“ท่านพ่อ ข้าเองเซิงเซิง ท่านรีบเปิดประตู วันนี้ข้างนอกหนาวมากเลย!" เสียงใสๆของสาวน้อยดังขึ้น แม่ที่อยู่ข้างในห้องจึงรีบเดินออกมาเพื่อเปิดประตู ทันทีที่ใบหน้าที่ดูใจดี และรอยยิ้มที่ดูดีใจนั้นเปิดออกมา คังเสว่มี่ก็พลันใจสั่นขึ้นมาทันที

“เซิงเซิงกลับมาแล้วเหรอ รีบเข้ามาเร็ว ลมแรงขนาดนั้น เดี๋ยวจะไม่สบาย..... "

ตอนที่นางเห็นผู้หญิงคนนั้นถอดผ้าพันคอออก แล้วก็พลันเห็นใบหน้าที่สามารถทำให้คนลุ่มหลงได้อย่างนั้น นั่นมันนางชัดๆ

เด็กสาวที่หน้าตาคล้ายกับนางก็โผเข้ากอดแม่ของนาง เป็นหน้าของนางเหยาเซิงเอง!แต่ว่า..

"ไม่ ไม่ ข้าอยู่ตรงนี้ ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าอยู่ตรงนี้ ลูกอยู่ตรงนี้! ไม่ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ลูกสาวของพวกท่านนะ ข้าอยู่นี่ลูกสาวขิงพวกท่านอยู่นี่!''

เหมือนกับว่าในลำคอจะมีอะไรบางอยากกักเอาไว้ นางพยายามร้องออกไปยังไงก็ร้องไม่ได้ นางยื่นมือออกไปจะไปจับผ้าอุ่นๆนั้น แต่ทำยังไงก็ไม่สามารถสัมผัสได้ สิ่งที่นางคว้าได้นั้นก็มีเพียงอากาศ

และยิ่งไปกว่านั้นร่างกายก็เริ่มอ่อนแอ จนมือเริ่มไม่มีแรงที่จะยกขึ้นมา

“กอดข้า ข้าอยู่ตรงนี้ ข้าคนนี้ถึงเป็นลูกสาวของพวกท่าน.....กอดข้า"

ในช่วงเวลาคลุมเครืออยู่นั้น ก็มีสายน้ำที่เย็นจัดสายหนึ่งที่เหมือนกับเป็นลมฝนในฤดูหนาวสาดเข้ามา นางสัมผัสได้ว่ามันเป็นสายน้ำที่ทั้งสะอาดและให้ความรู้สึกสดชื่น

แต่นางกลับไม่รู้สึกว่าหนาวเย็นเลยสักนิด ราวกับว่ามีคนช่วยปกคลุมห่อมร่างกาย ของนางเอาไว้เพื่อไม่ให้นางได้รับความหนาวเหน็บนั้น

ภายในความรู้สึกคล้ายกับมีเสียงเพลงจากสวรรค์ดังขึ้น ทั้งไพเราะและอ่อนหวาน

“เจ้าเป็นลูกสาวของใคร?"

นางก็ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงรู้สึกอยากเข้าไป ใกล้เสียงนั้นมากเหลือเกิน พลันยื่นมือออกไปคิดจะคว้าเอาไว้ เพื่อไม่ให้มันห่างออกไปจากนาง

จนรู้สึกว่าสัมผัสเข้ากับของนุ่มนิ่มบางอย่าง เหมือนกับเป็นสายลมที่ผัดแผ่วๆนางก็ยิ่งจับ เอาไว้แน่น แล้วก็ดึงมันมาไว้ด้านหน้าทันที

“ข้าต่างหาก....ที่เป็นลูกสาว....."

