หลังจากที่เขาได้ยินสิ่งที่นางพูดกับค้งวี่จิ่นเมื่อสักครู่ว่า “เหล็กยัง สามารถฝนให้เป็นเข็มได้" แสดงให้เห็นว่าสาวน้อยผู้นี้ก็เป็นคนที่รู้ความ และน่าสนใจมาก มิน่าคังวี่จิ่นถึงได้ตามนางออกมา!
ดูจากประสบการณ์การมองคนมาหลายปีของเขา คนนี้ยังไงก็ต้องเป็นของที่ล้ำค่าอย่างแน่นอน
คังวี่จิ่นหันกลับมาก็เห็นใบหน้าของถันซื่อหัว ที่มีสีหน้าแวววาว พร้อมกับจ้องเขากลับอย่างเขม็ง
ก็พลันเอาร่างของตัวเองบังคังเสว่มี่เอาไว้ สีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นโมโหไม่พอใจออกมา เหมือนกับคนที่จะผูกคอตายยังไงยังงั้น
“ทำไม คุณชายถัน วันนี้ถึงได้มาโผล่ที่ร้านอาหารจุ้ยเซียนได้?"
คังเสว่มี่ได้ยินเสียงของใครบางคนทักทายคังวี่จิ่น แต่ยังไม่ทันได้หันไปมอง อยู่ดีๆก็ถูกคังวี่จิ่นเข้ามาบังสายตาของตนเอาไว้ แล้วพลันยกแก้มทั้งสองข้างขึ้น แล้วเอามือจิ้มที่หลังของเขา
“ทำไมต้องมายืนบังข้าด้วย? “
คังวี่จิ่นยักไหล่แล้วเอียงหน้าลงมาพูด
“ไม่ต้องทำเป็นเล่นแล้ว ถันซื่อหัวคนนี้ เป็นลูกชายของขุนนางใหญ่ และยังเป็นหลานชายของฮ่องเต้เม่ยจาวอี้ที่ทรงรักและเอ็นดูเป็นอย่างมาก
และที่สำคัญเขาชื่นชอบเด็กสาวที่อายุยังไม่ถึงสิบห้าปี เจ้าจงยืนนิ่งๆอย่าขยับไปไหนก็พอ ไม่อย่างนั้น ถ้าถูกเขาเอาไปทำของเล่น เจ้าก็ทำได้แค่เป็นหมูโดนแทะเล็มนะ! "
หญิงสาวแสนสวยถูกบดบังเอาไว้ ถันซื่อหัวเลยรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย พลันยื่นศีรษะออกมามอง คังวี่จิ่นก็พลันขยับตามทางสายตาของเขา
มีเขาอยู่ตรงนี้ไม่มีทางที่จะยอมให้คังเสวมี่ต้องถูกเอาไป เป็นของเล่นอย่างแน่นอน
ถันซื่อหัวคนนี้เพียงแค่เห็นหญิงสาวที่อายุยังไม่ถึงสิบห้าปีใจที่เต็มไปด้วยตัณหาก็พลันเต้นขึ้นมาทันที
เขาที่เป็นคนกำเริบเสิบสาน ไม่สนว่าจะเป็นลูกของขุนนาง หรือว่าลูกคนในตระกูลสูงส่งที่ไหน ขอเพียงเขามีความต้องการไม่ว่าหญิงสาวเหล่านั้นจะเต็มใจหรือไม่
เขาก็สามารถที่จะไปเอามาเป็นของเขาได้
ในทั่วอาณาจักรต่างรู้เรื่องราวของเขาดี และในกลุ่มของคนตระกูลร่ำรวย เขาก็เป็นคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนเลวทรามอย่างมาก และใช้ได้แค่คำว่า ป่าเถื่อนมาอธิบายคนอย่างเขา
ทุกครั้งที่มีคนยื่นเรื่องร้องทุกข์ไป เรื่องของเขาก็จะถูกจัดการทำเหมือนเป็นแค่ลมพัด แล้วเรื่องราวก็จะถูกเก็บซ่อนเอาไว้
และอีกด้านหนึ่งของเขาก็เป็นคนที่ชอบใช้แผนสกปรกมาข่มเหง รังแกคนอื่นที่มีเรื่องกับเขา
คังวี่จิ่นรู้ว่าขนาดหญิงสาวคนอื่นยังถูกเอาไปเป็นของเล่นได้ แล้วนับประสาอะไรกับน้องสาวตัวเองอย่าง คังเสวมี่ที่เป็นหญิงที่งดงามอย่างนี้
งดงามราวกับหยาดน้ำค้าง จนทำให้คนลุ่มหลงอย่างมาก
พอเขาเห็นใบหน้าของถันซื่อหัวที่ดูเจ้าเล่ห์แบบนั้นก็รู้ทันทีว่าถันซื่อหัวต้องคิดมิดีมิร้ายกับน้อง สาวตัวเองอย่างแน่นอน
ยังไงก็ไม่สามารถให้เขาเห็นนางได้อย่าง แน่นอน!
