ในความมืดสลัวๆได้เห็นชายหญิงกำลังนอน อยู่บนเตียงขนาดใหญ่ กำลังขดตัวอยู่ในผ้าห่มสีแดง นัวเนียรักใคร่ เสียงหอบหืดครางกระเส่าของหญิงสาว กำลังมีความสุขกับโลกโลกีย์

คังเสว่มี่เปิดประตูอย่างง่ายดาย ก่อนเดินอ้อมโต๊ะกลม หลีกเลี่ยงฉากกั้น เมื่อแยกตัวออกจากความขมุกขมัวได้แล้ว ก็เห็นชายหญิงทั้งสองคนกำลังทำกิจกรรมร่วมรัก กันอย่างไม่คิดชีวิตกันอยู่ด้านหลังของฉาก

โดยที่ผู้ชายนอนคร่อมอยู่บนเรือนร่างของหญิงสาว เขาเชิดหัวเล็กน้อย หลับตา เส้นผมเรียงยาวกันอยู่ทางด้านหลัง จึงเห็นได้เพียงแค่กล้ามเนื้อที่เปลือยเปล่าท่อนบน แผ่นหลัง และได้ยินแต่เสียงลมหายใจหอบที่เขาส่งเสียงออกมาเป็นครั้งคราวเท่านั้น

เสียงนั้นช่างไพเราะ เต็มไปด้วยความสุขสมอุรายิ่งนัก

ส่วนหญิงสาวก็อิงแอบอยู่บนเตียง ใบหน้าแต่งแต้มจนหนาเตอะ ราวกับผ้าน้ำมันอันหลากสี ลำตัวขาวผุดผ่องราวกับหิมะ ตั้งแต่ต้นคอลงมาก็ปรากฏหน้าอกคู่หนึ่งอันใหญ่โตและงดงามตระหง่านอยู่ เคลื่อนไหวไปมาราวกับคลื่นสีขาว

นางหลับตาปี่ เผยอปากกว้าง กระทำตัวเหมือนกับเหล่านางเอกบนประเทศ หมู่เกาะอย่างไรอย่างนั้น ต่อเนื่องกันไปเป็นระลอก พร้อมกับตะโกนเสียงร้องอันแหบพร่างอย่าง ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

“องค์ชายคัง ท่านเก่งมาก...................."

เมื่อได้ยินประโยคนี้ คังเสว่มี่รู้ได้ในทันทีว่าตัวเองไม่ได้มาผิดที่ ไม่ได้มาหาผิดคนอย่างแน่นอน เมื่อเห็นแบบนี้ ยังไม่ทันรอให้สิ้นสุด

นางมองซ้ายและขวา แล้วก็เจอม้านั่งกลมตัวหนึ่ง จากนั้นก็ย้ายมานั่งตรงหน้าของฉากกั้น ชื่นชมอย่างช้าๆ

ใครจะไปรู้ว่าเมื่อผ่านไปสักพัก หนังตาก็เริ่มเกิดอาการง่วงขึ้นมา นางสะบัดหน้า เพื่อปลุกให้ตื่น มือวางบนตัก ประคองคางให้ดูต่อไป

ไม่ได้ก็ยังง่วงอยู่

หรือเป็นเพราะว่าตำแหน่งสำคัญของหญิง ชายที่อยู่เบื้องหน้าถูกปกคลุมด้วยผ้าห่มอยู่กันนะ?

ไม่เห็นมีอะไรน่าชื่นชม ดังนั้นตัวเองที่เป็นผู้แฝงตัวมาเป็นสายลับ ที่ผ่านมาก็เคยเห็นการกระทำเช่นนี้บนประเทศหมู่เกาะไม่น้อย เกิดรู้สึกง่วงขึ้นมาอย่างนั้นหรือ?

แล้วก็

แม่นางผู้นี้เรียกได้ว่าไม่ชำนาญการเลยสักนิด อย่างน้อยก็ควรจะเปลี่ยนน้ำเสียงบ้างสิ

พูดเป็นแค่ประโยคนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าท่านเก่งมาก ท่านสุดยอดมากเลยอะไรเช่นนี้ โคตรจะน่าเบื่อเลย!

