ข้าจะเป็นตัวแทนของสวรรค์เอง

ผู้คุมหลบสายตาของนาง ก่อนจะตะโกนอย่างวางมาดเล็กน้อยว่า “แน่นอน ข้าเห็นองค์ชายคังออกไปแล้ว หากข้าโกหกแม่นางละก็ข้าก็ขอให้ฟ้าผ่าตาย!"

คำสาบานนี้เป็นคำสาบานที่ดีที่สุด ของคนโบราณ ซึ่งคนสมัยก่อนนั้นเป็นผู้ที่เชื่อในภูติผีเทวดา เมื่อสาบานเช่นนี้ออกมา คนทั่วไปย่อมเชื่ออย่างแน่นอน

แต่คังเสว่มี่คือใครละ หนึ่ง นางไม่เชื่อเรื่องผีเทวดา สอง นางอยู่ในตำหนักอ๋องคัง คังวี่จิ่นไม่กลับบ้าน นางรู้ชัดเจนยิ่งกว่าใคร

พูดโกหกต่อหน้านาง โดยที่ไม่กระพริบตาสักนิด คิดว่านางโง่เขลาหรืออย่างไร? แววตาของนางแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้น จากนั้นก็หมุนตัวไปทางผู้คุม ก่อนจะปล่อยหมัดข้างหนึ่งไปบนจมูกของเขา

ทันที

“ข้าว่าคำพูดของเจ้าฟังดูคล้ายกับการ ผายลมนะ โกหกหน้าด้านๆ ! ฟ้าไม่ลงโทษเจ้าหรอก แต่ข้าจะเป็นผู้ลงโทษเจ้าเอง!

ในเมื่อพูดดีๆกับเจ้าก็แล้ว แต่เจ้าไม่บอก ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง คังวี่จิ่นอยู่ห้องไหน? หากเจ้าไม่บอก ข้าจะเป็นตัวแทนของสวรรค์เอง!"

ถึงแม้ว่าใบหน้าจะเผยรอยยิ้มออกมา แต่ความดุเดือดและความเร็วในคำพูดกลับ มากพอทำให้คนรับรู้ได้ นางไม่ใช่ใครที่จะมาหลอกลวงได้ง่ายๆ เหมือนกับภายนอก

ผู้คุมไม่ใช่คนที่แข็งแรงอะไรมากมายนัก หมัดเดียวต่อยโดนจมูกกระดูกก็หัก ตะโกนร้องเสียงหลงออกมาแล้ว เมื่อเห็นสายตาเย็นชาที่ดูเฉียบคมราวกับใบมีดของคังเสว่มีอีกครั้ง ที่ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง จึงอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วชี้ขึ้นไปบนชั้น สองก่อนพูดว่า

“คังซื่อจื่ออยู่ อยู่ อยู่ในห้องยิ่งเยว่!”

คังเสว่มี่เงยหน้าขึ้นไปมองบนชั้นสองแวบหนึ่ง ด้วยสายตาสงสัยเล็กน้อย “คอยดูผู้คุมที่นอนตัวงอนี้ไว้ หากรังเกียจ ก็จับผู้คุมโยนไปด้านข้างซะ"

หลังจากที่ดึงผ้าโปร่งบนเสาขึ้นมาเช็ดมือแล้ว หัวคิ้วโก่งขึ้นพร้อมกับยิ้มบางๆออกมา ก่อนจะพูดขึ้นอย่างช้าๆว่า “หากเจ้าบอกเร็วกว่านี้ก็ได้แล้ว นี่เจ้ายังทำให้มือของหญิงสาวอย่างข้าเจ็บอีก เจ้ามันแย่มากจริงๆ"

เมื่อผู้คุมเห็นรอยยิ้มของนาง และมีความอ่อนโยนปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า อย่างชัดเจน กลับรู้สึกสั่นสะท้านขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เขาอยู่ในซ่องนานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นหญิงสาวผิดไป ดอกพุดซ้อนอ่อนโยนที่ไหนกัน นี่มันเป็นดอกไม้กินคนที่จ้องจะกินหนัง กระต่ายต่างหากละถึงจะถูก!

