ไป๋หลี่เหลี่ยนหันมา มองเห็นกู้เมิ่งเสวียน ดวงตาลูกพีชหรี่ลงจนกลายเป็นจันทร์เสี้ยว เดินมาพร้อมกับพัดพัดจีน

"คุณหนูกู้ไม่ต้องเกรงใจ ข้าได้ยินจากพี่ชายของเจ้าว่า เจ้าทนความร้อนไม่ไหว ออกไปพักผ่อนที่นอกชานเมือง เพราะเหตุใดถึงกลับมาเร็วนัก? ”

กู้เมิ่งเสวียนยังคงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า “ ในตำหนักมีธุระ ดังนั้นเลยกลับมาเมืองหลวงก่อนเพคะ"

ไป๋หลี่เหลี่ยมตอบรับ แล้วมองใบหน้าของกู้เมิ่งเสวียนอย่างเป็นห่วง น้าเสียงอ่อนโยน

"ตอนนี้ยังมีอีกเดือนหนึ่งก็จะถึงฤดูใบไม้ร่วงแล้ว คุณหนูกู้มาถึงเมืองหลวงต้องดูแลตัวเองดีๆ อย่าไม่สบายล่ะ"

คังเสว่มี่ที่สำรวจเสื้อผ้าอยู่เผยออกมาจากกระจกแล้วแอบกลอกตาขาว

ไป๋หลี่เหลียน เจ้าอย่าทำให้เด่นอย่างนี้สิ เหยาเมิ่งฉิงยังอยู่อยู่เลย เจ้าเห็นนางอำพรางตัวได้หรือ

เวลานี้เห็นคุณหนูกู้ที่งดงามเจ้าก็ไปถามไถ่อย่างเป็นห่วงก็ว่าที่ทุกคนถึงได้บอกว่าเจ้าหลายใจ ไม่ผิดจริงๆ

“ ขอบคุณองค์ชายหกที่ทรงเป็นห่วงเพคะ” กู้เมิ่งเสวียนนิ่งไปมีความลังเลเผยออกมาจากดวงตา ผ่านไปชั่วขณะก็หันไปเอ่ยกับไป๋หลี่เหลียน

เมื่อครู่นี้ข้าเห็นรถม้าของจี้ซื่อจื่ออยู่นอกร้านหวินเสี่ยงเก๋อ เข้ามาในร้านหวินเสี่ยงเก๋อ เพราะเหตุใดจึงไม่เห็นจี้ซื่อจื่อที่นี่เพคะ ”

ไป๋หลี่เหลียนเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากแดงฉีกยิ้มเอ่ยว่า “ จี้อี้อยู่ในรถม้า ไม่ได้ลงมาด้วย ”

เอ่ยอย่างนี้แล้ว สีหน้าของกู่เมิ่งเสวียนยิ่งสงสัยมากขึ้น "วันนี้เพราะเหตุใดจี้ซื่อจื่อถึงมาร้านหวินเสี่ยงเก๋อล่ะ คิ้วสวยขมวดมุ่น เพคะ? ”

ทันทีที่หญิงงดงามขมวดคิ้วแต่ก็เป็นภาพที่สวยงาม ไป๋หลี่เหลียนยิ้ม ดวงตาลูกพีชยิ่งน่ามอง "เขามาซื้อเสื้อผ้าเป็นเพื่อน ”

กู้เมิ่งเสวียนมองรถม้าที่อยู่ข้างนอก ใบหน้านวลแดงเรื่ออย่างเด็กสาวที่มีความรัก แขนกลับถูกเหยาเมิ่งฉิงที่อยู่ข้างๆจับไว้แล้วเดินเข้าไป

“ พี่เสวียน พี่รีบมาเร็ว เฒ่าแก่หงไม่บอกว่าเสื้อชุดนั้นยังอยู่หรือไม่ พี่มาถามนางเอง! "

กู้เมิ่งเสวียนนึกขึ้นมาได้ว่านางชอบการออกแบบชุด ของเจ้าของร้านที่มีเอกลักษณ์ในทุกฤดูนี้ ครั้งนี้เป็นดอกกล้วยไม้

จี้ซื่อจื่อชอบดอกกล้วยไม้มาก หากนางได้สวมชุดที่มีดอกกล้วยไม้อยู่ข้างในเขาต้องรู้สึกดีมากแน่ๆ

เงยหน้าขึ้นมองเฒ่าแก่หง เอ่ยเสียงเรียบว่า “ เฒ่าแก่ ชุดฤดูร้อนของพวกเจ้าทําเสร็จหรือยัง? "

เฒ่าแก่หงเห็นนางถาม ในใจรู้ว่าคุณหนูกู้ผู้นี้นางมีนิสัยหยิ่งผยอง นางจะมีมารยาทกับอำมาตย์และผู้ที่ฐานะเท่าเทียมกับนางเท่านั้น

แต่สําหรับพวกนางที่เป็นคนธรรมดา ดูแล้วนางจะสนิทสนมกับพวกนางมากกว่าพวกคุณหนูเหยา แต่ก็ดูถูกพวกนางจากข้างในเหมือนกัน

