ผ่านไปครู่หนึ่งเหล่าสาวใช้ทั้งหมดก็พูดอย่างพร้อมเพรียงกันว่า

“ขอบพระทัยคุณหนูใหญ่ที่ไม่เอาเรื่องในความผิดครั้งอดีต หลังจากนี้หม่อมฉันจะดูแลรับใช้คุณหนูใหญ่อย่างสุด ความสามารถเพคะ! "

“อื้อ ลุกขึ้นเถอะ” ตีด้วยไม้เท้า แต่ก็ยังให้แครอท

ความเคร่งขรึมเย็นชาบนใบหน้าของคังเสว่มี่ในเวลานี้ก็ได้มลายหายไป

แล้วฟื้นคืนกลับมาเป็นรอยยิ้มดั่งเช่นในทุกๆวัน จากนั้นก็มองไปยังสาวใช้เหล่านี้ที่ยังคงมีความกลัวอยู่ ภายในใจ ก่อนจะโบกมือแล้วพูดว่า

“ในเมื่อไม่มีเรื่องอะไรแล้วทุกคนมีเรื่องอะไรต้องทำก็ไปทำเถอะ"

“เพคะ คุณหนูใหญ่” เมื่อได้ยินคำสั่งของนาง ทุกคนจึงได้รีบรุดออกไปอย่างรวดเร็ว

ชวนหลั่นชำเลืองตามองไปทางคนเหล่านั้นที่เดินจากไป จากนั้นก็เช็ดจานให้คังเสว่มี่ไปพลาง พูดไปพลางว่า

“คุณหนู นิสัยของท่านดีขึ้นมากเลยนะเพคะ

ก็ไม่รู้ว่าคุณหนูยกโทษให้กับพวกนางทำไม

ทั้งที่ในเมื่อก่อนนี้เป็นพวกนางที่น่าชิงชังมากจะตายไปเพคะ”

คังเสว่มี่ยกโจ๊กขึ้นมาซดคำหนึ่ง แล้วมองไปทางชวนหลันที่ยังคงขุ่นเคืองแวบหนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา

ก่อนจะเม้มปากหัวเราะออกมา แล้วพูดขึ้นว่า “เช่นนั้นเจ้าอยากให้ข้าลงโทษพวกนางอย่างไรละ?”

ชวนหลันเบะปาก “อยากให้เปลี่ยนสาวใช้เพคะ จากนั้นก็รีบขายพวกนางออกไป!"

“แล้วหลังจากที่ไล่ไปแล้วล่ะ?”

“ก็ค่อยเปลี่ยนเป็นกลุ่มใหม่ไงล่ะเพคะ” ชวนหลันพูด “เราอยู่ในวัง เปลี่ยนกลุ่มใหม่ง่ายมากเลยนะเพคะ”

คังเสว่มี่ส่ายหน้า “ชวนหลันเจ้าพูดว่าเปลี่ยนกลุ่มใหม่ ไม่ผิดหรอก การจะเปลี่ยนมันก็ง่ายแหละ แต่เจ้าเคยคิดบ้างไหม? อันดับแรกเลยคือ การเปลี่ยนคนกลุ่มใหม่ อาจจะไม่ได้ดีกว่าเก่าก็เป็นได้ หรือให้พูดอีกอย่างก็คือ หากเปลี่ยนทุกคนใหม่ทั้งหมด

ชักพาคนใหม่เข้ามา เจ้าก็คงต้องไปคาดเดาอีกว่าใครดีใครเลว บางทีชายารองติงอาจจะถือโอกาสตอนเปลี่ยนคนใหม่ นี้ แทรกซึมคนของนางเพื่อมาสอดแนมเข้ามาก็เป็นได้

เรื่องวันนี้ ข้าล้วนแล้วแต่มองออกได้อย่างชัดเจน ใครเคยทำอะไรไว้ บุคลิกเป็นอย่างไรตัวข้าก็จำได้หมดแล้ว ทำไมจะต้องเปลี่ยนคนที่ตัวเองไม่รู้จักเข้ามาด้วยเล่า"

เมื่อชวนหลันได้ยินก็พยักหน้า พร้อมกับนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความเคารพ “คุณหนู ท่านรอบคอบมากเพคะ ไม่ผิด ถ้าเปลี่ยนคน พวกนางย่อมคิดหาทางแทรกซึมคนสอดแนมเข้ามา อย่างแน่นอน”

คังเสว่มี่ก้มหน้าลง พร้อมกับคลี่ยิ้มออกมา ขนตาเรียวยาวได้บดบังความเศร้าสลดที่ไม่สามารถ อธิบายได้ไว้ภายในดวงตานั้น พร้อมกับใช้ช้อนคนโจ๊กที่อยู่ในถ้วยไปมา

