สายตาของนางสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา เด็ดเดี่ยวหนักแน่นราวกับต้นสน ใบหน้าของคังเสว่มี่แสดงออกถึงความจริงจัง รอยยิ้มที่คลี่ออกมาจากมุมปากบางๆของนาง น้ำเสียงอันอบอุ่นของนาง มีความสงบสุขในจิตใจอย่างไม่มีข้อสงสัย

“เพราะเหตุใดข้าถึงปรารถนาให้เจ้ากลับไปนะหรือ? เพราะเจ้าเป็นพี่ชายของข้าอย่างไรเล่า เพราะเจ้าเป็นพี่ชายแม่เดียวกันกับข้า และเติบโตมาด้วยกันกับข้า

ข้าปรารถนาให้พี่ชายของข้าเป็นเหมือนพี่ชายคนอื่นทั่วไป เป็นเหมือนกับพี่น้องคนอื่นๆ ไม่ขอให้มีความสามารถที่ยอดเยี่ยม ไม่ขอให้มีชื่อเสียงที่เลื่องลือไปทั่วโลกหล้า

ปรารถนาแค่เพียงให้ข้าได้เห็นเขาในทุกวัน ปรารถนาให้เขาพูดคุยหยอกล้อกับข้า ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยยุติธรรมสำหรับเจ้าก็ตาม แต่ข้าก็อยากจะเห็นเจ้าเมื่อได้รับชัยชนะแล้วก็ดีใจ เห็นข้าร้องไห้แล้วเจ้าก็นำของในมือออกมา หยอกล้อจนข้ายิ้มได้

หรือวันใดที่เจ้านึกเบื่อ ก็พยายามหาเรื่องมารังแกข้าอย่างเต็มที่เหมือนตอนที่เราอยู่ในตำหนัก

และข้าก็อยากเห็นเจ้าปกป้องข้า ถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อไปทะเลาะกับผู้อื่น ในตอนที่ผู้อื่นกลั่นแกล้งข้าข้าจนรู้สึกไม่ดี ปรารถนาอยากเห็นเจ้ายอมขอโทษข้าทั้งๆที่มันไม่จำเป็นด้วยซ้ำในความเป็นจริง........"

ความหมองมัวของสายหมอกค่อยๆจางหายออกมาจากสายตาของนาง

ใบหน้าแสดงออกถึงความโศกเศร้าและหวนรำลึกถึงความทรงจำที่ไม่ชัดเจนขึ้นมาบางๆ เมื่อครั้งที่นางยังเป็นเหยาเซิง

นางเองก็มีพี่ชาย นางและพี่ชายนั้นก็สนิทสนมกันเป็นอย่างมาก หยวนเหยียนก็เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน

พวกเขาทั้งสองคนมีอายุไม่แตกต่างกันเท่า ไหร่นัก หยวนเหยียนอายุมากกว่านาง สาม ปี และรังแกนางเพื่อความสนุกตั้งแต่เด็กๆมา โดยตลอด

ดึงผมของนางมาทักเปียทั้งๆที่ไม่มีอะไร สุดท้ายก็พัวพันกันยุ่งเหยิงไปเสียหมด ยิ่งแก้ไม่ได้ก็ยิ่งพันกันแน่นมากขึ้น นางเจ็บจนต้องร้องไห้ออกมา......

นางก็วิ่งไปฟ้องแม่ แม่ตีหยวนเหยียน พักใหญ่

หยวนเหยียนเอาแต่ลูบก้นของตัวเอง แล้วไปฟ้องคุณยายเรื่องที่นางดุด่า แต่ไม่มีใครสนใจ!

แต่ไม่นาน หยวนเหยียนนำเศษเหรียญที่ตัวเองแอบเก็บไว้ ไปซื้อกิ๊บสวยๆให้กับนาง แกล้งนางจนหัวเราะ.copy right hot novel pub