แต่นางก็ไม่สามารถทำให้ลูกรักของอำมาตย์ของแคว้นฉีเทียนไม่พอใจได้ นางรีบยิ้มแล้วเอ่ยว่า “ ทําเสร็จแล้ว แต่..... "

“ แต่อะไร? ” เหยาเมิ่งฉิงอยากจะดูชุดนั้นมาก นางพูดตัดบท

"แต่คุณหนูคังที่มากับจี้ซื่อจื่อได้บอกแล้วว่าจะเอากระโปรงชุดนี้ " เฒ่าแก่หงเอ่ยพร้อมกับหลีกทาง

เวลานี้

กู้เมิ่งเสวียนและเหยาเมิ่งฉิงเพิ่งเห็นคังเสว่มี่ที่ถูกร่างอ้วนๆของเฒ่าแก่หงบังอยู่ตลอด

ตอนที่อยู่บนรถม้า กู้เมิ่งเสวียนได้ยินจากเหยาเมิ่งฉิงว่าคุณหนูคังจากเอ๋อๆ ไม่ชอบพูดกลายเป็นคนพูดเก่ง และการกระทำแปลกๆที่จื้อี้มีต่อนาง

เวลานี้เฒ่าแก่หงพูดถึงคุณหนูคัง สายตานางก็หันไปมองบนร่างของหญิงสาวที่อยู่ด้าน หลังของเฒ่าแก่หงในทันที

หญิงสาวสวมชุดกระโปรงสีฟ้าใส ผิวขาวเนียนนวล แก้มขาวเหมือนหิมะแต่แดงระเรื่ออ่อนๆ ดวงตาใสคล้ายนํ้าบนเขาเทียนซาน คล้ายมองดวงจันทร์ที่สะท้อนอยู่บนน้ำ มีเมฆปกคลุมไม่ชัดเจน

บนผิวขาวนี้ดูสวยงามยิ่งนัก ดูคล้ายฝนในภูเขา น้ำค้างที่อุ้มดอกไม้ไว้งดงามแผ่วเบาคล้ายเทพธิดา

เห็นได้ชัดว่า

อีกสองปีข้างหน้าหน้าตาของนางจะสวยขึ้นและมีเสน่ห์ขึ้น หญิงสาวตรงหน้าเหมือนดอกตูมที่เบ่งบานเบ่งบาน สวยงามอย่างไม่มีผู้ใดเทียบได้ในโลกใบนี้

คังเสวมี่เองก็มองผ่านกระจก ครั้งแรกที่เจอ แม้นางกับกู้เมิ่งเสวียนจะไม่รู้จักกัน แต่นางก็ยิ้มให้กู้เมิ่งเสวียนอย่างมีมารยาท

กู้เมิ่งเสวียนฟังจากไป๋หลี่เหลียน นึกว่าจี้ซื่อจื่อมากับเขา ไม่ได้คิดมาก แต่เวลานี้ จี้ซื่อจื่อมาเป็นเพื่อนคังเสว่มีนี่เอง!

กู้เมิ่งเสวียนละสายตาจากคังเสว่มี่แต่ก็พยักหน้าให้คังเสว่มี่ สีหน้าราบเรียบคล้ายไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่รู้ได้ไม่ยากว่านางซ่อนความไม่พอใจไว้ข้างใน

นางหันกลับไปยิ้มให้เฒ่าแก่งหงด้วยรอยยิ้มที่เกือบจะมองไม่เห็น เอ่ยเสียงเรียบว่า

“ เฒ่าแก่หง กระโปรงชุดนี้ ข้าบอกเจ้าแล้วนี่ว่าให้เก็บไว้ให้ข้า? "

กู้เมิ่งเสวียนเป็นลูกค้าประจำของร้านหวินเสี่ยงเก๋อ มองออกทันทีว่าชุดกระโปรงบนร่างของคังเสว่มี่งดงาม น่าหลงไหล บนนั้นมีกล้วยไม้ปักด้วยด้ายเงิน คล้ายสามารถขยับตามลมได้เหมือนมีชีวิต คือกระโปรงที่มีเพียงชุดเดียวเท่านั้น

นางยังนึกอยู่ ไป๋หลี่เหลียนก็เอ่ยออกมาก่อน “ เฒ่าแก่หง เจ้านี่ไม่ดีเลยนะ หากกระโปรงนี้ถูกคุณหนูกู้จองไว้แล้ว เพราะเหตุใดยังให้คุณหนูคังลองสวมดูล่ะ ค้าขายไม่สามารถเห็นแก่กำไรตรงหน้านี้เท่านั้นนะ! ”

เขาพูดอย่างนี้ทำให้เฒ่าแก่หงเหงื่อออกเต็มหน้า ใบหน้าอ้วนๆก็ขาวซีดเล็กน้อย พูดด้วยสีหน้าลำบากใจว่า

