จี้อี้พยักหน้ายิ้มบางๆไม่กล่าวอะไร

ไป๋หลี่เหลียนเดินมาด้วยการพัดพัดจีนด้วย ได้ยินกู้เมิ่งเสวียนและจี้อี้คุยกัน ดวงตาลูกพีชไร้ความรู้สึก เอ่ยออกมาอย่างร่าเริงว่า

"พี่รอง จี้อี้ พวกเจ้าจะเลือกได้หรือยัง ฒ่าแก่หงยืนอยู่ข้างๆเหงื่อออกจนเสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว อากาศร้อนอย่างนี้คงจะทรมานใจมากเลยนะ"

เฒ่าแก่หงยืนอยู่ข้างๆได้ยินไป๋หลี่เหลียนพูดถึงตัวเองก็มองเขาอย่างซาบซึ้ง

แม้จะบอกว่าราชวงศ์กษัตริย์มาที่ร้านจะเป็นเรื่องดี แต่มาก็มาเยอะขนาดนี้แล้วยังหนีบปัญหามาด้วย นางอยากจะส่งพระพวกนี้กลับไปจริงๆ

ไป๋หลี่รุ่ยเชิดหน้าเดินมา คิ้วขมวดมุ่น เมื่อครู่นี้ที่จี้อี้เดินเข้ามา คนพวกนั้นต่างก็เผยความนับถือออกมาจากทางสายตา แต่ละคนต่างก็เงยหน้ามองจื้อี้คล้ายกับเงยหน้ามองผู้ที่สูงสุดที่สุดในโลกใบนี้

เขาต่างหากที่เป็นจักรพรรดิในอนาคต เป็นจักรพรรดิรุ่นต่อไปของแคว้นฉีเทียนแห่งนี้ ความชื่นชมเหล่านี้ควรจะเป็นของเขาไม่ใช่หรือ

เขามองไปยังเหยาเมิ่งฉิง นางจะอายเมื่อเจอเขาในเวลาอื่นแต่ตอนที่เห็นจี้อี้ในดวงตาก็มีความหลงไหลชื่นชอบอยู่เช่นกัน

เขาสะบัดชายเสื้ออย่างแรง สายตาที่มองจี้อี้เต็มไปด้วยโทสะ เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า

“ ยังต้องเลือกอีกหรือ? เสว่มี่ทำไม่ถูกแท้ๆ กระโปรงผืนนี้ให้คุณหนูกู้ไป น้องหก เจ้าเองก็ต้องเลือกคุณหนูกู้ "

ไป๋หลี่เหลียนชอบหญิงงามมาก กู้เมิ่งเสวียนคือหญิงที่ฉลาดที่สุดในเมืองหลวงแล้วยัง งดงามอีกด้วย

ตามมาตรฐานของไป๋หลี่เหลียนน่าจะช่วยหญิงงาม

ไป๋หลี่เหลียนได้ยินแล้วก็ขมวดคิ้วน้อยๆ ท่าทางกำลังใช้ความคิด

เขามองสีหน้าราบเรียบของกู้เมิ่งเสวียนแต่ในดวงตามีความรอคอยอยู่ด้วย แล้วหันไปมองคังเสว่มี่ที่อิงอยู่กับบาร์ นางเห็นเขามองมาก็ฉีกยิ้มให้เขา ดวงตาลูกพีชหรี่ลงน้อยๆ

เขาเอ่ยพร้อมกับหันหลังมองไป๋หลี่รุ่ย

"ข้าหรือ ทุกคนก็รู้ว่าข้านั้นชื่นชอบหญิงงามมากที่สุด คุณหนูกู้คือหญิงงามต้องเอ็นดูอยู่แล้ว

แต่วันนี้ข้าพาเสว่มี่ออกมา หากทำให้นางเสียใจ ข้าทําไม่ได้ พี่รองข้าเลือกเสว่มี่ ”

คังเสว่มี่สายหน้าไปมาเยาๆ ไป๋หลี่เหลียนเอ็นดูหญิงสาวจริงๆ

ทันทีที่เข้ามาในร้านก็ไปคุยกับคนงานหญิงที่หน้าตาดี เลือกนางยังกลัวกู้เมิ่งเสวียนเสียใจ

ไป๋หลี่เหลียนกับนางรู้จักกันได้ไม่ถึงสองวันก็เลือกนาง นี่สิถึงจะเรียกว่าเพื่อนที่ดี!

