รอยยิ้มที่เผยออกมาจากมุมปากแฝงไปด้วยความนุ่ม นวลอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

ผ่านไปครึ่งค่อนวัน เสียงเบาและไวของป่ายหลี่เหลียนดังขยายออกมา “ใส่เสร็จแล้ว เจ้าหันมาได้แล้ว”

เมื่อแช่อยู่ในน้ำเป็นเวลานาน จึงรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป้าหมายของนางที่เดิมทีไม่ได้ตั้งใจจะมาแช่น้ำเช่นนี้

ดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายของไป่หลี่เหลียน คังเสว่มี่ ก็เดินไปยังขอบสระ แล้วปีนขึ้นมาในทันที

เมื่อปลายตามอง ก็เห็นไป๋หลี่เหลียนที่ยืนอยู่ด้านข้างของฉากกั้น

ครั้งแรกที่เจอกับเขาก็ตอนที่เขาใส่ชุดผู้หญิง ครั้งที่สองก็คือตอนที่เขาเปลือยกายในสระ ตอนนี้ เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาใส่เสื้อผ้าผู้ชาย

เขาสวมใส่เสื้อคลุมสีม่วงอ่อน อากัปกิริยาท่าทางก็ดูสูงส่งงดงามเป็นสง่า ระหว่างชายเสื้อลงมาถึงเอวปักด้วยดอกบัวสีแดงเทา ใบไม้สีเขียว สดใสและงดงามยิ่งนัก

ดวงตาดุจลูกท้อภายใต้ขนคิ้วที่ละเอียดปลายตาขึ้น เล็กน้อย รอยยิ้มเจ้าชู้ มีเจ้าเล่ห์เพทุบายแบบเด็กๆ

มือซ้ายถือพัดรูปหยกชิ้นหนึ่ง ที่มีดอกพุดตานอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์ เมื่อกางออกด้านหน้าของพัดเป็นผ้าไหม

บ่งบอกได้ถึงรสนิยามที่สูงส่งและสถานะของเจ้าของ ได้อย่างชัดเจน

ใบหน้าดอกบัวที่ดูโดดเด่น และก็ไม่รู้ว่าระหว่างดอกไม้หรือคนงดงามมากกว่ากัน!

นี่จึงเป็นท่างท่าที่งดงามของชายหลายใจ เจ้าชู้แต่ไม่เลินเล่อ งดงามแต่ไม่สูง

หากไม่ใช่เพราะนางข้ามเวลามายังที่นี่แล้วเห็นจี้อี้ นางคงหลงใหลป้ายหลี่เหลียนในเวลานี้แล้ว

“ฮัดเช้ย ....”

ในขณะที่กำลังประเมินชายรูปงามนั้น คังเสว่มี่ก็ถูกลมที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างทั้งสองข้างด้วยความหนาวเย็นปะทะเข้าใส่จนจามออกมาจากนั้นก็ยกมือขึ้นลูบแก้มของตน แต่เมื่อก้มหน้าลงก็พบว่า มือของตัวเองนั้นแช่น้ำเป็นเวลานาน เสื้อผ้าเองได้เปียกทะลุหมดแล้ว

ยิ่งเวลานี้นางสวมใส่ชุดนอนที่บางเบา เพราะเวลานอนนางจะใส่แค่เพียงเสื้อบางๆ

ในตอนที่ออกมาก็ใส่แค่เสื้อตัวนอกทับตัวเดียวเท่านั้น เสื้อที่โดนน้ำจึงได้แนบชิดติดตัวอย่างชัดเจน

จึงทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างเลือนราง บวกกับผมยาวสีดำที่พันกันยุ่งเหยิงก็พาดอยู่บนตัว

ในสถานการณ์เช่นนี้ นอกจากความเย็นแล้ว ก็ยังพูดไม่ออกอีกด้วย

“เจ้ารีบไปเปลี่ยนเสื้อเร็ว ไปเปลี่ยนเร็ว! ฮัดเช้ย.... "

คังเสว่มี่โอบกอดทัศนียภาพของทรวงอกของตนเอง ด้วยความเขินอายทำให้ป่ายหลี่เหลียนต้องหมุนตัวไป