“ องค์ชายหก เรื่องนี้พูดอย่างนี้ไม่ได้นะเพคะ หลายปีมานี้ที่เปิดร้านหวินเสี่ยงเก๋อมา เชื่อเสียงไม่ใช่เพราะทำการค้าขายจากกำไรตรงหน้านี้เด็ดขาด ” นางพูดจบก็หันไปพูดกับกู้เมิ่งเสวียน

"คุณหนูกู้ ตามกฏระเบียบของร้านหวินเสี่ยงเก๋อ ชุดทุกฤดูนี้คือ วันไหนที่เอาออกมาวางก็ขายวันนั้นเลย ไม่เคยรับจองไว้ ท่านคงรู้ดีนะเจ้าคะ ”

กู้เมิ่งเสวียนขมวดคิ้วน้อยๆเผยสีหน้าไม่พอใจออกมา เหยาเมิ่งฉิงเห็นแล้วก็ก้าวออกมาพูดกับเฒ่าแก่หงอย่าง ไม่เกรงใจว่า

“ เฒ่าแก่หง ก่อนหน้าที่คุณหนูกู้มาถามหาชุด นางบอกให้เจ้าเก็บชุดไว้ให้นาง ข้าจำได้ว่าเจ้าไม่ได้ปฏิเสธ ทำไม วันนี้เจ้าจะไม่ยอมรับแล้วหรือ! "

นางมีปัญหากับคังเสว่มี่ที่ทะเลสาป เดิมทีก็ไม่ชอบคังเสว่มี่อยู่แล้ว

แล้วเห็นคังเสว่มี่สวมชุดกระโปรงที่นางคิดถึงก็เถียงอยู่ ข้างๆกู้เมิ่งเสวียน

เฒ่าแก่หงจำได้อยู่แล้วว่าคุณหนูกู้เคยมาถาม แต่วันนั้นนางมัวแต่ต้อนรับลูกค้าไม่ได้พูดปฏิเสธ ผู้ใดจะรู้ว่าจะถูกผู้อื่นเอามาพูด มองกู้เมิ่งเสวียนที่หยิ่งผยอง แอบพูดว่า ทำให้คุณหนูของตำหนักเฉิงเสี้ยงโมโหไม่ได้

แต่คุณหนูคังจากตำหนักอ๋องคังก็ทำให้โมโหไม่ได้!

ได้แต่เช็ดเหงื่อบนหน้าผากแล้วฉีกยิ้มออกมา “ คุณหนูกู้แม้วันนั้นข้าไม่ได้กล่าวปฏิเสธ แต่ระเบียบของที่นี่ตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้ ท่านก็รู้ ”

เหยาเมิ่งฉิงกลอกตา พูดเสียงดัง “ อะไรกฏระเบียบไม่กฎระเบียบ ทำค้าขาย อย่างแรกต้องซื่อสัตย์ ในเมื่อคุณหนูกู้บอกให้เจ้าเก็บไว้ให้ เจ้าไม่ได้ปฏิเสธ ก็คือตอบตกลงแล้ว"

วันนี้เจ้าขายให้ผู้อื่น ตอนนี้นางยังไม่ได้สวมจากไป รีบเอากลับมาให้คุณหนูกู้เลยนะ! "เดิมทีคังเสว่มี่นึกว่าเฒ่าแก่หงจำผิดไปนางเองก็ไม่ถึงกับต้องเอากระโปรงชุดนี้ให้ได้ หากเป็นเช่นนี้ ถอดลงมาให้เฒ่าแก่หงก็ได้แต่ฟังการคุยกันของทั้งสอง กระโปรงชุดนี้เพิ่งจะเอาออกมาขายวันนี้ ก่อนหน้านี้กู้เมิ่งเสวียนแค่ถามเฉยๆเหยาเมิ่งฉิงคนนี้กล้าพูดกล้าตะโกนอยู่ที่นี่เพราะมีกู้เมิ่งเสวียนอยู่ด้านหลังเดิมทีคังเสว่มี่ไม่เอาก็ได้ แต่ตอนนี้นางไม่อยากให้กู้เมิ่งเสวียนแล้วนางหันกลับมา บนใบหน้างดงามมีรอยยิ้มนุ่มนวล พูดกับเฒ่าแก่หงเสียงใส“ เฒ่าแก่หง กระโปรงชุดนี้ ข้ารู้สึกว่าไม่เลว เจ้าห่อให้ข้าด้วย "เฒ่าแก่หงตอบรับเสียงเบา แล้วเหลือบมองกู้เมิ่งเสวียนกลัวว่าจะทำให้นางไม่พอใจเหยาเมิ่งฉิงก้าวมาข้างหน้าสองก้าว ยืนอยู่ตรงหน้าคังเสว่มี่“ เจ้าอย่าทําเกินไปนะ เจ้าดูถูกข้าที่ทะเลสาปชิงเยว่ก็ช่างเถอะ แม้แต่กระโปรงที่พี่เสวียนชอบ เจ้ายังจะแย่งไปเจ้ารู้หรือไม่ชุดนี้พี่เมิ่งเสวียนจองแล้ว......"

copy right hot novel pub