“อืม อาจเป็นไปได้"

จี้อี้เห็นบนใบหน้าเล็กๆของนางดูหน้านิ่วคิ้วขมวดเต็มไป ด้วยท่าทีกังวล รอยยิ้มที่ส่องผ่านมาภายในดวงตา ดูเหมือนว่าจะไตร่ตรองมาแล้วสักพักแล้วตอบกลับนางไปอย่างจริงจังอีกครั้ง

มองดูรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาที่สง่างามราวกับแสงจันทร์

ริมฝีปากสีขาวอ่อนนุ่มของคังเสว่มี่ก็เม้มแน่นขึ้นแล้วเอ่ย

“เจ้ายังจะยิ้มอยู่อีก เจ้าต้องรู้ตั้งแต่ต้นแล้วเป็นแน่ว่ามวยผมของข้าถ้านอนแล้วจะต้องยุ่งเหยิง ก็ไม่รู้จักเตือนข้า! ล้วนโทษเจ้า!”

คำพูดที่กระดุ้งกระดิ่งของนาง ทำให้หน้าผากระหว่างคิ้วของจื้อี้ขยับเล็กน้อย เงยหน้ามองไปที่นาง แล้วค่อยๆใช้ปลายนิ้วหยกขาวหยิบเอาหวีหยกที่อยู่ในนิ้วมือของนางมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่น

“มานี่ นั่งดีๆ ข้าจะช่วยเจ้าหวี"

ทันใดนั้นก็พบวิธีการแก้ไขปัญหาแล้ว แต่คังเสว่มี่ก็มีข้อสงสัยอยู่เล็กน้อย

“เจ้าหวีเป็นหรือ? เจ้าใช่เจ้าอุบายจี้คนเดิมจริงๆหรือไม่? เหตุใดจู่ๆถึงได้มาทำดีเยี่ยงนี้?"

เขาคงจะลองดูนางปล่อยไก่ ทำเรื่องตลกถึงจะมีความสุขล่ะสิ

“ใยจึงได้มีคำถามมากมายถึงเพียงนี้ ยังพอมีเวลาอีกหนึ่งก้านธูปก็จะถึงโก๋วจื่อเจี้ยน รีบมาแล้วนั่งลงดีดี" จี้อี้หยิบหวีชี้ไปที่ถนนที่อยู่ตรงด้านหน้า

"ก็ได้ ก็ได้...เวลาไม่เคยคอยใคร"

นางเป็นคนหนึ่งที่สามารถยืดหยุ่นได้ เจ้าอุบายจี้สามารถช่วยนางเกล้าผมได้ มันต้องดีเยี่ยมเป็นแน่

คังเสว่มี่สูดจมูก นางเดินไปนั่งลงอย่างว่านอนสอนง่าย หันหลังให้เขา รู้สึกถึงอุณหภูมิในร่างกายของเขามาพร้อมกับลม หายใจที่เย็นราวกับฤดูใบไม้ผลิลอยมาจากด้านหลัง ร่างกายขยับเคลื่อนไหวไปมามีบางอย่างที่ไม่สงบ นางเอ่ยอย่างสงสัย

“เจ้าเป็นผู้ชาย ใยถึงได้เกล้าผมเป็นล่ะ?”

จี้อี้ค่อยๆเอามือลูบเส้นผมของนางเบาๆ แสงเงามืดของเส้นผมสีดำประหนึ่งกับแม่น้ำสีหมึกดำ ไหลผ่านบนฝ่ามือขาวๆของเขา ริมฝีปากที่เซ็กซี่กระตุกขึ้นเล็กน้อย

“เกล้าผมมิกล้าเอ่ย มีบางครั้งที่ช่วยโควโควหวี แต่ว่าแต่ไหนแต่ไรมามันก็ทำแค่ผมทรงเดียว ข้าก็สามารถทำได้เพียงทรงเดียวเท่านั้น”

วันนี้เป็นครั้งที่สองแล้วที่ได้ยินจี้อี้พูดถึงโควโควขึ้นมา

ในเมื่อสามารถทำให้เจ้าอุบาย เกล้าผมให้กับนางได้ก็คงจะเป็นผู้หญิงล่ะสิ

นางขยับสะโพกของนาง สายตาจ้องไปที่การแกะสลักลวดลายที่ละเอียดอ่อน และงดงามที่อยู่บนผนังรถม้า แล้วเอ่ยด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เจ้าช่างดีกับโควโควยิ่งนัก ทั้งยังจําได้อีกว่านางชอบกินอะไร ยังช่วยนางเกล้าผม นางเป็นเพื่อนประเภทไหนของเจ้าหรือ?”

สิ่งเหล่านี้

รู้สึกว่าล้วนเป็นสิ่งที่คนใกล้ชิดสนิทสนมจะเป็นคนทำให้กัน

ไม่เหมือนกับนาง เมื่อเห็นว่านางยุ่งจนหัวปั่น เขาถึงยอมยื่นมือเข้ามาช่วยนาง

จี้อี้ฟังคำถามของนางแล้วเอ่ยตอบ “เพื่อนที่ใกล้ชิดสนิทแนบแน่น พวกเราอยู่ด้วยกันทุกวัน"

ยังอยู่ด้วยกันทุกวัน? อีกทั้งเป็นเพื่อน?

นางจำได้ว่าผู้ชายสมัยโบราณนอกเหนือไปจากภรรยา และอนุภรรยาแล้ว

ก็ยังมีหญิงรับใช้ประเภทหนึ่งที่เรียกว่าหญิงร่วมห้อง

ไม่มีชื่อไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ต้องคอยปรนนิบัติเจ้านายเวลานอนเช่นเดียวกัน

โควโควผู้นั้นคงจะไม่ใช่หญิงร่วมห้องในสมัยโบราณหรอกนะ!