จะไม่ให้รอบคอบได้ที่ไหนกัน นางอยู่เป็นสายลับมาเนิ่นนานแล้ว ก็ต้องคุ้นเคยกับสายอาชีพสิ

พูดแบบหยาบๆก็คือ เมื่อครั้งที่นางเป็นสายลับ อยู่ในวิถีทางของโจร ดูจากฝั่งคนเลวแล้ว จะไม่ใช่การจารชนอย่างนั้นหรือ

หลังจากที่ผ่านการใช้ชีวิตมากกว่ายี่ปี ก็ยังไม่มีทางไหนที่จะสามารถลืมได้เลย พอไม่ได้สนใจ ก็มักจะปรากฏขึ้นมาในหัวทุกที

นางทอดถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะซดโจ๊กไปอีกคำ

"อื้ม..โจ๊กนี้ค่อนข้างละเอียดกำลังดี ไม่แข็งไม่นิ่มจนเกินไป"

เมื่อซดก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นไหม้ๆที่ต้มนานอย่างน้อยหนึ่งชั่วยาม

ในยุคสมัยนี้ไม่มีเตาไฟฟ้า ไม่มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้า คนเหล่านั้นจึงยังคงใช้วิธีการหุงแบบเก่าๆ

เป็นเช่นนี้หลายวัน นางจะยังมาแต่ทอดถอนใจอะไรอีกล่ะ

เมื่อเงยหน้าขึ้นมา แล้วมองชวนหลันที่กำลังเช็ดจานอยู่ จึงคิดเรื่องที่ตัวเองเมาเมื่อวานขึ้นมาได้ จากนั้นจึงถามขึ้นว่า

“เมื่อวานเจ้ากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ซื่อจื่อก็กลับมาเหมือนกันใช่ไหม?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของชวนหลันก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันใด ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองว่า

“เมื่อวานหลังจากที่หม่อมฉันไปนำรถม้ากลับมาหม่อมฉันก็เห็นความวุ่นวายอยู่หน้าประตูของร้าน อาหารจุ้ยเซียนแล้ว

จึงได้รีบร้อนไปหาคุณหนู ผลสุดท้ายก็เห็นหัวของเจ้าหมูอ้วนถันเต็มไปด้วยเลือดแล้ว พอหันกลับมา เมื่อซื่อจื่อเห็นหม่อมฉัน จึงได้ลากตัวหม่อมฉันขึ้นรถม้า รีบกลับวังโดยทันที

ไม่นาน พ่อของเจ้าหมูอ้วนถันผู้นั้นก็พาเขาเข้าไปประณามต่อว่าเขา จากนั้นก็เดินทางมาที่วังของเราเพื่อมาเอาเรื่องซื่อจื่อ หลังจากที่ท่านอ๋องรู้เข้า ก็ทรงบันดาลโทสะขึ้นมาทันใด

จากนั้นก็ให้ซื่อจื่อเข้าไปขอโทษต่อเจ้าหมูอ้วนถันแต่ซื่อจื่อไม่ยอม

ผลสุดท้ายก็คือซื่อจื่อถูกท่านอ๋องเฆี่ยนด้วยไม้หนายี่สิบไม้แล้วพาไปขังอยู่ในห้องเก็บองฟืนเพคะ”

เมื่อได้ยินชวนหลันเรียกถันซื่อหัวว่าเจ้าหมูอ้วนถัน คังเสว่มี่ก็รู้ได้ในทันทีว่าคังวี่จิ่นต้องนำเรื่องนี้มาบอกกับชวนหลันอย่างแน่นอน

ถันซื่อหัวผู้นั้น ถูกทุบตีถือว่าสมน้ำหน้าแล้ว ที่คังวี่จิ่นตีหัวของเขา ถือว่ายังเบาไปด้วยซ้ำ

หากเปลี่ยนเป็นนางละก็ ต้องใช้เท้าเตะให้รากแห่งความชั่วร้ายของเขาระเบิด ออกมา!

ให้ชีวิตนี้ของเขาเป็นได้แค่ขันทีที่มีใจแต่ไม่มีกำลัง!