“ลูกสาวของใคร? ”เสียงนั้นดังขึ้นมาอย่าง หนักแน่น

แล้วก็มีความทำให้คนเคลิบเคลิ้มตามอยู่บ้าง จนไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองไว้ได้แล้ว อยากจะล่องลอยออกไปตามจังหวะของเขา

แต่สมองก็ยังคงเมาอยู่ พอถึงตอนที่จะได้สติกลับไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว ร่างบางก็พลันลุกขึ้นมาทันที สัญชาตญาณที่มีมาหลายปี ทำให้นางพยายามลืมตาขึ้น

ในช่วงที่นางกำลังงุนงงอยู่นั้น ก็มองเห็นใบหน้าของใครบางคนเข้าอย่างเลือนลาง

ใบหน้านั้นหันมายิ้มให้นางเบาๆ แล้วก็พลันขมวดคิ้วเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ผิวหนังก็มีสีขาวออร่ามาก ยิ่งตอนที่ถูกแสงจากไข่มุกราตรีส่องเข้ามานั้น ก็ทำให้มองเห็นทุกอย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น

ดวงตาที่เหมือนกับดวงอาทิตย์ของเขาไหวพริ้วไปมา พร้อมกับแววตาที่ดูสว่างไสว ในช่วงครู่นั้นก็เป็นแววตาที่เด็ดเดี่ยวไม่ยอมแพ้

ที่สามารถควบคุมทุกอย่างเอาไว้ได้แบบนั้น

ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน

เหตุใดเขาถึงได้มีใบหน้าที่หล่อเหลามากมายขนาดนี้หล่อเหลามากขนาดนี้สามารถทำให้คนที่พบเห็นสามารถเป็นลมไปได้เลย ทีเดียว

แต่ว่า....เหตุใดนางถึงได้รู้สึกว่าชายผู้นี้ค่อนข้างคุ้นตานิดหน่อยเล่า

คังเสว่มี่เอนหัวลง แล้วจ้องมองเขา “ท่านคือ จี้อี้คนใจดำใช่มั้ย?"

จี้อี้คนใจดำ? จี้อี้ลูบปากไปมา แววตาก็ค่อยๆหรี่ลงเรื่อยๆ นี่เป็นชื่อที่นางตั้งให้เขาเองอย่างนั้นหรือ หรือว่าเป็นคำที่เอาไว้ด่าเขาลับหลังโดยเฉพาะ?

มวยผมของนางตอนนี้ยุ่งเหยิงมาก เหมือนกับว่าหลุดออกมาหมดแล้ว ผมยาวสลวยดูคล้ายกับเป็นผ้ามัดหมี่สีดำที่หลุดออกมา

ในยามปกติดวงตาของนางก็ดูเฉลียวฉลาดชวนหลงไหลอยู่แล้ว ยิ่งเวลานี้ยิ่งน่าลุ่มหลงเข้าไปใหญ่ นางเอนศีรษะแล้วยิ้มเห็นฟันสองซี่โผล่ออกมาแบบนี้

เขาเองก็พลันรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที

จากนั้นก็พลันได้ยินเสียงของนางพูดขึ้น“อืม”อีกครั้งหนึ่งตามมาด้วยคำว่า “ใช่”

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เห็นสีหน้าที่ดูตกใจอย่างมากจากแววตาสีเทาคล้ายหมอกของนาง แล้วนางก็พลันเงยหน้าขึ้นมามองเขาใหม่อีกครั้งในทันที

แล้วก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาดึงเสื้อจี้อี้ให้โน้มเข้ามาใกล้ๆ ฉับพลันนางก็กัดเข้าไปที่หัวไหล่ของเขา

หลังจากนั้นก็หันมากัดที่หน้าอกของเขา จนเห็นเป็นรอยเขี้ยว

ทั้งกัดยังไม่พอ แล้วยังพยายามฉีกชุดของเขาอีก แล้วยังไม่สะใจนางจึงได้บ่นพึมพำในลำคอ

“ใครบอกให้ท่านใจดำไม่ยอมช่วยคนอื่น คนอย่างท่าน มันก็แค่รู้จักแต่ดูเพื่อความสนุกเท่านั้น...copy right hot novel pub