คังเสวนามี่จึงตัดสินใจที่จะช่วยพวกเขา นางทอดถอนใจ แล้วพูดอธิบายขึ้นมาว่า

" แม่นางคนสวย เจ้าลองร้อง ว่า อ๊า ใช่แบบนี้แล่ะ ใช่ โอ้ว อ๊า! อะไรอย่างนี้หน่อยสิ บางที จะยิ่งทำให้มีอารมณ์เพิ่มขึ้นนิดก็ได้นะ"

เมื่อเสียงดังขึ้น ทั่วทั้งห้องก็เข้าสู่ความเงียบงันราวกับคนในนั้นได้ตายไปในทันที

ไม่มีแม้แต่เสียงหอบหืดเล็ดลอดออกมา เสียงร้องก็ไม่มี

ราวกับถูกคนปิดเสียงโทรทัศน์อย่างไรอย่างนั้น เข้าสู่รูปแบบไร้เสียง

คังวี่จิ่นค่อยๆหันหน้าไปทีละน้อย จากนั้นก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านหน้า ของฉากกั้นห่างจากเตียงออกไปสิบจั้ง นั่งเชิดคางขึ้น

ใบหน้าไร้อารมณ์จะพูดแต่อย่างใด เมื่อเห็นเขาหันกลับมา

และยังกระพริบตาปริบๆ จึงได้เชิดหน้าขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มอย่าง บริสุทธิ์ ท่าทางของนางไร้เดียงสาถึงขีดสุด

เขากระพริบตาปริบๆ แล้วกระพริบตาอีกครั้ง ยกมือนวดหว่างคิ้วเล็กน้อย มั่นใจว่าตัวเองมองไม่ผิด แม่นางน้อยที่อยู่ตรงหน้าคือใครกัน

ดวงตาที่ฉายแววปรารถนาที่ปรากฏรอยร้าว แห่งความตื่นตระหนกออกมา ตัวแข็งทื่อไปทั่วราวกับถูกสายฟ้าฟาด

ใบหน้าที่ทั้งอ่อนเยาว์และทั้งแดง พลิกตัวลงแล้วกลิ้งลงจากตัวของแม่นาง จากนั้นก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวครึ่งร่างไว้ แล้วคว้าเสื้อที่อยู่ข้างกายโยนใส่หญิงสาว จากนั้นก็ตะโกนอย่างหืดหอบออกไปว่า

“ใส่ซะ รีบใส่เสื้อผ้าเร็ว!"นางซ่องผู้นั้นกลับไม่ได้ตื่นเต้นหวั่นไหวเหมือนกับคังวี่จิ่นขนาดนั้น หากเป็นลูกค้าพิเศษ ก็จะให้เงินเครื่องเงินที่มากพอ นางซ่องเหล่านี้จึงเปลือยกายไปบนถนนเพื่อ ให้ทุกคนได้เชยชมโดยไม่มีความเอียงอายสักนิดนางมองไปทางม้านั่งตัวยาวอย่างอ่อนเพลีย แวบหนึ่ง เด็กสาวผู้อ่อนโดนราวกับดอกไม้ นัยน์ตาที่ฉายแววประหลาดใจ ก่อนจะรับตู้โตวมาอย่างช้าๆ จากนั้นก็พันหน้าอกอันอวบอั๋นขาวเนียนนั้นไว้ แล้วมองไปทางหน้าอกของคังเสว่มี่อย่างไม่ กระพริบตาชิ้นบนที่เป็นผ้าปิดหน้าอกสีแดง ผู้หญิงจะสวมใส่แนบติดตัว ถือเป็นเสื้อชั้นในก็ว่าได้ เรียกว่า ตู้โตว คังเสว่มี่ก้มหน้าลงมองตัวเอง มั่นใจได้ว่าต้องเล็กกว่า แต่ร่างกายนี้ไม่ใช่ว่าเด็กอยู่หรอกหรือ วันข้างหน้าต้องพัฒนาเติบโตใหญ่ขึ้นอย่างแน่นอนหากเปลี่ยนเป็นร่างกายของตัวเองเมื่อครั้ง ก่อนหน้านั้นละก็ หึ ต้องฆ่านางซ่องผู้นี้แน่นอน

copy right hot novel pub