ในตอนที่นางเดินขึ้นมาจากสระน้ำ ป่ายหลี่เหลียนได้สังเกตเห็นกล้ามเนื้อที่เด่นชัดออกมา อย่างเลือนราง

ถึงแม้ว่าเค้าโครงจะยังอ่อนมากก็ตาม แต่ยังคงสง่างามและประณีต ราวกับดอกไม้ที่ปกคลุมไปทั่วสระน้ำ ได้แผ่กระจายออกมาโดยไม่รู้ตัว

เมื่อนึกถึงสถานการณ์ที่น่าอายและลำบากใจที่อยู่ใต้น้ำ ดวงตาดุจลูกท้อค่อยๆเคร่งขรึมขึ้น ราวกับแทรกซึมขึ้นมาจากเหวลึก

คังเสว่มี่ย่อมเข้าใจแววตาที่ปรากฏออกมา เป็นแววตาที่สื่อถึงอะไรบางอย่างของเขาอย่างแน่นอน ก่อนพูดขึ้นด้วยนน้ำเสียงโมโหว่า

“เจ้ายังไม่หันไปอีก!"

เมื่อถูกนางตำหนิ ไป๋หลี่เหลียนจึงได้ดึงสติกลับมา เมื่อเห็นแววตาที่ดุดันของนางเขาก็รีบดึงแววตาของเขากลับมา แล้วรีบหมุนตัวไปอย่างรวดเร็ว

ดวงตาดุจลูกท้อก้มต่ำลง ฉายแววลำบากใจ ไม่รู้ว่าเมื่อสักครู่เป็นอะไร เมื่อเขานึกถึงภาพนั้นใต้น้ำ จิตใจภายในจของเขาก็สั่นหวั่นไหวขึ้นมา

บรรยากาศโดยรวมในคืนนี้แปลกประหลาดมาก ดังนั้นเขาจึงสัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดเช่นเดียวกัน

เมื่อกวาดสายตาไป ป่ายหลี่เหลียนก็เงียบลง แววตาลึกซึ้งในดวงตาดุจลูกท้อของเขาได้มลายหายไปแล้ว เมื่อได้ยินเสียงจามของเด็กสาวที่อยู่ด้านหลัง จึงเอ่ยปากพูดขึ้นว่า

“ที่นี่มีแต่เสื้อผ้าของข้า ไม่เหมาะสมกับเจ้า เจ้ารอที่นี่สักครู่ ข้าจะให้คนไปนำเสื้อแม่นางมาให้"

เมื่อพูดจบ ก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปในทันที

หลังจากที่เงาของป่ายหลี่เหลี่ยนเดินออกไปแล้ว ร่างทั้งร่างของคังเสว่มี่ได้ผ่อนคลายลง ถอนหายใจออกมายาวๆ พูดจริงๆ บรรยากาศเมื่อสักครู่ก็แปลกประหลาดขึ้นอยู่เล็กน้อย

ยังดีที่ป่ายหลี่เหลียนเป็นคนสบายๆ หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น ยากที่จะคาดเดาได้เลย

เมื่อผ่อนคลายลงแล้ว ความรู้สึกที่เปียกไปทั่วทั้งร่างก็ชัดเจนมากเป็นพิเศษ นางบิดเสื้อบนแขนเสื้อ ความหนาวเย็นที่แทรกซึมเข้าถึงผิวกาย

จึงได้จามออกมาโดยไม่รู้ตัว

นี่มันฤดูร้อนไม่ใช่หรือ ในห้องยังมีสระน้ำอุ่นด้วย ทำไมอุณหภูมิถึงได้ลดต่ำลง?

