ เจ้าหน้าด้าน!”

เห็นตัวเองกำลังจะเสียความบริสุทธิ์แล้ว หลินหมื้นชิงอดไม่ไหวเปิดปากเริ่มด่าทอเป็นการใหญ่ขึ้นมา

“หลินหมื้นชิง ปากของเจ้านี่ ยังช่างน่ารำคาญจริง ๆ !”

ไม่เคยมีใครใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับเขา โดยเฉพาะผู้หญิง สีหน้าของเซียวชี่จือเย็นยะเยือกแข็งทันที ในแววตามองไปที่หลินหมื้นชิงเพลิงโกรธลุกโชน

ผู้หญิงคนนี้ขวัญกล้ามากเกินไปแล้วจริง ๆ กลับกล้าด่าเขาหน้าด้าน ไม่เคยมีใครในโลกนี้กล้าพูดแบบนี้กับเขาน่ะ

“เซียวชี่จือ เจ้า...”

ตอนนี้หลินหมื้นชิงก็ไม่สนใจว่าเขาจะโกรธหรือไม่แล้วอย่างสิ้นเชิง นางเปิดปากคิดด่าชุดใหญ่ต่อไป แต่ริมฝีปากของนางกลับถูกปิดไว้แล้วในวินาทีถัดไป

อุณหภูมิอันอบอุ่นที่ส่งมาบนริมฝีปาก ใจของหลินหมื้นชิงอดไม่ได้สั่นสะท้านแล้ว นางเบิ่งตาโพลนตะลึงจังงังแล้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาสมบูรณ์แบบของเซียวชี่จือนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม ประกายตาของนางส่องแสงระยิบระยับ หัวใจเต้นเร็วขึ้นอย่างมิอาจควบคุมได้

ตลอดที่ผ่านมาเซียวชี่จือก็เป็นคนที่เผด็จการคนหนึ่ง จูบของเขาเหมือนความเป็นคนของเขาเช่นนั้น หลังจากสัมผัสริมฝีปากของหลินหมื้นชิง เขาก็อดไม่ได้ที่แย่งชิงลมหายใจของนางอย่างบ้าคลั่ง

หลินหมื้นชิงถูกบังคับให้ต้องทนรับจูบของเขาอย่างบุ่มบ่าม สักครู่ถึงกับลืมความต่อต้านไปแล้ว ในสมองใหญ่ของนางว่างเปล่าทั้งผืน ไม่สามารถตอบสนองต่อสิ่งที่นางต้องการจะทำอะไรอย่างสมบูรณ์

แรงในการดิ้นรนของนางยิ่งมายิ่งน้อย หลังจากนั้นแล้วนางก็ค่อย ๆ หลับตาลง และในเวลานี้เสื้อผ้าบนร่างของนางก็ถูกเซียวชี่จือถอดทิ้งไปอย่างรวดเร็วแล้ว เพียงเหลือผ้าปิดหน้าอกสีแดงผืนหนึ่งห่อร่างนูนเว้าอันมีรูปทรงของนางไว้

สัมผัสผิวที่ละเอียดอ่อนของนาง เซียวชี่จือเพียงรู้สึกว่าไฟราคะภายในร่างได้โหมลุกขึ้นมากระแสหนึ่ง ไหลพุ่งอย่างบ้าคลั่งในร่างกายของเขา ความรู้สึกชนิดนี้ทำให้เขายากที่จะระงับไว้ได้ เขาถึงกับคิดจะปลดปล่อยตัวเองทันที

หลังจากหลินหมื้นชิงรู้สึกถึงความเย็นที่แผ่มาจากร่างกาย นางลืมตาขึ้นมาอย่างรุนแรง พลันได้สติกลับมา ไม่รู้เมื่อไร เสื้อผ้าบนร่างกลับถูกเซียวชี่จือถอดไปหมดแล้ว

ได้เห็นร่างส่วนใหญ่ของตนเปลือยต่อหน้าเขา ในใจหลินหมื้นชิงรู้สึกสับสนทันที รีบดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างของตน

“ทำไม ตอนนี้จึงรู้จักปกปิด? เมื่อครู่เปิ่นหวังได้เห็นจากบนลงล่าง ล้วนเห็นครบแล้ว ตอนนี้เจ้ากำลังปกปิด สายไปแล้วไหม?”

ไม่มีบุญตาแล้ว ในใจเซียวชี่จือผิดหวังเล็กน้อย แต่เมื่อในขณะที่ได้เห็นใบหน้าแดงทั่วเขินอายนั้นของหลินหมื้นชิง เขายังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะพลางล้อเล่นพลาง

ได้เห็นผู้หญิงคนนี้มาหลายครั้งขนาดนี้ แต่น้อยครั้งที่ได้เห็นท่าทีนางอายมากขนาดนี้ ถ้าผู้หญิงคนนี้อ่อนโยนนิดหนึ่ง อารมณ์อย่าเดือดดาลขนาดนี้ บางทีเขาอาจจะชอบผู้หญิงคนนี้มากขึ้นอีกนิด“เจ้า! หน้าด้าน!”วาจาเซียวชี่จือ ยิ่งปิดกั้นจนหลินหมื้นชิงไม่สามารถพูดออกมาได้สักประโยคเดียว ได้แต่ถลึงจ้องเขาด้วยความโกรธ “ไร้ยางอาย? นี่ก็ไร้ยางอายแล้ว? ตอนนี้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้าแล้ว ข้าดูร่างกายผู้หญิงของข้าเรียกว่าไร้ยางอาย?”คิ้วกระบี่ของเซียวชี่จือเลิกขึ้นเล็กน้อย มองดูลักษณะโกรธอายของหลินหมื้นชิงตอนนี้ เพลิงโกรธในใจพลันก็หายไป เห็นผู้หญิงคนนี้เขินอายจนพูดไม่ออก ยังดูน่ารัก ถ้ายามปกติกระโดดโลดเต้นน้อยกว่านี้สักนิด ผู้หญิงคนนี้ดูไปแล้วยังดีมาก

copy right hot novel pub