ไม่นานคังเสว่มี่ก็รีบซดโจ๊กในมือให้หมด จากนั้นก็ออกคำสั่งว่า “ชวนหลัน นำอาหาร ของหวาน โจ๊กที่ข้ายังไม่ได้กินเหล่านี้ใส่กล่อง เราจะไปเยี่ยมซื่อจื่อกัน”

“เพคะ” ชวนหลันตอบรับด้วยเสียงอันไพเราะ พร้อมกับนึกถึงภาพเมื่อคืนขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยความอยากรู้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า

"คุณหนูเพคะ เมื่อวานท่านกลับมากับจี้อี้ได้อย่างไรหรือเพคะ?”

เมื่อพูดถึงจี้อี้ คังเสว่มี่ก็บันดาลโทสะขึ้นมาในจิตใจทันที เมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาเพิ่งจะลอยหนีไปเมื่อสักครู่นี้ ทั้งที่นางตั้งใจอยากให้เขาลอยกลับมาแต่เขากลับหายไปเลย

เมื่อคิดได้ก็วางตะเกียบลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ส่งเสียงหึ! ออกมาก่อนพูดขึ้นมาว่า

“ถึงเจ้ายังไม่พูด ข้าก็ยังไม่รู้ว่ากลับมากับเขาได้อย่างไร ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้โชคร้ายได้ถึงเพียงนี้!"

ชวนหลันกลับพูดอย่างไม่เห็นด้วยว่า “ถึงแม้ว่าชวนหลันจะไม่รู้ว่าทำไมท่านถึงได้กลับวังมา พร้อมกับจี้ซื่อจื่อก็ตาม

แต่จี้ซื่อจื่อก็มาส่งท่าน น่าจะเป็นเรื่องที่ดีนะเพคะ มันเป็นเรื่องโชคร้ายที่ไหนกันละเพคะ? หญิงสาวของแคว้นเรา ฉีเทียนแห่งนี้ หากรู้ว่าจี้ซื่อจื่อมาส่งคุณหนูเมื่อวานละก็ ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่อิจฉาจนนอนไม่หลับเลยนะเพคะ”

คังเสว่มี่มองไปยังใบหน้าที่แสดงออกถึงความถวิลหา นั้นของชวนหลัน

เมื่อนึกถึงความเคารพและความศรัทธาที่คนที่นี่มีต่อจี้อี้ ก็อดที่จะเย็นสะท้านขึ้นมาไม่ได้ช่างเถอะ นางยังอยากมีชีวิตต่อไปอีกหลายปีนึกถึงเมื่อคืน เมื่อเจ้าคนเจ้าเล่ห์จี้แตะตัวนางเมื่อคืนจนรู้ว่านางมีกำลังภายใน หลังจากวันนี้หากไม่ระวังแล้วค้นพบว่านางเป็นดวงวิญญาณที่มาจากที่อื่น เช่นนั้นนางจะไม่ถูกหาว่าเป็นปีศาจร้ายแล้วถูกจับมาเผาจน ตายเลยอย่างนั้นหรือ?แต่เมื่อคืน..เมื่อนึกถึงค่ำคืนที่ผ่านมาคังเสว่มี่ก็ยกมือขึ้นมาจับไปที่เอวของตนเบาๆก่อนที่จะขมวดคิ้วแล้วสะบัดหน้า ทำไมอยู่ดี ๆนางถึงได้เอามือไปแตะบนเอวที่โดนคนโอบกอดกันล่ะ? เมื่อก่อนไม่เคยรู้สึกคุ้นเคยเช่นนี้มาก่อนเลยสักนิดการอยู่กับคนเจ้าเล่ห์อย่างจี้อี้ ช่างแปลกประหลาดมากเสียจริง ! เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ นางก็โก่งคิ้วแล้วพูดกับชวนหลันว่า“หลังจากนี้ห้ามพูดถึงเขาอีก ใครจะอยากให้เขามาส่งกันละ ข้าก็ไม่อยากคิดถึงแล้ว!ข้าไม่รู้ด้วยว่าเมื่อวานเขาเห็นอะไรบ้าง"“คุณหนู......."เมื่อชวนหลันเอ่ยปากได้เพียงคำเดียว ก็ถูกคังเสวมี่คัดจังหวะขึ้นมา “ชวนหลัน เจ้าเป็นสาวใช้ของใครกันแน่ ทำไมต้องช่วยเขาพูดด้วย! ข้าไม่สนว่าเจ้าจะศรัทธาเขามากแค่ไหน เขาเป็นบุคคลอันตรายมาก การเข้าใกล้เขาต้องใช้ความกล้าหาญ เข้าใจหรือไม่!ใบหน้าของคังเสวมี่แสดงออกถึงความเคร่งขรึมออกมา หลังจากพูดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจังแล้ว ทุกอย่างเป็นเพราะเขาเลยจี้อี้คนเจ้าเล่ห์

copy right hot novel pub