ถันซื่อหัวพยายามอยากจะสอดส่องไปมอง นางหลายครั้ง แต่ก็ถูกคังวี่จิ่นบังเอาไว้ ในใจก็รู้สึกขัดใจเป็นอย่างมาก
ถึงขนาดคนอย่างรัชทายาทคังยังพยายาม ปกป้องขนาดนี้ ไม่ยอมให้เห็นแม้แต่เส้นผมแสดงว่าหญิงสาวผู้นี้ย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน สายตาของถันซื่อหัวก็ยิ่งสอดส่องเข้าไปใกล้ แล้วก็พลันเบี่ยงหน้าหลบ
“ซื่อจื่อคัง มีของดีแบบนี้ก็ต้องเอามาแบ่งปันกันเชยชมบ้างสิ ท่านเก็บไว้กินคนเดียวแบบนี้ มันไม่ถูกนะ!"
คังวี่จิ่นเห็นท่าทีของเขาที่ไม่ยอมไปสักที ก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจขึ้นเรื่อยๆเขาเองก็เป็นถึงซื่อจื่อของอ๋องคัง อำนาจของบิดาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูลของถังซื่อหัวเลยสักนิด
อีกอย่างความสามารถของบิดาของเขาก็เป็นที่กล่าวขานเก่งกาจอันดับหนึ่งของเมือง
แล้วเหตุใดเขาจะต้องส่งน้องสาวของเขาให้กับคนน่ารังเกียจอย่างถังซื่อหัวให้รู้จักด้วยเล่า
กับน้องสาวผู้นี้ของเขานั้น เขาสามารถยอมนางได้ทุกเรื่อง แต่ไม่ใช่ว่าสำหรับคนอื่นแล้วเขายอมให้ได้ง่ายๆเช่นนั้น
คังวี่จิ่นพลันแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา แล้วส่งสายตาอาฆาตออกไปพลางพูดขึ้น
“ของของข้า ถ้าอยากแบ่งก็จะแบ่ง ถ้าไม่อยากก็คือไม่! แล้วเจ้าจะทำไม?"
โอว้ ท่านพี่เริ่มฉุนเฉียวแล้ว!
คังเสว่มี่เก็พอจะเข้าใจเรื่องราวบ้างแล้ว ถันซื่อหัวคนนั้นก็เป็นเหมือนพวกลูกขุนนาง ทั่วๆไปที่เป็นพวกตัณหากลับพวกนั้น
ชอบเอาเด็กสาวที่อายุยังไม่ถึงสิบห้าไปนอนด้วย
คังวี่จิ่นทำไปเพื่อปกป้องนาง นางจึงเงยหน้าขึ้นมองเขาที่ยืนบังนางไว้ ที่ไม่ได้ดูร่างกายสูงใหญ่อะไรมาก แล้วก็พลันยิ้มมุมปาก ในใจก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
แต่ว่า ไม่รู้ทำไม อยู่ดีๆนางถึงรู้สึกวิงเวียนศีรษะหลังจากที่ออกมาจากร้านอาหารจุ้ยเซียนก็เริ่มรู้สึกวิงเวียน ตอนนี้เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนนางไม่สามารถจะลืมตาได้เลย
เริ่มรู้สึกหนักไปหัวแล้วเท้าก็เริ่มเบาโหวง อาการแบบนี้เหมือนนางจะเคยเป็นมาก่อน เหมือนโลกกำลังหมุน
“คังวี่จิ่น เหมือนกับว่าข้าจะเมาแล้ว......" เสียงของนางยัง ไม่ทันจะพูดจบศีรษะของนางก็พลันฟุบลงไป ที่หลังของคังวี่จิ่นทันที
คังวี่จิ่นรู้สึกหนักที่หลัง ตอนแรกกำลังจะต่อปากกับถันชื่อหัว
ก็พลันรับรู้ได้ว่าคนที่อยู่ด้านหลังแปลกไป แล้วก็กอดร่างของคังเสว่มี่ทางด้านหลังเอาไว้
ในขณะนั้นคังเสว่มี่กำลังจะล้มฟุบไปแล้วคังวี่จิ่นรีบพูดขึ้นอย่างร้อนรน “เฮ้ย เจ้าเป็นอะไรไป?"