คังเสว่มี่โยนผ้าโปร่งในมือออกไป แล้วตะโกนว่า “ชวนหลัน ดูเขาไว้ อย่าให้เขาวิ่งวุ่นวายออกไปสร้างความยุ่ง ยากอีก ! "

ตั้งแต่พวกนางเข้ามา ก็ยังไม่เห็นผู้อื่นแต่อย่างใด การปิดกั้นเสียงของร้านอาหารจุ้ยเซียนมีประสิทธิภาพดีมาก ลูกค้าไม่มีทางได้ยินเสียงภายนอกอย่าง แน่นอน

ผู้อุปถัมภ์เบื้องหลังก็แข็งแกร่ง คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าเข้ามาทำเรื่องวุ่นวาย ถึงในนี้

นางมาตามหาคน คนก็ยังหาไม่เจอ และต้องรับมือกับการก่อกวนอีก

ชวนหลันรีบพยักหน้าอย่างฉับไว จากนั้นก็ดึงผ้าโปร่งที่คังเสบู่มี่เพิ่งจะเช็ดมือ เมื่อสักครู่ลงมา ก่อนจะเดินเข้าไปมัดผู้ตรวจตราไว้ แล้วก็ยัดเข้าไปในปากอีกชิ้นหนึ่งด้วย “คุณหนู ท่านวางใจเถอะเจ้าค่ะ จะไม่ให้เขาก่อเรื่องมากไปวกว่านี้แล้วเจ้าค่ะ”

หึ ดูจากการกระทำแล้ว สาวใช้ที่ไม่ค่อยจะทะเลาะวิวาทกับใครในตำหนักอ๋องคัง วิธีการนี้ ช่างคล่องแคล่วมาก

คังเสว่มี่พยักหน้า หมุนตัวเดินขึ้นไปชั้นสองในทันที

การประดับตกแต่งและบล็อกพิเศษบนชั้นสองมีความสอดคล้องกันมาก ทุกห้องล้วนแล้วแต่มีป้ายชื่อที่อย่างสง่า งดงาม

ประตูส่วนใหญ่ก็ล้วนแล้วถูกปิดสนิท ช่างเป็นกิจการการค้าขายที่ดีมาก ทำเรื่องมั่วสุมโลกีย์ได้แม้แต่ในตอนกลางวัน ภายในซ่องจึงกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไป

ห้องยิ่งเยว่ ห้องยิ่งเยว่ ทำไมถึงยังไม่เจอห้องยิ่งเยว่ละ!เจ้าของร่างผู้นี้ ให้นางทำเรื่องเช่นนี้ มันช่างยุ่งยากเสียจริงในบทที่อยู่ในความฝัน เจ้าของร่างได้เสนอเรื่องนี้กับนาง คังเสว่มี่เป็นมีพี่ชายฝาแฝดคนหนึ่ง ชื่อว่าคังวี่จิ่นจากในความทรงจำของคังเสวีมี่ พระชายาคังได้ประสูติพระราชบุตรทั้ง สองพระองค์ได้ไม่นาน ก็ทรงจากไปด้วยโรคหลังคลอด เหลือทิ้งไว้แค่เพียงเด็กทารกที่ยังอยู่ในผ้าอ้อมทั้งสองคนเด็กน้อยไม่สามารถเป็นผู้นำได้ ในตอนนั้นทุกอย่างในตำหนักก็ตกเป็นของชายารองติงที่เสแสร้งแกล้งทำ เมื่อนางประสูติบุตรได้ไม่นาน ก็เมินเฉยต่อเด็กที่ไร้มารดาไป ช่างเจ็บปวดใจยิ่งนัก

copy right hot novel pub