ในใจของกู้เมิ่งเสวียนไม่พอใจที่ไป๋หลี่เหลียนเลือกคังเสว่มี่ ตอนนี้พวกนางคะแนนหนึ่งต่อหนึ่งเท่ากัน สุดท้ายต้องดูจี้ซื่อจื่อแล้ว

ดวงตาใสของจื้อี้หยุดอยู่บนร่างของคังเสว่มี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะ เลิกคิ้วน้อยๆ เอ่ยออกมาเสียงอ่อนโยนว่า

“ แค่เลือกเสื้อผ้าเท่านั้น เจ้าก็สามารถทำให้ผู้คนมาล้อมรอบได้ ความสามารถในการสร้างเรื่องไม่มีผู้ใดสู้เจ้าได้จริงๆ ”

อะไรนะ!

จี้อี้คนนี้ ทันทีที่เห็นกู้เมิ่งเสวียนก็ไม่ได้เจอกันหลายวัน สีหน้าดีมากอะไรพวกนั้น แต่พูดกับนางว่านางสร้างปัญหา ใครกันแน่ที่ก่อปัญหากันแน่!

เพราะเขาเนี้ยแหละที่เรียกหญิงสาวมา!

นางส่งเสียงฮึดฮัด กลอกตาขาวใส่จี้อี้ ไม่อยากสนใจเขาทุกคนต่างก็กลั้นหายใจ ในใจแอบคิดว่า

คุณหนูจากตำหนักเฉิงเสี้ยงและคุณหนูจากตำหนักคัง ผู้ใดคือผู้ที่จี้ซื่อจื่อให้ความสำคัญมากกว่ากัน?

เวลานี้คล้ายกับว่าไม่ใช่เลือกชุดหนึ่งชุดแล้ว แต่เป็นการตัดสินใจเรื่องที่สำคัญมากเรื่องหนึ่ง ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความคาดหวังรอคอยผล

จี้อี้ยิ้มบางๆกวาดสายตามองผ่านเอวของคังเสว่มี่ไปแล้วหยุดสายตาลงจู่ๆก็เอ่ยออกมาว่า

"เดิมทีเจ้าก็หนักอยู่แล้ว สวมกระโปรงผืนนี้ ตรงเอวจะทำให้ดูอ้วน เปลี่ยนลงมาให้คุณหนูกู้เถอะ "

ได้ยินจี้อี้พูดแบบนี้ สีหน้าของกู้เมิ่งเสวียนก็ควบคุมให้ดูสูงส่งไม่ได้อีกต่อไป ในใจเองก็โล่งอก

รอยยิ้มแห่งความสุขและความยับยั้งชั่งใจปรากฏบนใบหน้า ดวงตามองจื้อี้อย่างซาบซึ้งใจ

นางรู้อยู่แล้วว่า นางอยู่ในใจของจี้อี้เป็นผู้ที่มีหนึ่งเดียวไม่มีผู้ใดเหมือน หลายปีมานี้ เขาดีกับนางโดยที่ไม่เหมือนกับผู้อื่น

เป็นไปไม่ได้ที่มีคังเสว่มี่ออกมาแล้วจะเปลี่ยนไป

ผู้คนรอบๆแอบถอนหายใจอย่างเงียบๆ ผลนี้อยู่ในความคาดไว้ของทุกคนอยู่แล้ว

อย่างไรแล้วคุณหนูคังก็สู้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณหนู กู้และจี้ซื่อจื่อไม่ได้ กระโปรงเป็นคุณหนูคังที่สวมก่อน ตอนนี้จี้ซื่อจื่อยังให้นางถอดลงมาคืนให้คุณหนูกู้

คังเสว่มี่เหล่เหลือบมองลงไปที่กระโปรงที่นางใส่และ พูดอย่างไม่ราบรื่นว่า

“ เจ้าแหละที่อ้วน เจ้าดูไม่ออกหรือไงว่ากระโปรงชุดนี้ตรงช่วงเอวนี่ใหญ่? ไม่ใช่เอวของข้าใหญ่ เป็นกระโปรงใหญ่เกินไป เกี่ยวอะไรกับข้าเล่า! "

