ชวนหลันก็ไม่ได้สงบอย่างเขาแล้ว ตั้งแต่เห็นจี้อี้ยืนอยู่บนกระดานเรือยื่นมือออกไปดึงคังเสว่มี่ ดวงตาของนางก็สว่างคล้ายกับดวงอาทิตย์ขึ้นมาทันที

จี้ซื่อจื่อจะดึงคุณหนู จี้ซื่อจื่อจะดึงคุณหนู ในสมองมีแต่คำพูดนี้ผุดขึ้นมาไม่หยุด นางกัดกำปั้นเล็กๆของตัวเองไว้เพื่อที่จะไม่กรีดร้อง ออกมาทำลายบรรยากาศแบบนี้

คุณหนูเก่งมากเลย! คุณหนูเก่งมากเลย!

ไม่ว่าจะมองยังไง คุณหนูของนางกับจี้ซื่อจื่อเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากที่สุด ทะเลาะกันก็เพื่อจะเพิ่มความสัมพันธ์ให้เข้ากันมากกว่าเดิมมั้ง แต่เวลาคนนอกมองแล้วทั้งคู่ช่างเข้ากันได้ดีจริงๆ

"คาดไม่ถึงว่าจี้ซื่อจื่อก็อยู่ที่นี่ด้วย ช่างบังเอิญมากนัก! ” เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นมา ทำลายบรรยากาศที่ดีดีของชวนหลันลงไป

ทันทีที่ได้ยินเสียงคังเสว่มี่ก็ขมวดคิ้วมุ่น หันไปมองตามเสียง เมื่อหันไปมองก็เห็นไป๋หลี่รุ่ยยืนอยู่บนฝั่งที่ไม่ไกลมากนัก

"ที่นี่คือทะเลสาบชิงเยว่ เจ้านั่นมาได้อย่างไรกันในที่แบบนี้

หรือสถานที่ท่องเที่ยวนี้มีไว้สำหรับคนในวังหลวงเท่านั้น? "

ทันทีที่มองเห็นไป๋หลี่รุ่นคังเสว่มี่ก็ขมวดคิ้วมุ่นออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ เสียงของนางที่บ่นพึมพำนั้นเบามากมีแต่จี้อี้เท่านั้นที่ได้ยิน

หลังจากที่ได้ยินนางพูดเช่นนั้นจี้อี้ก็เงยหน้าขึ้นมา มองไปยังทิศทางที่ไป๋หลี่รุ่ยมาพร้อมกับหัวเราะเสียงเบา

“ ที่พักของข้าอยู่แถวนี้ สภาพอากาศอบอุ่น มาเดินเล่นที่ทะเลสาบบังเอิญเจอคุณชายหกกับคุณหนูคังอยู่ที่นี่ด้วย คาดไม่ถึงว่าองค์รัชทายาทที่ยุ่งมากนักจะมาเดินเล่นที่ ทะเลสาบชิงเยว่นี้ด้วย ” จี้อี้กล่าวออกไปด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อย

หนูปี้ขอถวายบังคมเพค่ะ/เฉ่าหมินขอถวายบังคมพะย่ะค่ะ ” ชวนหลันและฉวี่ซางน้อมคำนับไป๋หลี่รุ่ย

" ลุกขึ้นเถอะ " ไป๋หลี่รุ่ยโบกมือ สายตามองคังเสว่มีที่ยืนอยู่กับจี้อี้ ใบหน้าเข้มขรึมมีรอยยิ้มผุดขึ้นมา

“ ข้าก็ไม่ได้มาบ่อยๆหรอก เสว่มี่เป็นชายาเอกในอนาคตของข้า ก็ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนนางบ่อยๆเพื่อให้ความสัมพันธ์มีมากขึ้น

วันนี้ตั้งใจมาตำหนักอ๋องคังมาหาเสว่มี่โดยเฉพาะ แต่อ๋องคังบอกข้าว่าเสว่มี่และองค์ชายหกมาเดินเล่น ที่ทะเลสาบชิงเยี่ย ข้าเลยตามมา ”

จี้อี้พยักหน้าเบาๆ สายตามองหญิงสาวที่ตามอยู่ข้างๆไป๋หลี่รุ่ย

“ องค์รัชทายาททรงเชิญคุณหนูคังเดินเล่น แล้วยังเชิญคุณหนูเหยามาเป็นเพื่อนด้วยหรือ? ช่างอารมณ์ดีจริง "

คังเสว่มี่ชำเลืองมองหญิงสาวนางนั้นด้วยสายตาเรียบๆ อีกฝ่ายสวมด้วยชุดยาวสีเหลือง ตรงชายเสื้อข้อมือคือดอกไม้ที่ปักด้วยด้ายเงิน

หญิงสาวแต่งหน้าอย่างประณีต รูปหน้าสวย แต่จมูกแบนเล็กน้อยทำให้ใบหน้าของนางดูแบนราบไปนิดหน่อย

นางสวมต่างหูยาวที่ทำจากไข่มุก ข้อมือสองข้างสวมกำไลข้อมือทอง ดูจากการแต่งกายแล้ว คงจะเป็นลูกคุณหนูของอำมาตย์ในเมืองหลวง

แต่ไม่รู้ว่าทำไมทันทีที่อีกฝ่ายมองเห็นนาง ในสายตาของนางก็มีความท้าทาย ดูถูกเหยียดหยาม ท่าทางแบบนั้นคล้ายกับเป็นศัตรูกันมาก่อน

มองนางตามติดอยู่ข้างกายไป่หลี่รุ่ย ในดวงตามีความระมัดระวังและความหวังน้อยๆ เป็นหญิงสาวอีกนางที่อยากแต่งเข้าไปอยู่ในตำหนักขององค์รัชทายาทสินะ

คังเสว่มี่ยกยิ้มน้อยๆ

เพราะเหตุใดไป๋หลี่รุ่ยมาหานางแล้วต้องพาหญิงสาวนางนี้มาด้วย? โชว์เสน่ห์ของตัวเอง เพื่อให้เห็นว่าตัวเองมีค่า?

