ตอนที่ 96 หันชิงเหมือนเจ้ามาก

“เจ้าออกไปนานเช่นนี้ ข้าคิดถึงเจ้าแล้ว เลยมาดูว่าเจ้ากลับมาหรือยัง วันนี้เจ้าไปไหนหรือ?”

เซียวชี่จือมองหลินหมื้นชิงด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เขาถามเธอเบาๆ ฟังเสียงไม่ออกว่าดีใจหรือโมโห

ที่เขาถามคำถามนี้ ก็เพราะว่าอยากรู้ หลินหมื้นชิงจะพูดความจริงกับเขาไหม

คำถามของเขาทำให้หลินหมื้นชิงอึ้งเล็กน้อย ในใจรู้สึกผิด เธอจะพูดว่าเมื่อครู่ก็อยู่กับเขาตลอดก็ไม่ได้ ถ้าเกิดเซียวชี่จือรู้ว่าเขาปลอมตัวเป็นผู้ชาย แล้วออกไปทำเรื่องพวกนั้น ไม่โกรธถึงจะแปลก

“ข้าก็ออกไปเดินเที่ยวเรื่อยเปื่อย ไม่ได้ไปไหนเลย ทำไมท่านอ๋องถามเช่นนี้ล่ะ?”

ใบหน้าของหลินหมื้นชิงยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ พอตอบคำถามของเซียวชี่จือ เห็นได้ชัดว่ารู้สึกผิด

เธอกำลังโกหก อีกทั้งยังอยู่ต่อหน้าเซียวชี่จือด้วย เลยทำได้แค่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ใช่หรือ เมื่อครู่ข้าออกไป แต่กลับไม่เจอเจ้าข้างนอก ยังคิดว่าเจ้าไปที่อื่นเสียอีก”

เซียวชี่จือสบตาหลินหมื้นชิง แล้วถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ท่านอ๋องก็ออกไปหรือ แล้วท่านอ๋องไปไหน?”

หลินหมื้นชิงมองเซียวชี่จือ ถามเขาด้วยความลองใจ เธออยากรู้ว่าเซียวชี่จือจะพูดความจริงกับเธอหรือไม่ และอยากรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับหันชิง

“ไปดื่มสุราที่โรงสุรากับเฟิงและคนที่ชื่อหันชิง”

เซียวชี่จือมองหลินหมื้นชิง แล้วตอบด้วยความเฉยเมย

“ที่แท้ท่านอ๋องก็ออกไปดื่มกับสหายนี่เอง”

เซียวชี่จือพูดอย่างสงบ หลินหมื้นชิงเลยโล่งอก ดูท่าแล้ว เขาไม่ได้สงสัยว่าหันชิงก็คือเธอ

“พอพูดถึงหันชิงแล้ว ข้ารู้สึกแปลกใจนัก รู้สึกเขาน่าสนใจ”

ความคิดของหลินหมื้นชิง จะปิดบังเซียวชี่จือได้อย่างไร เขาตั้งใจทำสีหน้าเหมือนสนใจ แล้วหันไปมองหลินหมื้นชิง

“ทำไมหรือ? มีอะไรแปลกหรือ?”

หลินหมื้นชิงตกใจ เธอหันไปมองเซียวชี่จือ แล้วในใจรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมา

คงไม่ใช่เพราะว่าเซียวชี่จือรู้ว่าเธอก็คือหันชิงใช่ไหม?

หากเขารู้ ตนเองต้องแย่แน่ๆ ไม่แน่เขาอาจจะสงสัยว่าตนเองจะทำเรื่องไม่ดีต่อเขา

คิดอยู่ หลินหมื้นชิงก็กระวนกระวายในใจขึ้นมา สายตาที่มองไปทางเซียวชี่จือก็มีความรนไปด้วย

“ข้ารู้สึกว่าหันชิงนิสัยเหมือนเจ้ามาก การกระทำบางอย่าง บางทีข้าคิดว่าพวกเจ้าเป็นคนคนเดียวกันเสียอีก โดยเฉพาะตอนที่ถกเถียงกับข้า”

เซียวชี่จือขมวดคิ้วเบาๆ ทำสีหน้าราวกับว่าสงสัย สายตาที่มองไปทางหลินหมื้นชิงก็แฝงไปด้วยความสงสัย

เขาพูดเช่นนี้ ทำให้หลินหมื้นชิงรู้สึกกลัวและกระวนกระวายในใจมากขึ้น หรือว่าเซียวชี่จือเริ่มสงสัยแล้วจริงๆว่าเธอก็คือหันชิง

“ท่านอ๋องพูดเล่นอะไรกัน คนที่ชื่อหันชิงที่เจ้าพูดถึงนั้น ข้าไม่รู้จักด้วยซ้ำ จะเป็นคนเดียวกันได้อย่างไร โลกนี้กว้างใหญ่ไพศาล ต้องย่อมมีคนที่คล้ายคลึงกันบ้าง แล้วหันชิงที่ท่านอ๋องพูดถึงนั้น ฟังชื่อแล้วคงจะเป็นผู้ชายสินะ หรือว่าท่านอ๋องรู้สึกว่าข้าเหมือนผู้ชายหรือ?”

หลังจากที่เซียวชี่จือพูดจบ หลินหมื้นชิงก็กระวนกระวายในใจขึ้นมาทันที เธอมองหน้าของเซียวชี่จือ แล้วรีบอธิบาย

สิ่งที่เซียวชี่จือพูดนั้น ทำให้เธอรู้สึกกลัวในใจ ผู้ชายคนนี้เริ่มสงสัยเธอแล้ว

“ข้าก็แค่รู้สึกว่าเหมือนเฉยๆ ทำไมชายาถึงตื่นตัวเช่นนี้ หรือว่าหันชิงมีความสัมพันธ์อะไรกับเจ้าจริงๆหรือ?”

สีหน้าที่รู้สึกผิดของหลินหมื้นชิง เซียวชี่จือเห็นทุกอย่าง การปฏิเสธของเธอ ทำให้ใจของเขาตกลึกลงไป สายตาที่มองไปทางเธอเลยเฉยเมยไปมาก

“ข้าตื่นตัวอะไร ข้าแค่ไม่อยากให้ท่านอ๋องเข้าใจผิด ข้ายังไม่รู้จักคนที่ชื่อหันชิงเลย ข้าจะไปมความสัมพันธ์กับเขาได้อย่างไร” สูดอากาศเข้าลึก หลินหมื้นชิงพยายามทำให้สีหน้าตนเองดูปกติ เธอบนพึมพำเบาๆ “ข้ายังมีธุระต้องทำ ไปก่อนละ”เซียวชี่จือทำหน้าบึ้ง พูดประโยคนี้จบ ก็หันหลังแล้วเดินออกไปก้าวใหญ่เลย เห็นเขาเดินไปอย่างง่ายดาย หลินหมื้นชิงก็รู้สึกแปลกๆ มารอเธอที่นี่ เพื่อมาคุยแค่นี้หรือ? นี่ไม่เหมือนนิสัยของเซียวชี่จือเลย พึ่งตกใจกับคำพูดของเซียวชี่จือจนเหงื่อออก จนถึงตอนนี้หลินหมื้นชิงก็ยังไม่สามารถทำตัวปกติได้

copy right hot novel pub