ดังนั้น นางกับจี้อี้ไม่ถูกกันตั้งแต่เกิด เขาช่วยเพื่อนที่โตมาด้วยกันอยู่แล้ว

ยังบอกว่านางสวมแล้วอ้วน ไร้เหตุผลจริงๆ! จากนั้นจี้อี้ก็เดินมาหยุดอยู่ข้างๆคังเสว่มี่ น้ำเสียงมีความอ่อนโยนน้อยๆ ถอนหายใจแล้วเอ่ยว่า

"อืม เพื่อจะให้เจ้าสวมแล้วยิ่งงดงามกว่านี้ เพื่อจะให้ดูเหมือนหญิงสาวมากกว่า

เช่นนั้นข้าจะให้โล่สุ่ยนำผ้าซาตินเย็บให้เจ้าผืนหนึ่ง คาดว่าน่าจะปิดบังจุดด้อยของเจ้าทั้งหมดได้"

ไม่รอให้คังเสวมีระเบิดอารมณ์ออกมา ในดวงตาของไปหลี่เหลียนมีความตะลึงเกินขึ้นมา

"คุณพระ? จี้อี้ เจ้าพูดไม่ผิดนะ ผ้าซาตินอย่างนั้นหรือ?

นั่นคือผ้าที่เกิดจากท่ามกลางดอกกล้วยไม้ เลี้ยงด้วยดอกกล้วยไม้

สุดท้ายคายออกมาสีโปร่งใสคล้ายดอกกล้วยไม้ น้ำเข้าไม่ได้ เรียกกันว่า ทองซื้อยาก เงินซื้อยาก ซาตินผืนหนึ่งเครียดกว่าเรื่องเงินทองใช่ไหม?"

"ข้าคิดว่าเจ้าแนะนำได้ดีมาก" จี้อี้พยักหน้า สายตากลับมามองคังเสว่มี่คังเสว่มี่ส่งเสียงเย็นออกมา เหล่มองจี้อี้ เอากระโปรงผืนนี้ให้คนรักที่โตมาด้วยกัน ตอนนี้ก็อยากจะมาปลอบใจนางหรือ?นึกว่านางอยากได้กระโปรงผืนนี้จริงๆหรือ กระโปรงแบบนี้นางก็สามารถออกแบบออกมาได้ หากนางต้องการ แล้วยังดีกว่านี้อีก!“อย่านึกว่าทําแบบนี้ข้าก็จะนึกว่าเจ้าเป็นคนดี! "จี้อี้เอ่ยด้วยรอยยิ้มน้อยๆว่า “ ไม่ต้องการให้เจ้านึกว่า ข้าเป็นคนดีอยู่แล้ว "ดวงตาฟีนิกซ์ของเขาโค้งเล็กน้อยและดูเหมือนว่าเขาจะเปิดเผยความอ่อนโยนที่เต็มไปด้วยเสนห์แผ่ออกมาโดยไม่ตั้งใจ คังเสว่มี่ ละสายตาจากเขาไม่มองเขา หยุดยั้งให้ความสวยของเขาเข้ามาบุกรุก แอบบ่นว่าเจ้า ? หากเจ้าเป็นคนดี คนบนโลกนี้ก็เป็นคนดีกันหมดแล้ว!ไป๋หลี่เหลียนเดินมาตรงหน้าของคังเสว่มี่ สีหน้าอิจฉา ดวงตาลูกพีชเปล่งแสงวูบวาบ เอ่ยว่า“ เสว่มี่ ครั้งนี้เจ้าโชคดีจริงๆ เจ้าของหวินเสี่ยงเก๋อออกแบบเสื้อผ้า แม้จะหายาก แต่หนึ่งปีมีสี่ครั้ง แต่ผ้าซาตินที่เขามอบให้เจ้า มาถึงวันนี้นอกจากจี้จิ้งจอกแล้ว เจ้าเป็นคนแรกที่ได้รับ เจ้าเป็นคนแรกที่เขาเอาใจ ผ้าซาตินผืนหนึ่งของเขามีชื่อว่าทองคำหนึ่งพันก็ไม่ขายเลยนะ!"

copy right hot novel pub