บทที่ 391 ต่อรอง

เพราะฉะนั้น ภายในห้องพักฟื้นของฉูเจ๋อหยางจึงเริ่มมีภาพที่ดูแปลกๆเกิดขึ้น นั่นก็คือผู้หญิงคนหนึ่งกอดเด็กคนหนึ่งเอาไว้ ร้องไห้น้ำตาไหลออกมาอย่างน่าสงสาร ส่วนผู้ชายที่อยู่ข้างๆก็กุมขมับอยู่เป็นระยะๆ ด้วยท่าทางอดทนไม่ไหว

“เอาล่ะ หยุดได้ละ！” นวดขมับที่เจ็บจี๊ดขึ้นมา จากนั้นฉูเจ๋อหยางก็ดุเสียงดังออกมา

“ฮือ.......” แต่เป้ยฉ่ายเวยยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม

ฉูเจ๋อหยางจึงเอ่ยขึ้นอย่างขุ่นมัว “เป้ยฉ่ายเวยถ้าคนยังไม่หยุดอีก ผมจะให้คนพารุ่ยรุ่ยหนีไปจริงๆด้วย”

“อย่าให้ต้องใช้กำลัง!” เขาพูดเสริม

“ฮึก......” เสียงร้องไห้ของเธอจึงบางเบาลงในพริบตา

ฉูเจ๋อหยางราวกับยกภูเขาออกจากอกได้ จึงใช้โอกาสนี้พูดอธิบาย “วันนี้บ่ายๆผมว่าจะให้รุ่ยรุ่ยออกจากโรงพยาบาล เพราะว่าผมไม่สบายใจถ้าต้องให้อยู่โรงพยาบาลต่อ ผมคิดว่าคุณก็คงไม่อยากให้เรื่องเหมือนเมื่อวานเกิดขึ้นอีกหรอกใช่ไหม”

“แต่คุณก็ไม่บอกฉันหนิ！” เป้ยฉ่ายเวยหยุดร้องไห้แล้ว ทว่าที่ร้องไห้ไปเมื่อครู่ ในเวลานี้ก็ยังคงหลงเหลือคราบน้ำตาเกาะพราวอยู่เต็มหน้าราวกับน้ำฝนหยดลงแหมะๆ

กอปรกับกรอบตาแดงๆ ยิ่งทำให้ดูน่าสงสารมากๆ

ฉูเจ๋อหยางถูกภาพนี้สะกดเข้าเต็มเปา ไฟโทสะที่มีอยู่ในตอนแรกจึงมลายหายไปอย่างฉับพลัน

ไม่แปลกใจที่บนอินเตอร์เน็ตมีคำกล่าวหนึ่งว่า การมีแฟนสวยต่อให้ตอนโกรธจะโกรธสักแค่ไหน แต่เมื่อมองหน้าเธอ ก็โกรธไม่ลงแล้ว

เขาในตอนนี้ก็มีความรู้สึกใจอ่อนยวบดั่งคำกล่าวนั้นเหมือนกัน

ฉูเจ๋อหยางทำการอธิบายต่อ “ที่ผมยังไม่บอกคุณนั่นก็เพราะว่าผมยังปรึกษากับผอ.โรงพยาบาลอยู่ สถานที่ที่จะไปอยู่ก็กำลังหา นอกเหนือจากนั้น........”

“ห้องของพวกคุณไม่ยินดีต้อนรับผมไม่ใช่หรอ? ถ้าผมไปรบกวนเวลาครอบครัวสุขสันต์ของพวกคุณสามคนพ่อแม่ลูกเข้า แบบนั้นผมก็ผิดน่ะสิ” ฉูเจ๋อหยางกัดฟันกรอดตอนพูดว่าสามคนพ่อแม่ลูก ในแววตาดูเย็นชา

เป้ยฉ่ายเวยส่ายหน้า “เปล่าสักหน่อย จื่อเชียนไปตั้งแต่เช้าแล้ว”

ดีมาก！

ยังถือว่าเขาอ่านสถานการณ์ออก

ฉูเจ๋อหยางพูดในใจ

“ในเมื่อคุณก็รู้แล้ว ผมก็คงไม่ต้องให้คนไปบอกคุณแล้ว รุ่ยรุ่ย หนูกลับไปให้พี่พยาบาลเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก่อนไป สักพักเราจะออกจากโรงพยาบาลกัน” ฉูเจ๋อหยางเอ่ยปากพูด บ่งบอกได้ชัดว่าให้รุ่ยรุ่ยแยกตัวออกไปได้แล้ว

รุ่ยรุ่ยทำปากจู๋ ไม่ค่อยอยากจะไปซักเท่าไหร่ มองไปทางเป้ยฉ่ายเวยอย่างเป็นกังวล

เป้ยฉ่ายเวยพูดอึกอักว่า “เอ่อ......copy right hot novel pub