ถนนสายนี้ร้านอาหารจุ้ยเซียนถือว่าเป็นซ่องที่ใหญ่ที่สุด

การจัดตกแต่งภายในก็ช่างหรูหรางดงามเป็น ธรรมชาติด้วยผ้าไหมอันนุ่มนวนแต่ละชั้น มีสีสันโคมไฟราวกับดวงจันทร์ ต่างส่องแสงไปทุกหนทุกแห่งราวกับภาพความฝัน ราวกับพระราชวัง โลกมนุษย์บนสรวงสวรรค์ สุขจนลืมจ๊กกันไปเลยทีเดียว

เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนก็ไม่ต่างกับปัจจุบันเท่าไหร่นัก ยิ่งอยู่ในระดับสูงเท่าไหร่ ก็จะยิ่งแตกต่าง

คังเสว่มี่ที่มองไปรอบๆจนลืมความสนใจของตัวเองไป ความสบาย ความหรูหรา นี่เป็นเพียงสถานที่สกปรกโสมมเท่านั้น ไม่สามารถปกปิดกิจการสกปรกภายใต้การ ตกแต่งอย่างโอ่อ่าแบบนี้ได้หรอก

“แม่นาง ที่นี่ไม่ใช้โรงเตี๊ยม แล้วก็ไม่ใช่ร้านขายของด้วย ท่านมาผิดที่แล้วหรือไม่?” ขณะนั้นชายฉกรรจ์ผู้สวมหมวกสีเขียวคนหนึ่งเดิน ออกมาก่อนจะอ้าปากหาว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกียจคร้านขึ้น

“ที่นี่ใช่ร้านอาหารจุ้ยเซียนหรือไม่?" คังเสว่มี่มองไปยังท่าทางของชายฉกรรจ์ผู้นั้น ก็รู้ได้ในทันทีว่านี่คือผู้คุมของซ่องแห่งนี้

ภายในห้องโถงใหญ่ของร้านอาหารจุ้ยเซียนแห่งนี้ไม่มีลูกค้า บางทีอาจเป็นเพราะยังไม่ถึงเวลากลางคืนก็ เป็นได้ การแสดงจึงยังไม่เริ่ม เมื่อใบหน้าที่ดูราวกับยังไม่ได้นอนของผู้คุมผู้ นี้ เห็นว่านางไม่ใช่ลูกค้า จึงไม่ได้อยากสนใจมากนัก

น้ำเสียงของคังเสว่มี่นั้นฟังดูไพเราะมาก ในความอ่อนโยนนั้นมีทั้งความเปราะบางของ เด็กสาวและหญิงสาวปะปนอยู่ ฟังแล้วช่างเสนาะหูเสียจริง

เมื่อผู้คุมได้ยินเสียงในลำคอเช่นนี้ความง่วงเหงาหาวนอนก็หายไปกว่าแปดส่วน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองเด็กสาวตรงหน้า

ใบหน้าที่สวยสดงดงาม แต่งกายด้วยกระโปรงยาวทรงเกาะอกแถบสีฟ้าเข้าคู่กับสีขาวที่ดูสวยงามและเลอค่า ผมถูกเกล้ามวยอย่างง่าย ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ผิวกายขาวยิ่งกว่าหิมะ หัวคิ้วขมวดหากันเล็กน้อย ใครพบเห็นต่างก็พากันเอ็นดู

มีเด็กสาวที่ดูสะอาดดุจน้ำที่ใสสะอาด ไร้เดียงสาดุจดอกพุดซ้อนขาว มาถึงร้านอาหารจุ้ยเซียน ต้องดังกระฉ่อนอย่างแน่นอน! ถึงตอนนี้นั้นผู้แนะนำอย่างเขา จะต้องได้ค่าเปอร์เซ็นต์ไม่น้อยอย่างแน่นอน

ดวงตาทั้งสองข้างของผู้คุมก็เปล่งประกาย ราวกับเห็นทองคำขึ้นมาในทันที ท่าทางเกียจคร้านก็พลันมลายหายไปในชั่ว พริบตา

ใบหน้าแสดงออกถึงการประจบประแจงเล็กน้อย มือทั้งสองข้างออกแรงถูไปมาก่อนเอ่ยวาจาขึ้นด้วยน้ำเสียงประจบว่า

“แม่นางมีเรื่องอันใดต้องการให้ร้านอาหารจุ้ยเซียนของเราช่วยเหลือหรือ? อายุเท่านี้ บ้านไหนบ้างไม่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจ สติปัญญาของแม่นางผู้นี้ ข้ามิอาจพูดสิ่งอื่นได้ ความทุกข์ของเจ้าจะต้องได้รับการแก้ไข อย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...."

คังเสว่มี่หัวเราะออกมา ดวงตากลอกไปมา “พูดได้ดี พูดได้ดี แต่ข้าอยากถามหน่อย คังวี่จิ่นแห่งตำหนักอ๋องคังอยู่ที่นี่ใช่หรือไม่?"

เวลายิ้มยิ่งดูงดงาม ผู้คุมพยักหน้าพร้อมกับหรี่ตาลง "องค์ชายใหญ่คัง..." หลังจากนั้น สายตาของเขาก็ตื่นขึ้นมาก่อนพูดอย่างตื่นตัว ว่า "เจ้ามาหาคังซื่อจื่อทำไมกัน?"

“มาหาเขา ย่อมมีเรื่องอย่างแน่นอน เขาอยู่ห้องไหนละ?” คังเสว่มี่โก่งคิ้วแล้วมองไปทางผู้คุม เพื่อรอเขาตอบ ครั้งนี้ผู้คุมได้พิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง

ใบหน้าที่แสดงความต้อนรับเมื่อสักครู่ได้ เปลี่ยนไปฉับพลัน เมื่อพิจารณาอย่างละเอียดอีกครั้งแล้ว เสื้อผ้าที่มีค่าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ที่นาง สวมใส่อยู่บนร่างกายของนาง ดูจากวิธีการถักทอและวัสดุแล้ว น่าจะมีราคาแพงยวดยิ่งแน่นอน

อีกทั้งยังมีกลิ่นอายที่เหนือกว่าสิ่งใดอีกด้วย สิ่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่ครอบครัวธรรมดาจะ สามารถเลี้ยงดูออกมาได้

คุณหนูของครอบครัวใหญ่มาที่นี่ทำไมกัน? น่าจะไม่ใช่เพราะตกหลุมรักคังซื่อจื่อ จนทนเห็นคังซื่อจื่อมาเมาหัวราน้ำในดงพุ่มไม้ แห่งนี้ทุกวันไม่ได้หรอกนะ จึงได้มาจับเขาถึงที่นี่?

กล้ามาตามคู่รักถึงในซ่อง คุณหนูห้องหับในตอนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว

“ไม่อยู่ คังซื่อจื่อจากไปนานแล้ว กลับไปซะเถอะ!” คังซื่อจื่อ เป็นลูกค้าประจำของที่นี่ เขาย่อมไม่บอกเรื่องของเขาให้กับคนอื่นรู้อย่าง แน่นอน“เจ้าแน่ใจหรือว่าเขากลับไปแล้ว?” คังเสว่มี่มองไปทางผู้คุม ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมาอย่างชัดเจน แต่ดวงตาทั้งสองข้างกลับฉายความเย็นชา ออกมาอย่างชัดเจนเมื่อผู้คุมเห็นก็รู้สึกได้ถึงความเย็นสะท้านไปทั่วทั้งใจเหตุใดแม่นางที่ดูเหมือนจะอ่อนโยนผู้นี้ถึงได้ น่ากลัวเช่นนี้กัน

copy right hot novel pub