จากนั้นก็หมุนกลับมาหานางทันที
เขากอดคังเสว่มี่เอาไว้อย่างเป็นห่วง และก็พลันได้กลิ่นเหล้าอ่อนๆออกมาจากตัวของนาง
กลิ่นหอมอ่อนๆที่ไม่แรงมาก ผสมรวมกับกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง
สีหน้าที่ดูเป็นห่วงก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นโมโหหงุดหงิดแทน
เมื่อกี้ตอนที่นางอยู่ในร้านต้องดื่มเหล้า
“หิมะ พันวัน” ไปแล้วแน่นอน เหล้าชนิดนี้แค่ดื่มเข้าไปสามแก้วก็สามารถ ทำให้ผู้ชายล้มไปได้เลย แต่นางดื่มไปเกือบห้าแก้ว
ยัยโง่เง่า เป็นไงบ้างละทีนี่ เมาหัวทิ่มเลย!
พอได้โอกาสกันซื่อหัวก็รีบยื่นหน้ามาดูทันที พอดีกับที่สามารถมองเห็นหน้าเล็กๆของนาง ที่ซบอยู่ในอกของคังวี่จิ่น
และทำให้เขาได้มองเห็นหน้านางอย่าง ชัดเจนแจ่มแจ้ง
ช่างเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่งนัก มีคิ้วเรียวยาวสะสวยถึงเพียงนี้ ช่างหายากยิ่งนัก!
เขากลืนน้ำลายลงไปอย่างตะลึง พลันเบิกตากว้าง แล้วหันไปพูดกับคังวี่จิ่น
“องค์รัชทายาทคัง ของดีขนาดนี้ ไม่คิดว่าท่านจะเก็บซ่อนไว้คนเดียวแบบนี้ได้ เรามาตกลงกันดีกว่าหรือว่าจะเอายังไง ถ้าหากว่าท่านมีความต้องการอะไรบอกมา ข้ายอมแลกทั้งหมดเลย!"คังวี่จิ่นพอเห็นใบหน้าราคะของกันซื่อหัวแบบนั้น เขาเองก็ยิ่งรังเกียจจนใจจะขาดมือข้างนึงของคังวี่จิ่นก็โอบเอวคังเสว่มี่เอาไว้ เพื่อไม่ให้นางล้มลงไป อีกมือหนึ่งก็ใช้ผลักดันถันซื่อหัวออกไปแล้วพลันหันไปชักสีหน้า แสดงความฉุนเฉียวออกมาทั้งตัว โดยที่ไม่ได้เก็บซ่อนอารมณ์ความโกรธที่มี ต่อถันซื่อหัวเอาไว้เลย“ถันชื่อหัว เจ้าเก็บความน่ารังเกียจของเจ้าเอาไว้บ้างนะ เบิกตากว้างจนลูกตาจะทะลักออกมาแล้ว นางเป็นน้องสาวแท้ๆของข้า ถ้าเจ้าคิดจะทำอะไรไม่ดีก็ลองดูสิ!"ตลอดทั้งวันนี้เขาพยายามไม่พูดถึงฐานะของนาง เพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้ แล้วจะทำให้ชื่อเสียงของนางเสียหายซึ่งก็ไม่เป็นเรื่องดีต่อตัวของนางแต่ไม่รู้ทำไมปกติถนนดอกไม้ไฟเส้นนี้จะมีผู้คนออกมาเดินพลุกพล่านเป็นจำนวนมากแต่วันนี้ผู้คนกลับดูบางตายิ่งนักห่างออกไปไม่ไกลมาก เขากลับได้ยินเสียงของใครบางคนที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ ท่ามกลางฝูงชนที่อยู่ไม่ไกลมากนัก ที่ตรงนั้นมีคนจำนวนมากเหมือนกับว่ากำลังมุงดูอะไรอยู่คังวี่จิ่นไม่สนว่าที่ตรงนั้นผู้คนมุงดูใคร เขาจะเป็นใครไม่สำคัญ แค่ตรงนี้ไม่มีคนเยอะแบบนี้ก็ดีแล้ว เขาจะได้ทำอะไรโดยที่ไม่ต้องเกรงใจถันซื่อหัว!...
copy right hot novel pub