เมื่อครู่ที่ไป๋หลี่รุ่ยมาถึงหน้าประตูตำหนักคัง ฟังจากอาชีมาว่าคังเสว่มี่และไป๋หลี่เหลียนไปเดินเล่นที่ ทะเลสาบชิงเยี่ย ในใจเกิดความไม่พอใจ แต่ก็รับสั่งให้รถม้ามาที่ทะเลสาบชิงเยี่ย

ระหว่างทางบังเอิญเจอกับรถม้าของเหยาเมิ่งฉิงเลยมาด้วยกัน

มองสีหน้าของคังเสว่มี่แล้วคล้ายกับว่าไม่ค่อยพอใจที่เขาและเหยาเมิ่งฉิงมาด้วยกัน ในใจของเขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ดูคังเสว่มี่ในวันนี้สวมด้วยชุดสีขาวราวกับหิมะ ผมสีดำเกล้าขึ้นแล้วหนีบด้วยที่หนีบผมยาวสวย ในความงดงามมีความเป็นผู้ใหญ่ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่ดูเอ๋อๆซื่อๆ

ในดวงตามีความภูมิใจ คิ้วสีดำคลายออกม่านตาสีน้ำตาลเข้มมีความพอใจ เผยออกมา

“ เสว่มี่วันนี้ข้ามีเวลาเลยอยากมาตำหนักคังเพื่อมาเยี่ยมเจ้า มาดูว่าบาดแผลบนหน้าผากของเจ้าว่าเป็นเช่นไรแล้ว ใครจะรู้ว่าเจ้าไม่อยู่ในตำหนัก ข้าเลยมาตามหาเจ้าที่นี่ ข้ากับคุณหนูเหยาเจอกันระหว่างทางเลยมาด้วยกัน ”

เมื่อเหยาเมิ่งฉิงได้ยิน ในดวงตาจองนางมีความแปลกใจมากมาย คำพูดขององค์รัชทายาทเมื่อครู่นี้คือกำลังอธิบายให้คังเสว่มี่ฟังหรือ?

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่องค์รัชทายาทต้องเปลืองน้ำลาย ด้วยเรื่องเล็กน้อยนี้เพื่ออธิบายให้ผู้อื่นฟัง!

คังเสว่มี่ชำเหลืองมองไป๋หลี่รุ่ยไม่สนใจคำอธิบายของเขาพร้อมกล่าวด้วยสีหน้าราบเรียบว่า

“ บาดแผลของข้าหายดีแล้ว องค์รัชทายาทไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเพคะ ตอนนี้ก็เยี่ยมข้าแล้วท่านกลับไปได้แล้วเพคะ"

หากเป็นห่วงอาการบาดแผลของนาง ต้องรอถึงเจ็ดแปดวันเลยหรือไง? หึ

สีหน้าของนางมีความเย็นชาและเฉยเมยอย่างชัดเจน สายตาของไป๋หลี่รุ่ยขรึมลงเขาเอาใจนางด้วยนามขององค์รัชทายาท นางไม่แม้แต่จะซาบซึ้งใจแม้แต่มองก็ไม่มองเขาความหน้าเสียของไป๋หลี่รุ่ย เหยาเมิ่งฉิงมองอยู่ในสายตา องค์รัชทายาทที่สูงส่งถูกหญิงสาวซื่อๆเอ๋อๆผู้หนึ่งไม่สนใจเลย ชำเลืองสายตามองคังเสว่มี่พร้อมกับเอ่ยอย่างดูถูกว่า“ คุณหนูคัง ข้าก็ไม่รู้ว่าเจ้าบาดเจ็บหนักแค่ไหน เมื่อครู่นี้เห็นเจ้ากับจี้ซื่อจื่อคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน จากที่ไกลๆ คาดว่าอาการบาดเจ็บของเจ้าคงหายดีแล้ว ในเมื่ออาการบาดเจ็บหายดีแล้ว องค์รัชทายาททรงห่วงใยเจ้า นั่นก็เป็นเกียรติของเจ้า เจ้าไม่ซาบซึ้งไม่ให้ความเคารพก็ช่างเถอะ แล้วยังแสดงสีหน้าหยิ่งยโสออกมาอีก ตามฐานะของเจ้าแล้วน่ากลัวว่าไม่เหมาะสม "นางเห็นรถม้าขององค์รัชทายาทระหว่างทางเลยสั่ง คนใช้ให้รีบตามไปรู้มาว่ารัชทายาทจะมาทะเลสาบชิงเยี่ยเลยเสแสร้งจะมาด้วยก็เพื่อจะดูว่าคุณหนูคังที่ดังไปทั่วเมืองนี้หน้าตาเป็นเช่นไรเมื่อก่อนนางเคยเห็นคังเสว่มี่มาครั้งหนึ่ง ดูเอ๋อๆตอบสนองช้าเงอะงะสวมใส่เสื้อผ้าด้วยชุดหนักอึ้ง มากมายเหมือนกับต้นไม้แคระแก่ๆต้นหนึ่ง ไม่มีภัยคุกคามต่อนางสักนิด

copy right hot novel pub