นางจำได้ที่ชวนหลันเคยพูด จี้อี้ไม่มีภรรยาและก็ไม่มีอนุภรรยา งั้นก็คงจะเป็นหญิงร่วมห้องแล้ว

มือของจี้อี้ช่างอบอุ่น รู้สึกถึงความอบอุ่นจากปลายนิ้วของเขาเมื่อสัมผัสถูกหนังศีรษะของนาง

การเคลื่อนไหวช่างนุ่มนวลยิ่งนัก ทำให้คนรู้สึกสบายเหมือนกับกำลังถูกนวด แรงจากหวีหยกที่หวีผ่านเส้นผมไม่แรงและก็ไม่เบา

ล้วนฝึกฝนมาจากที่เรียกว่าหญิงร่วมห้องโควโควผู้นั้น

คังเสว่มี่หลับตาลง นึกขึ้นว่าเขาฝีมือดีเยี่ยงนี้

ไม่รู้ว่าทำไม หน้าอกรู้สึกอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย นางยังคิดว่าจี้อี้เป็นผู้ชายดีที่ยากที่จะได้มา

นอกเหนือไปจากคุณหนูกู้ที่เป็นคู่สร้างคู่สมกันแต่วัยเด็ก

และยังมีโควโควเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งที่อยู่ด้วยกันกับ เขาทุกวันอีกหรือ

ผู้ชายยุคสมัยโบราณนี้ล้วนไว้ใจไม่ได้จริงๆ ถ้าหากไม่สามารถกลับไปที่ยุคปัจจุบันได้

คิดจะหาสามีที่สะอาดบริสุทธิ์สักคนที่นี่

เกรงว่าจะยากยิ่งนัก

ในรถม้าเงียบสงบลงไปชั่วขณะ บนใบหน้าของจี้อี้ยังคงท่าทีจางๆเช่นเคย

ในตอนที่หญิงสาวไม่ได้เห็น ในดวงตาเล็กแคบผลิบานไปด้วยความรู้สึกทะนุถนอมเล็กน้อยแม้แต่ตนเองก็ยังไม่รู้ตัว เขาเสียบปิ่นปักผมเข้าไปอย่างระมัดระวัง แล้วเอ่ยอย่างแผ่วเบา

“เรียบร้อยแล้ว”

ดังเสว่มี่ลืมตาขึ้น ยกมือขึ้นไปสัมผัสแล้วเปิดกล่องแต่งตัวออกมา เอียงศีรษะแล้วส่องเข้าไปข้างในกระจกบานเล็กๆ

เมื่อเห็นรูปร่างของมวยผมที่อยู่ในกระจก นางก็ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย หันกลับไปมองที่จี้อี้แล้วเอ่ย

“เกล้าผมได้ดีเลยทีเดียว เป็นการฝึกฝนทักษะฝีมือที่ออกมาดีจริงๆ”

จี้อี้นำหวีหยกวางกลับเข้าไปในกล่องแต่งตัว มองดูรอยยิ้มอ่อนโยนที่ผลิบานอยู่บนใบหน้าเล็กๆของนาง

“ข้าเคยบอกไปแล้ว เจ้ากับโควโควคล้ายกัน สิ่งที่มันชอบ เจ้าใช้ได้อย่างเป็นธรรมชาติ”

ดังเสว่มี่ พยักหน้า ใช่แล้ว สิ่งที่ชอบกินชอบดื่มก็เหมือนกัน แม้แต่ทรงผมก็ยังเหมือนกันมิน่าล่ะจี้อี้ถึงได้ปฏิบัติกับนางแตกต่างจากกับคนอื่นมันควรจะเป็นสําหรับโควโควคนรักตัวน้อยของเขาคนนั้นที่ไม่สามารถที่จะประกาศให้โลกรู้ได้ท้ายที่สุดแล้วโลกนี้ก็ให้ความสำคัญกับคู่ครองที่วงศ์ ตระกูลฐานะที่เหมาะสมกัน โควโควเป็นหญิงร่วมห้องคนหนึ่ง จี้อี้ไม่สามารถพาโควโควออกมาเดินเล่นได้ตามอำเภอใจด้วยเหตุนี้จึงปฏิบัติกับคังเสว่มี่ผู้นี้ค่อนข้างที่จะพิเศษนิดนึงเหมือนกับที่ปฏิบัติกับโควโคว เพื่อที่จะชดเชยความเสียใจในโทรทัศน์ก็ล้วนทํากันแบบนี้จี้อี้มองดูสีหน้าท่าทีที่อยู่บนใบหน้าของนางที่เปลี่ยนไป คาดเดาได้ว่าสิ่งที่นางคิดอยู่ในใจนั้นมันไม่เหมือนกัน ดูแปลกๆไม่อาจคาดเดาได้ กับสิ่งที่เขาพูดแต่ว่าเขายังไม่อยากพูดโผงผางออกไปในตอนนี้ เมื่อถึงเวลานั้นปล่อยให้สาวน้อยได้ประหลาดใจสักหน่อย ถึงจะน่าสนุกขึ้นล้อรถม้าค่อยๆหยุดลง ฉวี่ซางเอ่ยมาจากด้านนอก “ชื่อจื่อ ถึงแล้วขอรับ”คังเสว่มี่ลุกขึ้นยกม่านเปิดออกแล้วตนเองก็กระโดดลงไปก่อนเขา

copy right hot novel pub