คังเสว่มี่ใช้มือถูๆให้ความร้อนบนแขนไปพลาง มองไปรอบๆไปพลาง ผลก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เมื่อเห็นทุกมุมทั่วสี่มุมของสระน้ำมีน้ำแข็งขนาดใหญ่ หลายก้อน กำลังแผ่กระจายความเย็นออกมา

ท่านอ๋องหกนี่ช่างโอ่อ่าเสียจริง

ในยุคสมัยที่ไม่มีเครื่องปรับอากาศ ทุกคนต่างเปิดน้ำพุเย็นมาเสพสุขอย่างฟุ่มเฟือย ซึ่งครอบคลุมกับเครื่องปรับอากาศในยุคสมัยของนาง ช่างสมเหตุสมผลเสียจริง

ผ่านไปไม่นาน ข้างนอกก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

“เข้ามาสิ” คังเสว่มี่พูดจบ ก็เห็นประตูถูกเปิดออก แล้วหญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงสีเหลืองอ่อนคนหนึ่งก็ เดินเข้ามา ในมือของนางถือถาดใบหนึ่ง ซึ่งมีเสื้อผ้าสีขาวหนึ่งชุดวางอยู่ด้านบน

“คุณหนู ข้าน้อยเซียงเต่เจ้าค่ะ นี่คือชุดที่องค์ชายหกส่งมาให้ ท่านรีบเปลี่ยนเถอะเจ้าค่ะ จะได้ไม่โดนอากาศเย็นๆนะเจ้าคะ”

พอเซียงเต่เห็นนางปรากฏตัวอยู่ในห้องอาบน้ำขององค์ ชายหกอย่างกะทันหัน ในแววตาของนางไม่ตกตะลึงเลยสักนิด แล้วก็ไม่มีสายตาที่คอยสังเกตอย่างกำเริบเสิบสานอีก ด้วย แถมยังยิ้มอย่างสุภาพให้อีกต่างหาก

หลังจากที่วางของลงแล้ว ก็เห็นนางหมุนตัวถอยหลังออกไปโดยไม่ได้กำชับอะไรเลย

“เดี๋ยวก่อน เจ้าอย่าเพิ่งไป ขณะที่มองเสื้อผ้าที่อยู่ในถาด คังเสว่มี่ก็เอ่ยปากรั้งเซียงเต่เอาไว้ แล้วเกาหัวด้วยความเขินอายเล็กน้อยและพูดว่า “เจ้าช่วยข้าสวมหน่อยสิ!"พอได้ยินคำพูดของนาง เซียงเต่ก็เดินเข้ามาอย่างไม่เคอะเขิน แล้วแสดงความขอโทษขออภัยออกมาบนใบหน้า "ข้าน้อยละเลยท่านแล้ว ข้าน้อยจะเปลี่ยนชุดให้คุณหนูเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าคะ” พอนึกถึงสภาพก่อนหน้านี้ที่ตัวเองคลุมเสื้อคลุมอยู่ใน สายลมอย่างบ้าคลั่งคังเสว่มี่ก็รู้สึกว่าตอนนี้นางได้แต่งตัวเรียบร้อยขึ้นมา นิดหน่อยแล้วและนางไม่อยากเดินออกไปแบบพวกบ้าคลั่งเช่นนั้นอีกแต่ทว่าเสื้อผ้าชุดนี้ช่างเตรียมพร้อมไว้อย่างครบครัน จริงๆ แม้แต่เอี๊ยมที่ใช้สวมด้านในก็มีด้วย พอสวมเสื้อรัดรูปให้คังเสว่มี่เสร็จเรียบร้อย นางจึงหยิบเสื้อคลุมชั้นนอกที่ซับซ้อนออกมาหลายวันมานี้ถูกชวนหลันปรนนิบัติรับใช้จนเคยชินไป แล้ว พอเห็นเซียงเต่แต่งตัวให้นาง นางจึงไม่ค่อยชินสักเท่าไหร่นางลูบๆคลำๆเสื้อผ้า ผ้าที่ใช้ตัดชุดนี้เป็นผ้าเนื้อดี งานปักชั้นเลิศ และที่สำคัญที่สุดคือมันพอดีตัวมาก นางก็มิอาจรู้ได้เช่นกันว่าทำไมถึงสามารถหาเสื้อผ้าที่ พอเหมาะพอดีกับเธอได้เร็วขนาดนี้ดูเหมือนว่าผู้ที่มีชื่อเสียงของความเจ้าชู้อย่างตัวหนานกงจื่อ คงไม่ได้เรียกมาได้เฉยๆหรอกกระมัง

copy right hot novel pub